اسرار ختم سور قرآن کریم ؛ سوره ی توبه

سرّ شاهراه نهم / 113: سوره مبارکه توبه (برائت){129 آیه-مدنی}

أبی بن کعب از پیغمبر صلوات الله علیه و آله اجمعین روایت نمود: سوره‌ی انفال و برائت را هر کس بخواند من شفیع او باشم. و مرویست این سوره را هفتاد هزار فرشته همراه جبرائیل علیه السلام نازل نمود.

 این سوره را توبه و برائت و فاضحه و مخزیه و مشقشقه و سوره العذاب و سعثه و مشروه و حاقه و منکله (کیفرکننده) و مدمدمه و بحث گویند و هر یک بر معانی خاصی دلالت دارد.

از امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده که ا نفال و برائت یک سوره است زیرا که در اول سوره‌ی برائت بسم‌الله نیست و گویند، چون بسم‌الله برای امان و رحمت است و برائت برای رفع امان و رحمت و بیزاری خدای تعالی از ایشان است. بنابراین در اول آن بسم‌الله نیامده است و هر کس این سوره را در کالا یا متاع نهد، از دزدیده شدن و سوختن ایمن گردد.

ثعلبی به سند خود از نبی اکرم صلوات الله علیه و آله اجمعین روایت کرده، قرآن آیه آیه و حرف حرف نازل شد جز سوره‌ی برائت و قل هوالله احد، که با هفتاد صف از فرشتگان بر من نازل گردید و هر کدام می‌گفتند: ای محمد_(ص) در مورد نسبت خدا به نیکی، سفارش کن.

در آیه129 (حسبی الله لا اله الا هو علیه توکلت و هو رب العرش العظیم) هفت خاصیت موجود است: 1-عزت، 2-رفعت، 3-وسعت، 4-نعمت و حشمت،5 -محبت، 6-قوت، 7-قدرت.