سیر عرفانی در عالم اعداد 11 تا20 (از مبدأ ک تا کاف؛به مقصد هو) بخش چهارم
فصل دوم: تعریفی از عدد12
عدد 12 برابر با جایگاه عددی حرف ل به عدد ابجد 30 است و در دسته حروف ترابیه یا خاکی و دارای طبیعت آبی شمالی و ملکش حضرت طاطائیل است.
جمع اعداد 1 تا 12 برابر 78 میشود(78=12+11+...+2+1) { عدد ابجد کلمه عدد=حکیم= 78}
پس جمع عدد 1 تا 11 همه عالم را رساند به عدد 66 برابر ظهور اسم مبارک الله جلّجلاله. و از جمع دو تا عدد 6، عدد 12 ظاهر شده است(12=6+6). در قرآن کریم 1842 بار نام مبارک الله جلّجلاله آمده است که اگر ارقامش را با هم جمع کنیم(2+4+8+1) 15 میشود یعنی ظرف حیات عالم و ظهور اسماء جمالیه و جلالیه و کمالیه پروردگار عالم و برابر جایگاه عددی حرفِ س؛ میزان حروف است. و در قرآن عزیز یک س، باطن قلب قرآن را افشا می‌کند و یک س، آخر قرآن که عمل کننده به آیات، به میزان می‌رسد. و یک تعریف عالی اینکه وجود مبارک پیامبر(ص)، جلوه‌ی ذات اقدس الله تعالی است که مورد خطاب سین واقع شده و خانواده محترمش، آل یاسین هستند. اللهم صلّ علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم. آیا جالب نیست که عدد 78 که برابر اسم حکیم خداوند است و جمع عدد 1 تا 12 است ( الله=66؛ 12=6+6)، در جمع ارقامش(8+7) میشود 15؛ جایگاه حرفِ سین! و جمع ارقام 15 میشود 6(=1+5)، حال اگر این 6 را کنار 78 بگذاریم؛ 786 میشود که برابر عدد ابجد بسم الله الرحمن الرحیم است.
اما خداوند غیب الغیوب است و اسرار معرفی خود را از درون خانه کعبه افشا فرمود و به حضرت آدم(ع) فرمود که خانه خودش(کعبه) را روی نقطه ارض بسازد. توجه!توجه! آنگاه باطن خانه خدا به عدد 12 به ظهور مولای متقیان؛ امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) و یازده ذریه نورانی(ص) در بطنش، همه‌ی چشمه‌های رحمت را سرازیر فرمود. و در کلام کریمش فرمود: عمّ یتسائلون. عن النبأ العظیم[1]؛ او را خبرعظیم نامید و اسرار ندیدنی‌ها را به او ظهور داد. و سفره‌ی مائده آسمانیش را بوجود مبارکشان که ظرف حیات عالم هستند، بصورت ظاهر در بیابان دنیا پهن کرده، اما فقط دعوت شدگان به ولایت اطعام می‌شوند( الی یوم القیامت).
عدد 12 برابر جایگاه عددی حرفِ ل است یعنی خداوند همه را در ملکیتِ خود، به 12 حروفِ لا اله الا الله و توحید محض افشا فرمود! چنانچه در تعریف عدد 11، آیه شریفه قل هو الله احد را خواندیم در این قسمت می‌خوانیم: الله الصمد؛ که جایگاه عددی حروف این آیه شریفه برابر 78 میشود که از جمع اعداد 1 تا 12، نام مبارک حکیم خداوند را ظهور می‌دهد( الله الصمد=78=جمع اعداد 1 تا 12=حکیم)! یادآوری می‌کنم که در این آیه شریفه اسم جلاله الله، باطن عدد 11 است( جمع اعداد 1 تا 11=66=الله) و کلمه الصمد فقط یک بار در قرآن کریم آمده است! نکته مهم اینکه 2 آیه شریفه‌ی قل هو الله احد. الله الصمد، رویهم 20 حرف است که برابر عدد ابجد حرفِ ک به جایگاه عددی 11 میباشد، درضمن اینکه صفات ثبوتیه‌ی پروردگار عالم را افشا می‌کند.
*دو دست یعنی چه؟
آیا تا بحال فکر کرده‌اید که چرا هر دستِ اجناس را 6 تا می‌شمارند درصورتیکه هر دستِ ما به عدد 5 است، پس چرا 6 تا شد؟! و می‌گویند بهتر است که 2 دست بگیریم...، آیا قابل توجه نیست که دو تا 6 را کنار هم بگذاریم 66 میشود؛ برابر با نام مبارک الله جلّجلاله و اسم مبارک خداوند؛ وکیل؟! و اگر 2 تا 6 را با هم جمع کنیم، 12 میشود. براستی تمام این درس زیبا دائماً بصورت ساده در زندگی ما نشان داده میشود! یعنی عدد 12، حکمت عالم است و دو تا 6 کنار هم(66)؛ معرفی مولا و خالق قادر متعال؛ الله تعالی است که او در همه‌ی امور ما، خود را نشان می‌دهد. پس دست ما باید به او واصل باشد. درواقع 5 انگشت ما باید به دست مبارک حجت خدا که جز یک حجت در عالم نیست، اضافه شود تا به قرب الله برسیم و عمل ما در پیشگاه خداوند قبول شود یعنی 5 باضافه یک میشود 6. پس دو قوس صعودی و نزولی بوجود 12 امام معصوم(ص)، 6 و 6 است. درواقع عدد شِش همان حروفِ شُش است که محلّ دم و بازدم و حیات و نفس زندگی است.هر نفس که فرو می‌رود، حیات را در بدن به گردش می‌اندازد و بالا آمدن نفس، مُمد حیات و تمدید آن ظاهر میشود. یعنی دو تا 6 تا، پس انسان دو تا شُش دارد و حقیقت نفس کشیدن هر انسانی اینست که چون فرو می‌رود؛ نماینده انّا لله و(=6) وقتی بالا می‌آید انّا الیه راجعون است. پس عملِ ما در دنیا باید دو دست داشته باشد تا به اتصال حبل الله نجات پیدا کنیم. انشاءالله
*اما درس زیبای اتصال عدد 11 به عدد12:
درحقیقت باطن عدد 12، عدد 11 است. و عدد 11 برابر با عدد نام مبارک خداوند؛ دوا و هو جلّ‌عظمته میباشد.
و عدد 12 جایگاه عددی حرفی ل به عدد ابجد 30 میباشد. و خداوند خانه کعبه را محل و مجرا و تجلی گاه حرف ل قرارداد. و جان این حرف را، وجود مبارک صاحبش حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب قرارداد که با متولد شدنش یک وجود مبارک خودش و 11 ذریه نورانی(ص) در بطنش، گنج 12 را افشافرمود و خود، لقبِ مولی الموحدین گرفت.
و درعالم خلقت، گردش سال شد 12 ماه و هر ماه 30 روز یعنی حرفِ ل که عدد ابجدش 30 و جایگاه عددیش 12 میباشد، یعنی همه در مجرای ولایت اهل بیت و توحید محض و اخلاص معصومین صلوات الله علیهم اجمعین است.
خوب دقت کنید! پس 12 شد جانِ خانه خدا. ما شیعیان 11 فروع دین داریم که اگر بخواهد قبول شود و عمل به آنها زنده بماند باید به اصول دین اتصال پیدا کند، آنگاه فروع به حقیقتش متصل میشود. مثل نماز که فروع دین است ولی باید رو به قبله بخوانیم تا نماز صحیح باشد یعنی اتصال 11 باضافه یکِ توحید که جزءِ اصول دین است. و مقام 12 را دریافت کنیم یعنی با اتصال به دوازدهمین امام معصوم(ص)؛ امام زمان(عج)، درواقع در زمان ایشان عالم دوا،زده میشود. اللهم عجّل لولیک الفرج
همینطور است درباره نماز شب که خداوند امر می‌فرماید که نماز شب بخوان و آن 11 رکعت است: ومن الیل فتهجّد به نافلة لک عسی أن یبعثک ربّک مقاماً محموداً[2]، تا اتصال به روز داشته باشیم و از تمام برکات سحر بهره‌مند شویم. یعنی 12 ساعت روز و 12 ساعت شب، پس دایره شب بخواهد تمام شود با یک رکعت نماز وتر به 12 کامل یعنی گنج توحید می‌رسیم، آنگاه سپیده صبح را درک می‌کنیم تا به حقیقت نماز صبح که متعلق به امام حسین(ع) است، برسیم زیرا ایشان مصباح الهدی هستند.
دیگر اینکه بین سال شمسی و قمری 11 روز فاصله است. و در این گردشِ 11 روز تمام خواص سال شمسی و قمری در دایره‌ی گردششان روزی خود را دریافت می‌کنند، آنگاه می‌بینیم هر دو ، 12 ماه ثابت دارند!
خوب دقت کنید! در سوره مبارکه یوسف(ع) خداوند فرمود که حضرت یوسف(ع) در خواب دید که 11 ستاره و خورشید و ماه به حضرتش سجده کردند[3]. درحقیقت خداوند چگونه به ما می‌آموزد که هر عبادت کننده‌ای در اتصال به سجده بندگی برای خدا در جماعت 11 است و باید اتصال به یکِ امام معصوم داشته باشد تا به 12 دایره‌ی توحید و اخلاص زندگی دنیا و آخرت برسد! دایره زندگی دنیا؛ سال شمسی و دایره زندگی آخرت؛ سال قمری میباشد زیرا تمام احکام و قوانین مذهبی و بلوغ و تکالیف ما به سال قمری است(مثل روزه، حج و ...). پس خوب دقت کنید! عدد 11 باضافه یکِ(امام معصوم علیهم السلام) اتصال به قرب الهی پیدا می‌کند، تازه به شرط اتصال به رضای خداوند و رضایت حجتِ خداوند کریم.
بنابراین تمام درس که گفته شد برگشت دوباره به نقطه اتصال که کلمه ارض و خلقت خشکی بود. اگر حروف کلمه ارض را جابجا کنیم، اسم مبارک رضا(ع) میشود. پس باطن ارض، رضاست. و چرا در جایگاه خانه خدا باید حج انجام شود؟ عدد حج=11 است و این طواف، تمام درس بیان شده را معنی می‌کند زیرا باید دور گنج 12 توحید بچرخیم یعنی 12 حروفِ لااله الا الله! و حج، یکی از 11 فروع دین است. پس 7 بار در نقطه اتصال به ولایت عظما و ولایت اکبر چهارده معصوم(ص) روبروی سنگ حجرالاسود و رکن یمانی عدد 11 خود را به یکِ ولایت و توحید ناب وصل کنیم تا به 12 برسد. 7 تا 12 تا میشود 84 که جمع ارقامش 12 میشود(12=4+8) و برابر با عدد ابجد نام مبارک خداوند؛ محول است. خوب دقت کنید! اینجا جای تحویل است و جای زنده شدن یا بگوییم: حوّل حالنا الی احسن الحال. و جای گردش 7 تا 11 تاست یعنی 77 برابر با عدد ابجد نام مبارک "هو الله" و "یا الله" .[4]
پس وای بر کسی که عدد 11 وجودش به 12 اتصال پیدا نکند(یعنی به وجود امام معصوم علیهم السلام زیرا فروع باید به اصول وصل شود تا درعمل، اتصال به رضای خداوند قرار گیرد و به مقام قرب برسد). پس اگر وصل نشود، خداوند می‌فرماید: فَیَمُت(پس بمیر!) یعنی مرگ انسانی شامل حالش میشود و اعمالش در دنیا می‌ماند و ابقا نمی‌شود. زیرا خداوند در آیات 26 و 27 سوره مبارکه الرحمن می‌فرماید: کلّ مَن علیها فانٍ. و یبقی وجه ربّک ذوالجلال و الاکرام؛ هرکه و هرچه در روی زمین است دستخوش مرگ و فناست. و زنده باقی تنها به اتصال وجود لایزال ابدی؛ خدای منعم با جلال و عظمت و با کرامت است. و فرمود: مَن جاء بالحسنة فله عشر امثالها...[5]؛ هرکس کار نیکو کند او را ده تا مثل آن خواهد داد... . کسی که به امام معصوم(ص) اتصال ندارد، کافر است، مرده است و خداوند عملش را حبط می‌کند و مخلد در جهنم است.
نکته: تمام هیکل انسانی ما به عدد 11 است. اما فقط سَر، یک عضو است و بوسیله گردن به تنه بدنمان وصل میشود. پس هرگاه تنه بخواهد عملی انجام دهد به ریاستِ سَر است. درواقع سَر، عدد یک است و بدن، عدد 11! درحقیقت با اتصال بدن به سر، عبادت مخصوص سجده بندگی حاصل میشود. بنابراین سر، اصل است و بقیه بدن، فرع است. پس هر عملی که انجام می‌دهیم در بطن عدد یک باضافه 11 یعنی 12 است که میشود لا اله الا الله!
عدد 12؛ پایه‌ی ظهور 1و 2:
خوب دقت کنید! حرف ل به عدد ابجد 30، جایگاه عددیش 12 است. همانطورکه می‌دانید درواقع عالم، بشکل دایره است و دایره، مجموعه کلّ هستی است و چگونگی آن از شروع ظهوری خلقت از عدد یک کمان دایره شروع میشود و در آخر به عدد 2 تمام میشود.
2 1 |
در حالیکه پایه‌ی ظهورعدد، 1و2 میباشد اما در حروف، الف و با است یعنی الفبای خلقت است و چنانچه شروع دایره خلقت به عدد یکِ واحدیت ظهور دارد و به حرفِ باءِ بسم الله تمام میشود و همه در 5 حرف قراردارد: (الف) و (با)؛ درحقیقت همان 5 نور مقدس(ص) است که در ظهور عدد 114 برابر با کلّ سوره‌های قرآن مجید است(الف=111)+(با=3)=114.
وجود مولا امام زمان(عج) به عدد دوازدهمین امام، درواقع در جایگاه حرف ل یعنی توحید ناب لااله الاالله و عدد 30 همانطورکه بیان شد صاحب 30؛ حضرت علی(ع) است، قرار می‌گیرد. و امروز که وجود مبارکش ظاهرا غایب است، خداوند می‌خواهد قرآن عزیز، حجّت بین مردم باشد.
و قرآن که 30 جزء است و 12 قسمت، برابر حرف ل؛ مجرای توحید لااله‌الاالله است(و عبارت لا اله الا الله 12 حرف است). حال اگر بخواهیم شیعه و محبّ آقایمان باشیم باید قرآن را یادگرفته و عمل کنیم؛ اگر از جزء یک تا 30 را با هم جمع کنیم 465 میشود(465=30+29+...+2+1) که برابر عدد ابجد کلمه مهدویت است یعنی اتصال به آقا و جایگاه کلمه مهدویت=60 و برابر حرف س میشود که قلب قرآن است. درواقع باید اتصال قلب به قلب باشد تا عمل، زنده باشد و حیات طیب را به عالم آخرت منتقل کند. پس عمل زنده، انسان را زنده‌ی حقیقی نگه می‌دارد.
* عدد 12، کلید اعداد است یعنی اثنیٰ عشر (و ما خداوند متعال را شاکریم که شیعه اثنی عشری هستیم). همانطورکه تمام زمان و مکان در عدد 12 غرق است: چقدر جالب است که در بدنمان هم نام بخش ابتدای روده کوچک، دوازدهه یا اثنی عشر است! شبانه روز در 2 تا 12 تا(ساعت) است و سال قمری و سال شمسی، دو تا 12 (ماه) است. بروج آسمانی 12 تا است. هر یک از اسماءِ مبارک همه‌ی معصومین(ص) به یک صورت 12 حرف است. کلمه لااله الا الله، 12 حرف است. قرآن عزیز 12 قسمت است. تعداد امامان معصوم(ع) 12 است. و باب زوجیت وجود مطهر آقا امیرالمؤمنین(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س)، ظهور 2 تا 12 تا انوار مقدس 12 امام و 14 معصوم(ص) است.[6] زیرا در هنگام تولد وجود مبارک امیرالمؤمنین(ع) و حضرت فاطمه(س) به عدد 12 بدنیا آمدند؛ وجود مبارک خودشان؛ 1 و 11 ذریه معصوم(ص) در بطنشان.
*حال اگر ارقام 12 را با هم جمع کنیم 3میشود(3=2+1) و کلّ اسرار خلقت ظهور پیدا می‌کند. چنانچه در جمع عدد 1 برابر حرف "الف" و عدد 2 برابر حرف "ب" ، حقیقت کلمه‌ی "آب" ظاهر میشود که خداوند منّان در قرآن کریم می‌فرماید: و جعلنا من الماء کلّ شیءٍ حیّ(آیه 30 سوره مبارکه انبیا)، همه چیزها یعنی همه هستی(کلّ مخلوق ظاهری و باطنی الی یوم القیامه) از آب خلق شدند. و عدد 12، جمع الجمع حیات عالمیان است چنانچه در تعاریف عدد ذکر شده است. و این عدد، عدد کامل است.
قابل توجه است که عدد 3(جمع ارقام 12؛3=2+1) برابر حرف"ج" میباشد یعنی جهیدن، جهان و جان و این حرف در باطن، حضرت زهرا(س) است(زیرا کوثر عالم خلقت است یعنی حقیقت آب) که حکومت امام زمان(ص) هم زهرایی است. وجود مقدسش می‌فرماید: و ابنة الرسول الله(ص) لی اُسوة الحسنة (کتاب بحارالانوار) یعنی در زمان حکومتم، دختر رسول الله(ص) برای من الگوی حسنه است. چون حکومت ایشان حکومت نور است و خانم زهرا(س)، جانِ نور و حقیقت آب که کوثرِ وجود است، میباشد. ضمن اینکه وقتی ارقام 12(1و2) را بصورت حروف بسیط جمع کنیم یعنی:( الف=111)+(با=3)=114 میشود که برابر تعداد سوره‌های مبارک قرآن است. درواقع قرآن کریم، مطهر و تطهیر کننده‌ی همه‌ی نجاسات از جمله کافر است که با گفتن شهادتین مسلمان میشود. و باطن توبه، باب شستشویِ نجاستِ گناهان است. پس حکومتِ 12 یعنی حکومت قرآن یعنی حکومت طهارت و قرآن ناطق؛ مهدی موعود(ص) است.
و به وجود امیرالمؤمنین علی(ع) که خود حامل 11 ذریه نورانی(ص) است{ دوا(=11) برای شفای حیوانیّت به انسانیّت برای انسان‌های واقعی الی یوم القیامه آورده شد} که با خود وجود مقدسش 12 میباشد{پس می‌توان گفت به عدد 12 که همان جایگاه 30 است(12=ل=30) قرآن را به 30 جزء تألیف فرمود} و دیوار حجاب از عالم سفل تا اعلا گشوده شد و به دست مبارکش(امام مبین)، کتاب الله(کتاب مبین) در یک جلد کتابت شد که ایشان، مؤلِف و مؤلَفه این کتاب است.
دوازده به حروف:
دوازده یعنی دوا،زده شد. عدد ابجد دوا=11 که 11برابر با کلمه "هو" و "حج" است. اگر اعداد 1 تا 11 را با هم جمع کنیم 66 ، برابر با نام مبارک الله جلّجلاله میشود که عالم، دائم در گردش طواف "حج" و در عروج و کمال رسیدن به "هو" است.
عدد ابجد و جایگاه عددی حروف دوازده=27 میشود که برابر با عدد ابجد حروف یازده است!!! این اعجاز عددی که دایره به یک، شروع و به 11 تمام میشود و آنگاه در جمع، 12(11+1) ظاهر میشود. پس درحالیکه ظاهر و باطن هستند، هر دو در حروف در جایگاه کلمه سجده به عدد 27 نشان داده میشود( یعنی عدد ابجد و جایگاه عددی حروفِ دوازده=یازده=27= جایگاه عددی سجده)!
یک و دو به حروف، در عدد 12
عدد یک و دو به حروف، اسرار حرفِ " م " که اربعین و بهار جان‌هاست را افشامی‌کند: {«عدد ابجد یک=30(=ل)» + «عدد ابجد دو=10(که گنج عشر و ظهور اتممناها بعشر است تا بشود اربعین لیله)»=40 میشود (40=10+30) که بعبارتی میشود 4 روی 10 و باطن آن، 14 معصوم(ص) است. و از طرفی 40، برابر با عدد ابجد حرف م به جایگاه عددی 13 است.
پس خوب دقت کنید که عدد 12 در باطن خود به جز عدد 11( که در قسمت قبل توضیح دادیم) عدد 13 و 14را هم دارد! درحقیقت باطن عدد 13 یعنی سی، زده شد و حضرت علی(ع) صاحب عدد 30 و باطن عدد 13 است. و گنج ورود به اربعین و بهار و بهشت است چون بدون ولایت او طهارتی نیست و بدون طهارت کسی نمی‌تواند در بهشت که ظرف طهارت است، ورود داشته باشد. پس عدد 12، صاحب عدد 40 هم هست!
و نتیجه اینکه وقتی اعدادی که باطن عدد 12 هستند را با هم جمع می‌کنیم یعنی جمع اعداد 11+12+13+14=50 میشود که 50، برابر عدد ابجد حرف ن است. یعنی نون باید برگردد پشت ولایت حرف ب و منقلب به م شود زیرا عدد حرف م=40 یعنی اربعین و جایگاهش 13 است و جایگاه عددی حرف ن=14 میباشد. و نون پشت تمام حروف الفبای عربی قرارمی‌گیرد و همه‌ی حروف را در معانی خود در جایگاه و حقیقت خود ظهور می‌دهد. بنابراین عدد 12، عدد کُل است و جالب است که عدد ابجد کلمه کُل=50 میشود که برابر عدد ابجد حرفِ ن است!
باطن حرف ب به عدد 1و 2:
تمام سوره‌های مبارک قرآن با حرف "ب" شروع میشود و جالب است که حرف "ب" در قرآن کریم، مقام یک (ی+ک=10+20=30 ) را دارد( یعنی اولین حرف قرآن است) اما عدد ابجد "ب"=2 میباشد پس عدد دو به حروف میشود 10(دو=4+6=10)، پس ورودی قرآن که با باء بسم الله است درواقع با عدد 40 شروع میشود زیرا 40=(دو=10)+(یک=30) چنانچه خداوند متعال در ظاهر هم شرط ورودی در قرآن را طهارت فرموده است : لا یمسّه الا المطهرون(آیه 79 سوره مبارکه واقعه). پس در باطن، مطهّرون کسانی هستند که "م" شده‌اند و به 40 یعنی طهارت رسیده‌اند و در ظاهر هم، قرآن حریم دارد و اگر بدون وضو و یا غسل واجب، قرآن مسح شود حرام است یعنی حرمتش شکسته میشود.
از طرفی جمع 1 و 2 میشود 3 که عدد ابجد سه به حروف، 65 است و برابر با عدد ابجد کلمه دنیا میشود که دنیا، ظرف گیرنده این همه گنج طهارت میباشد و تنها از دنیا می‌توانیم به باب طهارت بهشت راه پیدا کنیم.
بنابراین اگر بخواهید در باطن ورودی داشته باشید باید نونِ وجودتان را پشت باءِ بسم الله منقلب کنید یعنی حیوانیت را جدا کرده و به سیرت انسانی درآیید یعنی بسمل شوید( نون ساکن پشت حرف "ب" منقلب میشود و "م" خوانده میشود مثل شنبه که خوانده میشود شمبه).
*رابطه عدد 12 و حروف مقطعه قرآن:
اگر اعداد 1 تا 12 را با هم جمع کنیم 78 میشود(78=12+11+ ... +2+1) که برابر با عدد ابجد اسم مبارک حکیم پروردگارعالم است که حکیم، برای همه‌ی عالمیان دوا،زده است. اما دوا، از اسامی مبارک خداوند متعال است(یا من اسمه دوا و ذکره شفاء) که عدد ابجد دوا= 11 و برابر با اسم مبارک هو میباشد، پس راه رسیدن به هو، دوازده است.
تعداد حروف مقطعه قرآن کریم ، 78 تاست که عدد ابجد کلمه حکیم=78 میشود و یکی از اسماء قرآن، حکمت است و تمام این حروف، حکمت خالق یکتاست. و این حروف مقطعه در غالب 30 آیه شریفه( اما در 29 سوره مبارکه) است{ خوب دقت کنید هم 78 میشود جمع اعداد 1 تا 12 و هم 30=ل=12!}، و از بین این حروف نورانی، 14 حرف بدون تکرار است که اگر این حروف را کنار هم بنویسیم میشود: علیٌ صراطٌ حق نُمسِکه.
از طرفی جایگاه عددی نام مبارک فاطمه زهرا(س) هم 78 میشود: {(فاطمه=45) + (زهرا=33)=78} و جالب اینکه اگر حروف مقطعه را بصورت بسیط بنویسیم، در مجموع 213 حرف می‌شوند که برابر با عدد ابجد نام مبارک زهرا(س) است! پس حروف مقطعه، روحِ تمام حروف قرآن است.
و اگر عدد ابجد حروف مقطعه را با هم جمع کنیم 3385 میشود که برابر با عدد ابجد نام مبارک خداوند؛ "غاذی الصغیر و الکبیر دلیل" (اوست غذا دهنده به کوچک و بزرگ و دلیل همه عالم) است. پس این حروف، مجرای رزق پروردگار عالم است و غذا، منبع تغذیه و رشد انسان است و پروردگار حکیم، هم غذای ظاهر و هم غذای باطن را به مخلوقات و بندگانش عنایت می‌فرماید. الحمدلله ربّ العالمین. خوب دقت کنید! اگر ارقام 3385 را با هم جمع کنیم، 19 میشود یعنی همه در 19 حرف بسم الله الرحمن الحیم جمع است و در باطن؛ وجود مطهر پنج تن(ص) و بعبارتی چهارده معصوم(ص) را معرفی می‌فرماید!
78 ، برابر با عدد ابجد کلمه‌ی عدد است. و از آنجا که عدد، روح حروف میباشد پس به عدد 12 که روح همه‌ی حروف قرآن است، جان به همه حروف قرآن کریم ، زده میشود! و جالب اینجاست که همه در گرو قلب قرآن؛ سوره مبارکه یس است زیرا جمع ارقام 78 میشود 15=س که سین، قلب قرآن است و باطن عدد 12.
*رابطه عدد 12 و کلمه زنده(حی):
کلمه‌ی "حی" که یکی از 7 صفت ذاتی پروردگارعالم است، عدد ابجدش برابر 18 میشود و به فارسی، زنده ترجمه میشود و خیلی جالب است که عدد ابجد کلمه زنده=66 (12=6+6) و 66 برابر با عدد ابجد نام مبارک الله جلّجلاله است و جایگاه عددی کلمه زنده=30 برابر با جایگاه عددی نام مبارک الله جلّجلاله و عدد30 برابر حرف "ل" (که حرف ل یعنی برای، ملکیت محض پروردگارعالم: لِلّه الواحد القهار. لِلّه مُلک السّماوات والارض) و حرف "ل" مجرای توحید ؛ کلمه لااله الا الله (که 12حرف است) و جایگاه عددی ل=12 میباشد.
نکته: خداوند متعال که خود، حیّ به ذات است مجرای هدایت و شناخت و معرفت خود را به رسولانش، "وحی" قرارداد و چنانچه جنس وحی، نور و عدد ابجد کلمه وحی=24 است پس تمام 24 ساعت شبانه روز، جانِ وحی و حیات نورانی است(عدد 24 همان 2 تا 12 تا است که اگر 12 را در 12 ضرب کنیم، 144 میشود به توضیحی که و هر 12 تا، 2 تا 6 تاست یعنی 66 که اگر کنار هم بگذاریم 6666 میشود؛ برابر با تعداد آیات مبارکه قرآن). درنتیجه این درس انسان را وامی‌دارد تا ولایت امام معصوم(ص) خود و قرآن عزیز را خوب بشناسد و حضور مطهرشان را در همه سلول‌های وجودش و تمام لحظات زندگیش احساس کند.
جواب |
مقسوم‌ٌعلیه |
مقسوم |
|
|
1 2 3 4 6 جمع 16 |
=12 =6 =4 =3 =2 جمع 27 |
÷12 ÷12 ÷12 ÷12 ÷12 جمع 60 |
|
* عدد 12 به چه اعدادی قابل قسمت است؟
اگر جواب‌ها و مقسومٌ علیه‌های عدد 12 را که زیر مجموعه‌های آن است ببینیم، آنگاه متوجه می‌شویم که عدد 12 که برابر با کلمه حد میشود، درواقع عدد کامل در حدودبندی تمام مهندسی خلقت است!
یکی از زیبایی‌های عدد12، تعداد مقسوم‌های آن است! چنانچه عدد 12 را بر مقسومٌ‌علیه‌هایش تقسیم کنیم، 5 عدد بدست می‌آید:1-2-3-4-6. و در قرآن کریم 5 بار نام اثنی عشر آمده است:
1)آیه 60 سوره مبارکه بقره: و إذِ استسقی موسی لِقومه فقلنا اضرب بعصاک الحَجر فانفجرَت مِنه اثنتا عَشرة عیناً قد علم کلّ اُناسٍ مَشربهم کلوا و اشربوا مِن رزق الله و لا تعثوا فی الارض مُفسدینَ؛ بیاد آر وقتیکه موسی(ع) برای قوم خود طلب آب نمود ما به او دستور دادیم بزن عصای خود را بر سنگ، پس سنگ شکافته شد و از آن دوازده چشمه‌ی آب بیرون آمد و هر سبطی را آبشخوری معلوم گردید و گفتیم بخورید و بیاشامید از آنچه خدا روزی شما ساخته و در زمین به فساد و فتنه انگیزی نپردازید.
2)آیه 12 سوره مبارکه مائده: و لقد اخذ الله میثاق بنی اسرائیل و بعثنا مِنهم اثنی عشر نقیباً و قال الله انّی مَعکم لئن اقمتم الصلوة و اتیتم الزکوة و امنتم برُسُلی و عَزّرتموهم و اقرضتم الله قرضاً حسناً لاکفّرنّ عَنکم سیّئاتکم و لاُدخلنّکم جَناتٍ تجری مِن تحتها الانهار فمَن کفر بعد ذلک مِنکم فقد ضلّ سَواءَ السبیلِ؛ و همانا خدا از بنی اسرائیل عهد گرفت و دوازده بزرگ را میان آنها برانگیختیم و خدا بنی اسرائیل را گفت من(درهر حال) با شما هستم هرگاه نماز بپادارید و زکوة بدهید و به فرستادگان من ایمان آرید و از آنها اعزاز و یاری کنید و خدا را قرض نیکو دهید در اینصورت گناهان شما را بیامرزم و شما را در بهشتی داخل گردانم که زیر درختانش نهرها جاری است پس هر کس از شما به عهد خدا کافر شد سخت از راه راست دور افتاده است.
3)آیه 160 سوره مبارکه اعراف: و قطّعناهم اثـنتی عَشرَةَ اَسباطاً اُمَماً...؛ (و قوم موسی را) به دوازده سبط منشعب کردیم که هر سبطی طایفه باشند....
4)آیه 160 سوره مبارکه اعراف: ... و اوحینا الی موسی إذ استسقـاه قومه اَن اضرب بعصاک الحَجر فانبَجست مِنه اثنتا عشرة عیناً قد علم کلّ اُناسٍ مَشربهم و ظلّلنا علیهم الغمام و انزلنا علیهم المنّ و السلوی کلوا مِن طیّباتِ ما رزقناکم و ما ظلمونا و لکن کانوا انفسهم یَظلِمونَ؛ و چون امّت موسی(ع) در آن بیابان بی آب از او آب طلبیدند که از عطش نجات یابند( به موسی وحی کردیم) که عصای خود را بر سنگ بزن چون زد، دوازده چشمه آب از آن جاری شد( که هر چشمه به یک طایفه مخصوص شد) و هر طایفه آبشخور خود را دانستند( و معجزه دیگر اینکه) و ما بواسطه‌ی ابر بر سر آنها سایه افکندیم و نیز برای آنها مرغ و ترنجبین فرستادیم و گفتیم بخورید از روزی لذیذ و پاکیزه‌ای که بر شما روزی دادیم و از حکم خدا تجاوز نکنید ولی نشنیدند و ستمگر شدند و آنها نه بر ما بلکه بر خویشتن ستم کردند.
5)آیه 36 سوره مبارکه توبه: انّ عدّة الشهورعندالله اثناعشر شهراً فی کتاب الله یوم خلقَ السموات و الارض مِنها اربعةٌ حُرُمٌ ذلک الدین القیّم فلاتظلِموا فیهنّ انفسکم و قاتلوا المشرکین کافّةً کما یُقاتلونکم کافّةً و اعلموا انّ الله مَع المتقینَ؛ همانا عدد ماه‌ها نزد خدا در کتاب(تکوین و تشریع) خدا دوازده ماه است از آن روزیکه خدا آسمان و زمین را بیافرید از آن دوازده ماه، چهار ماه ماه‌های حرام خواهد بود اینست دستور دین استوار و محکم پس در آن ماه‌ها ظلم و ستم در حق خود و یکدیگر نکنید و متّفقاً همه با مشرکان کارزار کنید چنانکه مشرکان نیز همه متفقاً با شما به جنگ و خصومت برمی‌خیزند و بدانید که خدا با اهل تقوی(یار و یاور)است.
حال به این 5 عدد 1-2-3-4-6 که از تقسیم عدد 12 بدست آمد، خوب دقت کنید! 1و2و3و4 اعداد کلیدی باطن خلقت هستند؛ همان حقیقت گنج عشر و وجود مقدس چهارده معصوم(ص) چرا که جمع عددی 1 تا 4 برابر 10 میشود(10=4+3+2+1) که درواقع 4 روی 10 است(یعنی همان 14 و40). حال اگر اعداد 1 تا 4 را در هم ضرب کنیم 24 میشود (24=4×3×2×1) که خداوند متعال در عدد 24 ساعت تمام گنجینه‌ی رحمتش را به ما عطا فرموده، اگر ارقام 24 را با هم جمع کنیم(4+2)، 6 میشود و خداوند یکتا تمام عالم را در 6 روز خلق فرمود؛ خلق السموات و الارض فی ستة ایام( آیه 4 سوره مبارکه حدید) پس 6 روز میشود 6 تا 24 ساعت که در ضرب 144 میشود. درواقع اگر 5 عددی که از تقسیم عدد 12 بدست آمد را در هم ضرب کنیم(1×2×3×4×6) 144 میشود که برابر است با عدد ابجد کلمه "یا اباصالح"(ص) و درحقیقت همه‌ی معصومین(ص) که صاحب زمان هستند، اباصالح می‌باشند و امروز صاحب زمان، ابا صالح المهدی عج الله تعالی فرجه الشریف است(که دوازدهمین امام میباشد). و همچنین 144 برابر عدد ابجد نام مبارک خداوند؛ سعید میباشد. درواقع تمام ساعات، سعید و سعد هستند و عالم خلقت، سعید است.
جمع ارقام 144 میشود 9، که حقیقت رسیدن به بلوغ عدد و حروف ما در یک شبانه روز است که در حقیقتِ عدد 12 و در گنج مقسوم‌های آن به دست ما می‌رسد و آن به آن، رحمت بی نهایت خالق یکتا به صورت ظاهری و باطنی مشمول احوالات ظاهر و باطن ما میشود. نکته جالب این است که عدد 12 ضربدر 12 میشود 144 پس زمانی سعید میشود که 12 شمس را فدای 12 قمری کند.
اگر بخواهیم مهندسی عددی 12 را بشکافیم، بینهایت معنا دربردارد! چنانچه در جمع جواب‌ها(1+2+3+4+6)، عدد 16 بدست می‌آید که جایگاه عددی حرف "ع " = 16 است و حضرت علی(ع) و امام زمان(ص)، عین الله هستند {درواقع همه معصومین (ص)، عین الله هستند}. "از عین علی(ع) عیون ما بینا شد". جالب است که اگر عدد 144 را بر 9 تقسیم کنیم 16 میشود!
درجمع مقسومٌ علیه‌های عدد 12 به عدد 27 می‌رسیم که این عدد خودش در معنا گنجی از گنج‌های اعداد است و برابر جایگاه عددی کلمه "سجده"=27 = یازده = دوازده میشود!
تعداد مقسوم‌های عدد 12، 5 تاست که در 24 ساعت شبانه روز، 5 نوبت نماز واجب شده است و در حقیقت گنج 12 امام معصوم(ص)، همان پنج تن(ص) هستند!
وقتی 12 را به تعداد مقسوم‌هایش یعنی 5 بار با هم جمع کنیم(یا 12 را در 5 ضرب کنیم) 60 میشود که تمام زمان و عمر در دنیا به عدد 60 که برابر حرف "س" است ظاهر میشود.
*عدد12، در وجود حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س)
وجود مقدس حضرت علی(ع) و خانم زهرا(س)، در تمام وجوه هم کفو یکدیگر هستند. امیرالمؤمنین علی(ع) به عدد12(یک خودش + 11 ذریه معصوم در بطنش) در درون خانه کعبه که خانه‌ی توحید و درواقع مجرای لا اله الا الله است، متولد شد که ایشان امام اول شیعیان و مولای موحّدین است. خانم زهرا(س) هم به عدد 12 در خانه وحی قدوم مبارکش به دنیا رسید؛ یک خودش و 11 ذریه معصوم(ص) در بطنش که خانم، اُم الائمه و ام ابیها و سیده نساء العالمین است. پس وجود هر دو عزیز به عدد 12 و 12 کنار هم، تمام جانِ 24 ساعت عمر دنیا هستند.
24؛ عدد جامع و باطن کلّ قرآن است که حضرت فاطمه(س)؛ کوثر وجود و روح و جان قرآن است و حضرت علی(ع)؛ باطن بِ بسم الله است، جسم و معرفت و کتابت قرآن است. خانم زهرا(س)، صاحب حوض کوثر و حضرت علی(ع)، ساقی کوثر است. درحقیقت وجودهای مطهر، ظاهر و باطن قرآن کریم هستند. امیدوارم ما از محبین و شیعیان واقعی ایشان و فرزندانشان باشیم در دنیا و آخرت و انشاءالله در زمره یاران و اعوان و انصار و مستشهدین بین یدیه فرزندشان؛ امام زمان (عج) قرار گیریم.
بنابراین عدد 12 =جایگاه عددی حرف "ل" (مجرای توحید؛لااله الا الله) و عدد ابجد حرف "ل"=30 میباشد. خداوند حکیم در دنیا تمام سال را در 12 ماه محیط فرموده ( و در قرآن کریم 12 بار نام شهر یعنی ماه را آورده است) و هر ماه حدوداً 30 روز است، پس ما دائماً در مجرای توحید غرقیم.
حرف "ل" به تنهایی یعنی "برای" و مالکیت خداوند کریم را از هرنظر نشان می‌دهد(مالک یوم الدین). پس "ل" مجرای توحید است و حضرت علی(ع)، مولای موحدین قرارگرفت که ایشان در مجرای توحید(ل) متولد شده و صاحب عدد 30 است درحالیکه خودش درجایگاه حرف "ل" به عدد 12 ظهور پیدامی‌کند و همه‌ی عالم مظهر ظهور او هستند.
امام علی(ع) 30 سال پس از پیامبر(ص) به دنیا آمد و 30 سال هم پس از رحلت ایشان زندگی کرد. او کیست که اعجاز کلام الله؛ قرآن مجید را در 30 جزء کتابت فرمود(30=ل=12) ؟! بنابراین قرآن، هم مجرای توحید است و هم انسان‌ها را به توحید دعوت می‌کند و قرآن به 12 قسمت تقسیم میشود( یکی از اسماء قرآن، حکمت است) که هر قسمت شامل 10 حزب است که رویهم میشود 120 حزب و عدد 120 برابر با عدد ابجد حروف سین است یعنی همه‌ی قرآن کریم، قلب است و قلب کننده! و آورنده و ناطق قرآن و خانواده‌ی محترمشان؛ آل یاسین(ص) هستند. و از طرفی عدد 10، همان گنج 4 روی 10 یعنی 14 میباشد پس حقیقت قرآن، وجود مقدس 12 امام(ع) و 14 معصوم(ص) است که در جمع، 26 میشود( 26=12+14). وجود مقدس امام زمان(عج) کلّ عدد26 است(جمع عدد ولایی و معصومیتشان) و چون جمع 1 تا 26 برابر با عدد ابجد کلمه قرآن(=351) است، پس امام زمان(عج) که دوازدهمین نور مقدس امامان(ع) میباشد، تمام ظاهر و باطن توحید و تمام گنج 30 جزء قرآن است و در زمان ظهور نورانیش، ظاهر کننده‌ی توحید ناب محمدی(ص) میباشد.
*انوار 12 حروف:
تمام خزانه تعالی انسان‌ها 12 حرف است. اول: تشعشع نوری که طهارت را برای انسان تضمین می‌کند، نور توحید است که لا اله‌الا الله 12 حرف است و دوم: اسماء مبارک معصومین صلوات‌الله علیهم اجمعین هم 12 حرف است: محمد رسول الله(ص)- امیرالمؤمنین- علی بن ابی طالب(ع)- فاطمة الزهراء(س)(جایگاه عددی فاطمه زهرا=78=حکیم )- الحسن و الحسین(ع)- الحسن المجتبی(ع)- الحسین الشهید(ع)- الامام السجاد(ع)- الامام الباقر(ع)- الامام الصادق(ع)- الامام الکاظم(ع)- الامام الرضا(ع)- الامام الجواد(ع)- الامام الهادی(ع)- الحسن العسکری(ع)- القائم المهدی(ع). یعنی همه، بزرگوارند و در جایگاه حقیقی توحید هستند.
اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم.
در قرآن کریم 12 بار نام شیعه و 12 بار نام ماه(شهر) آمده است.
تعداد حواریون حضرت عیسی(ع) هم 12 نفر بوده است.
*عدد 12 در ساعات شبانه روز:
اگر بخواهیم مساحت و محیط عمر بندگی ما پر شود و تمامِ کمالِ حُسن عمل خود را به ما برساند باید از روی شعاع و قطر دایره به تمام لحظه‌های عمرمان محیط شویم. مانند عقربه‌های ساعت از مرکز دایره، ساعات جلوه شده طی مسیر می‌کنند. این شعاع و قطر یا عقربه‌ها همان عدد "یک و دو" هستند که تمام ساعت را شماره می‌کنند و 1 و 2 کنار هم یعنی 12 و 12 کلّ شبانه روز را نشان می‌دهد و ثبت می‌کند.
درتمام نقاط دنیا ساعت‌هایی که مورد استفاده مردم قرار دارد تا 12 ساعت عددگذاری شده‌اند. درواقع شبانه روز را به 12ساعت روز و 12ساعت شب تقسیم کرده‌اند. و خداوند حکیم شب را از درون روز و روز را از درون شب ظاهر کرده‌است، طبق آیه 6 سوره مبارکه حدید که می‌فرماید: یولج الّیل فی النّهار و یولج النّهار فی الّیل... . یعنی هم تمام روز، مجرای توحید است و هم تمام شب، مجرای توحید است. و آن و لحظه‌ای نیست که انسان و تمام موجودات از حلقه‌ی توحید بیرون باشند. پس دائماً در محضر خداوند متعال و مرزوق او هستیم.
ازطرفی تمام عمر دنیا و آخرت، یک شبانه روز( 24 ساعت و این عدد، عدد جامع نامیده میشود) است که میشود لیل دنیا و یوم آخرت، پس در دو حقیقتِ 12و12 است. پس اگر 12 ِ دنیا را خرج 12 ِ آخرت کنیم یعنی 12(دنیا)×12(آخرت) میشود 144؛ به اسم مبارک سعید(=144) می‌رسیم و به بلوغ 9 بندگی نائل می‌شویم و از چشمه‌ی رحمت الهی یعنی عین الله سیراب می‌شویم(انشاءالله). بنابراین وقتی دو تا 12 بر ما می‌گذرد، واجب میشود که توان خودمان را در 2 تا 12 تا خرج کنیم و مزد، عدد 12 به توان دو میشود یعنی 144 که برابر عدد ابجد نام مبارک سعید است یعنی سعادتمند دنیا و آخرت می‌شویم. درواقع رحم دنیایی 2 دسته نوزاد به عالم برزخ یا آخرت تحویل می‌دهد یا بهتر بگویم در دو دسته مولودها را می‌فرستد: سعید یا شقی. پس سُعدا کسانی هستند که در حکمت عدد 12 به توان 2 رسیدند و سعید وارد شدند. و متأسفانه کسانیکه فقط 12 شمسی را گرفتند و 12 قمری را رها کردند، شقی وارد می‌شوند!
نکته مهم اینست که تمام ساعات شبانه روز دارای معنی است. درواقع مهندسی خلقت عالم در ساعت است. اگر اعداد 1 تا 24 را با هم جمع کنیم، 300 میشود برابر با عدد ابجد حرفِ ش که شین خوانده میشود و عدد ابجدش 360 است یعنی تمام دایره خلقت! (این مبحث در کتاب علم الشین در مقام علم الساعة بطور کامل آمده است)
اگر شکل ساعت را بکشیم خوب متوجه می‌شویم که گردش ساعت( اعداد درونی) در عدد 1 تا 12 حکمت است(=78) که برابر عدد اسم حکیم میشود. درواقع تمام سال که حامل ماه‌ها و روزها و ساعات و دقایق و ثانیه‌ها و لحظه‌هاست، همه در اسم مبارک حکیم غرق است و برابر جایگاه نام مبارک حضرت فاطمه زهرا(س) میباشد.
و گردش ساعت( اعداد بیرونی) از عدد 13 تا 24 میشود 222(24+...+14+13) که برابر با عدد ابجد نام مبارک حیدر است؛ حاکم عادل و حکیم دنیا و آخرت! خوب دقت کنید!
اما نکته قابل توجه این است که گردش ثابت(ساعت) روی عدد 12 است زیرا از ساعت 13 به بعد هم اگر از عدد درون ساعت کم کنیم، 12 میشود؛ با منها کردن(در 12 حالت) به عدد 12 می‌رسیم: (1-13)، (2-14)، (3-15)، (4-16)، (5-17)، (6-18)، (7-19)، (8-20)، (9-21)، (10-22)، (11-23)، (12-24)، یعنی عدد 12، ثابت است! پس ظاهر و باطن گردش در باب الله خانه حضرت فاطمه زهرا و حضرت علی و اولاد طاهرینش(ص) است. آنجا محلّ حیات و خیر کثیر؛ کوثر عالم است، آنجاست که یُؤت الحکمة خیراً کثیرا. از طرفی درجمع(در 5 حالت) عدد12 بدست می‌آید: (1+11)، (2+10)، (3+9)، (4+8)، (5+7) و یک عدد 12 هم که خودِ ساعت 12 است، پس میشود 6 تا 12 تا یعنی 72 که بعبارتی 14 میشود(2×7). پس خوب دقت کنید که دایره ساعت، در جانِ عدد 12 و 14 در گردش است!
*عدد 12 در باطن هر ماه و سال
عدد هر ماه سال که 30 روز است برابر عدد ابجد حرف (ل)؛ مجرای توحید و حقیقت سرّ لا اله الا الله و ملکیت باریتعالی است. جایگاه عددی حرف (ل) =12 است که سال 12 ماه دارد؛ چه سال شمسی و چه سال قمری که رویهم 12و12 برابر 24 میشود که یک شبانه روز 24 ساعت است(2 تا 12 تا) . در حقیقت ما دائماً در مجرای توحید و حمد پروردگار عالم و در وحدانیت یک، غرق هستیم .
*حکمت بالغه‌ی خداوند حکیم این‌گونه است که تمام ایام و عمر ما را در سال‌ها قرار می‌دهد، و سال در 12 ماه ظهور دارد و 12، 2 تا 6 ماه است( 2 تا 6 ماه در سال قمری و 2 تا 6 ماه در سال شمسی میشود 6666؛ برابر تمام آیات مبارک قرآن! پس ما در تمام ساعات و ماه‌ها در قرآن عزیز غرق هستیم. لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم). و درواقع عالم ظاهر دنیا در عدد 6روز خلق شده (طبق آیه 4سوره مبارکه حدید) و در آخرت باید صاحب 6 دانگ بهشت شویم( یا نعوذ بالله 6دانگ جهنم)! یک شبانه روز هم 24 ساعت است که شامل 2 تا 12 ساعت میشود و به عبارتی 4 تا 6 ساعت است و کلّ قرآن کریم هم6666 (4تا6) آیه است.
خوب دقت کنید! تمام عالم خلقت در عدد 3 یعنی مثلث و عدد 4 یعنی مربع است زیرا هر سال 4 فصل است و هر فصل، 3 ماه است. رویهم میشود 7 که گویای ادب تمام بینش و مظاهر سنجش و ظهور چرخش همه‌ی سال و عوالم میباشد(عدد کلمه ادب=7). و چگونه مثلث و مربع، جامع جمع مهندسی می‌شوند که در ضرب عددی(3×4) میشود 12 و عدد 12 حکمت حکیم الحکماء؛ ذات اقدس باری تعالی میباشد و سرّ عدد 12 به گردش ظاهری یک سال به شکل دایره است. پس اینچنین است که عمر همه‌ی انسان‌ها و موجودات، مثلث درون مربع است! اما استحکام مربع به مثلث است. دنیا، مثلث است چون موجودات سه بعدی هستند اما باطن دنیا یعنی آخرت، مربع است زیرا سبز شده و احیاء تمام ابعاد مثلثِ دنیاست و آن، بهشت است! حال اگر ارکان اصلی عددی : 3 و 4 و 12 را با هم جمع کنیم میشود 19 که سال در دایره‌ی 19 به نوروز حقیقی ظهور می‌کند.
خداوند کریم اراده فرمود که عالم در 2 تا 7(3+4) تا ظهور پیداکند. چنانچه از نظر ظاهر، تمام مخلوقات بین دو تا هفت؛ عدد 7 طبقه آسمان و 7طبقه زمین قراردارند. و از آن بالاتر در گنج حمد خداوند که در 7 آیه(سوره حمد) که سبع مثانی است یعنی 2 تا 7 تاست و درواقع در باطن قرآن(طبق آیه 87 سوره مبارکه حجر: ولقد اتیناک سبعاً مِن المثانی و القرآن العظیم)، غرق است. ایام هم در 7روز هفته و در سال که هر سال هم 52 هفته است(52=عدد ابجد حمد) غرق میباشد. انوار مقدس ولایت و رسالت (ص) به 14 نور مقدس معرفی می‌شوند که همان 2 تا 7 تا است .
آیا زیبا نیست که سال شمسی 365 روز است و در جمع 14 میشود(5+6+3) و سال قمری 354 روز است و در جمع 12 میشود(4+5+3) بنابراین ما دائماً در دایره 12 و 14 در حال زندگی و گردش هستیم. درحالیکه عدد 12(ماه) در هر دو سال ثابت است. آیا این حکمت نیست؟!
یعنی درحالیکه در یک سال زندگی می‌کنیم اما در 2 سال هستیم و در حالیکه در یک روز هستیم، اما در دو روز اعمال انجام می‌دهیم مثل اینکه در ماه رمضان هستیم، هم روزه می‌گیریم؛ اعمال ماه قمری و هم کارهای اداری و روزمره شمسی را ادامه می‌دهیم، پس دوتا مزد می‌گیریم. و خداوند چگونه پاداش می‌دهد که می‌فرماید: مرج البحرین یلتقیان. بینهما برزخ لایبغیان...یخرج منهما لؤلؤ و المرجان[7]؛ دو دریای مختلف(شور و شیرین، سرد و گرم) در کنار هم قرار دارد، درحالیکه با هم تماس دارند. در میان آن دو مانعی است که یکی بر دیگری غلبه نمی‌کند(و به هم نمی‌آمیزند).... از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج میشود.
* حال خوب دقت کنید! 12 ماه شمسی یعنی 12 حکمت عالم دنیا و 12 ماه قمری حکمت حکیم محض برای آخرت است. چنانچه می‌دانید تمام احکام الهی در ماه‌های قمری بر ما جاری میشود و در ماه‌های شمسی عمل میشود. پس عالم در حکمت خداوند غرق است. درواقع شمسی، نزول است و قمری، صعود. شمسی: 14 نور معصوم(ص) و قمری: 12 امام معصوم صلوات‌الله علیهم اجمعین است. شمسی یعنی رسالت و قمری یعنی ولایت، رسالت؛ نزول است و ولایت؛ صعود. درواقع عالم، درظهور 14 و باطن 12 قرار دارد. و اسرار کنزالله عالم، 12 امام(ع) و 14 نورمقدس معصوم(ص) ظهوردارد که ولایت کبرای این عزیزان به ظاهر و باطن در ظلّ ولایت مطلق خداوند سبحان جلّ العظمته است.
و در بلوغ این ظهور در جمع 12 و 14 به عدد26 می‌رسیم که آن روز، روزتجلی ظهور بلاعزل و بلاواسطه‌ی کنزالله الهی بوجود مظهر الظهور؛ منوّرالنور؛ مکرّم الوجود و مقدّس القدوس؛ امام عصروالزمان؛ مهدی موعود(ص) است که به عدد ولایی و معصومیت 26 ظاهر میشود (امام12+ معصوم14=26).
عدد 12 در ظرف زمان:
در دنیا آنچه از همه موجودات چه جماد و چه نبات و چه حیوان و چه انسان و آنچه در ما بین آسمانها و زمین است، در ظرفِ زمان خلق شده و زمان، به ثانیه شروع میشود. پس ظرفِ هستی یعنی ثانی و در ظرفِ زمان؛ ثانیه و تمام عالم در عدد اثنیٰ عشر یعنی 12 غرق است و این عدد، باطنِ اسرار اعداد است! همانطورکه می‌دانید60 ثانیه، یک دقیقه و 60 دقیقه، یک ساعت است. عدد 60 برابر است با 5 تا 12تا(60=12×5): در دنیا ضرب یعنی خرج کردن، فداشدن، قربانی شدن. درحقیقت حرفِ ه ضمیر اشاره به هو است و 12 نور مطهر(ص) فدای خدا شدند تا او(هو) را نشان دهند و عدد 60، نشانِ ضربِ 5×12 میباشد. اول شهید بعد از پیامبر(ص) در خانواده نورانی وحی، حضرت صدیقه کبرای فاطمه زهرا(س) است و عدد 60 برابر با نام مبارک "ام ابیها" است! اللهم صلّ علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها و سرّ المستودع فیها بعدد مااحاط به علمک
چنانچه خداوند کریم تمام سال را در 12 ماه و شبانه روز را در دو تا 12 ساعت قرار داد و آسمانها را در عظمت 12 برج خلق فرمود. و بالاترین معجزه‌اش؛ قرآن کریم را در 12 قسمت ظهور داد و اسرار ولایت را بوجود 12 امام معصوم(ص) معنی فرمود. ولایت را به این عدد به امتحان همه بندگانش قرارداد و تمام شئونات انسانی و کمالات و علوم و زیبایی‌های عالم خلقتش را به ظهور دوازدهمین بدر کامل ولایت؛ حضرت حجة ابن الحسن العسکری؛ اباصالح المهدی(عج) آشکار می‌کند و عالمیان را متحیّر می‌سازد! اللهم عجّل لولیک الفرج
عدد ابجد کلمه ثانی=561 است که جمع ارقامش 12 میشود(12=1+6+5). عدد 561 معنی میشود به 61+500: عدد 500 برابر حرفِ ث است که مَلکش حضرت میکائیل(ع)؛ مَلکِ روزی است. و عدد 61 برابر عدد کلمه اَس یعنی پایه و اساس عالم خلقت است. بنابراین خداوند متعال وجود حوّا(س) را در مقام ثانی قرار داد و ایشان جدّه‌ی همه انسان‌ها و به واقع مادر جسمانی همه‌ی ما و ظرفِ حیات عالم جسمانی ما انسانهاست. و قبر مبارکش در شهر جَدّه مکه است؛ به همین علت آنجا جدّه نامیده شد! و تقریبا همه‌ی حاجیان اول به این شهر وارد می‌شوند(هواپیمایشان فرود می‌آید)
*اسرار دوازدهمین سوره مبارکه قرآن
دوازدهمین سوره از نظرترتیب نوشتاری سُورِ قرآن مجید، سوره مبارکه یوسف(ع) است. این سوره مبارکه تماماً نشانه‌ای از آیات خداوند متعال و گنج ولایت 12 امام(ع) و 14 معصوم(ص) میباشد! شروع این سوره مبارکه در جزء 12 است و از آیه 53، وارد جزء 13 میشود. و جالب است که عدد ترتیب نزولش هم به قلب مطهر پیامبر(ص) برابر 53 است که 53=احمد(ص)؛ نام مبارک آسمانی پیامبر(ص) که در عالم سرّ، ظرف آفرینش و گنج کنزالله جلّجلاله و جمع الجمع انوار مقدس نورٌواحد(ص) یعنی پنج تن(ص) که همه‌ی 14 نورمقدس(ص) هستند، میباشد.
تعداد آیات مبارکش؛ 111 است که عدد ابجد الف= 111 میشود و این حرف، سرّ حروفی وجود مقدس پیامبر(ص) است چرا که هم اولین حرف از حروف الفبا و هم خزانه‌ی تمام حروف الفباست. این سوره مبارکه مکّی است که تولد و رسالت پیامبر(ص) در مکه واقع شده است.
پدر حضرت یوسف(ع)، حضرت یعقوب(ع) میباشد که 12 فرزند داشت. خداوند در آیه 4 این سوره مبارکه می‌فرماید:اذ قال یوسف لأبیه یا ابت انّی رأیت أحد عشر کوکبا والشمس والقمر رأیتهم لی ساجدین. آنگاه که یوسف(ع) به پدرش گفت: ای پدر من در خواب دیدم 11 ستاره و خورشید و ماه برایم سجده کردند.
شاید هزاران نکته از منظور پروردگارعالم در بطن این آیه نهفته است! یکی اینکه: تمام 124000 پیامبر بزرگوار و در آخر وجود مقدس 13 معصوم (ص)، وعده‌ی ظهور حکومت نور امام دوازدهم؛ معصوم چهاردهم؛ حضرت مهدی(ص) را داده‌اند و عالم در انتظار قدوم مبارکش میباشد و ایشان تمام کننده‌ی دین و بقیّة الله الاعظم و اکمال رسالت و تمام کننده ابلاغ پیامبر(ص)میباشد. درواقع تمام انبیاء و اولیاء بر او ساجدند. و تمام آسمانها و زمین‌ها و ماه و خورشید بر او ساجدند. و ایشان چشم روشنی تمام معصومین(ص) و تمام رسولان و اوصیاء و مؤمنین است، او شفادهنده همه‌ی دل‌های بیمار منتظر است که او روح عیسوی بر بدن مردگان مؤمن است.
پس درواقع همانطور که از نسل حضرت یوسف(ع) پیامبری نیامد، از حضرت مهدی(عج) هم فرزندی نمی‌آید و نسل همه‌ی پیامبران و اوصیاء به ایشان تمام میشود. اگر یوسف(ع) عزیز مصر شد، او عزیز الله است یعنی عزیز همه‌ی عالمیان فی الدنیا و الآخرة! او تمام کننده‌ی عدد 12 است؛ به وجود مبارکش عالم دوا،زده میشود و همه، شفای کامل ظاهر و باطن، دنیا و آخرت می‌گیرند یعنی حیوانیت از همه جدا شده و انسان و یا آدم می‌شوند، ظلمات می‌رود و نور همه جا را فرا می‌گیرد، طنین کلمه طیبه لااله الا الله جهان گستر میشود، چشم‌ها بینا و گوش‌ها شنوا و زبان‌ها حق گو می‌شوند، و اسلام غالب بر همه‌ی ادیان و مسلمانان شیعه 12 امام(ع) و 14 معصوم(ص) می‌شوند و هزاران رحمت بیکران دیگر.... اللهم عجّل لولیّک الفرج و جعلنا من انصاره و اعوانه
* یکی از حکمت‌های سوره مبارکه یوسف(ع) این است که سوره‌ی 12 قرآن مجید است و در جزء12 شروع میشود. درحقیقت خداوند کریم 2 تا 12 تا را بعنوان باطن حکمت ظاهری و باطنی در دنیا به منسه‌ی ظهور قرار داده و اسرار باطنش، ظهور گنج وجود مبارک و نورانی سرورمان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است. همانطورکه در مبحث عدد 12 خواندیم که همه‌ی اسرار در دو تا 12 تا اتفاق می‌افتد که رویهم میشود 24 که عدد جامع است و برابر کلمه وحی و احاطه خداوند کریم است. لذا گنج معارف در این سورۀ مبارکه تا بینهایت میباشد و این تعریف، ذره‌ای از معارف زیبای این سوره است!
و در تعریف عدد 12 رسیدیم به حمل تمام دوران گردش سال که دو مولود داشت: سعید و شقی. و حضرت یوسف(ع) تولد سعید را با اسم مبارک عزیز خود ظاهر کرد و شقی را( که فرعون زمانش بود) ریشه کن فرمود. در زمان حکومت اباصالح المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هم سعدا به مقامشان می‌رسند و اشقیا و طاغوت‌ها ریشه کن می‌شوند، با این تفاوت که درآن زمان اشقیا دیگر هرگز برنمی‌گردند. انشاءالله
* عدد 12؛ عددی است که حکیم الحکما؛ پروردگار عالم آن را اسرار گردش و چرخش حکمت خودش در دوران عالم قرار داده است. یکی از معانی و اسرار این عدد، روز اول ماه ذیحجه است:
*اسرار روز اول ماه ذیحجه
بنابر اقوال و احادیث روز اول ماه ذیحجه که ماهِ دوازدهم سال قمری است؛ روز ازدواج دو نور مطهر حضرت فاطمه(س) و حضرت علی(ع) است. درحقیقت این زوجیّت، اتصال دو سر کمان حلقه‌ی دایره خلقت است که آثارش جلوه‌ی همه خزائن آسمانها و زمین‌ها و تمام کهکشان‌ها و همه دنیا و همه آخرت، همه معانی و معارف و کائنات، همه عوالم و درواقع بیت الله حقیقی؛ محلّ اتصال عالم اسفل السافلین به اعلاعلیین و محلّ معدن العلم و مهبط الوحی و مختلف الملائکه و محلّ صدور اوامر گنج خداوند کریم و اصحاب کسا است. چگونه می‌توان گفت؟! و چگونه می‌توان درک کرد؟! و چگونه می‌توان فهمید؟! از فهم و درک ما به دور است! که این باب به یک معنا، محلِّ قاب قوسین أو أدنی در زمین یعنی اسفل السافلین؛ پایین‌ترین عالم است! الله اعلم
درواقع عالم در مقام شبانه روز و ساعت در دو تا 12 قرار گرفت؛ مظهر لیل و نهار شد. و صاحب ولایت زمان و مکان شد. و فاطمه زهرا(س) گرداننده چرخ آسیاب دنیا و آخرت شد. {خلقت آسمانها و زمین از نور بانوی دو عالم؛ فاطمه زهرا(س) است}. مؤلف فقیر هم در فصل اول کتاب جنّة العاصمه، حدیث هشتم از بحارالانوار نقل کرد که رسول خدا(ص) فرمود[8]: ثم فتقَ نور ابنتی فاطمه(س). فخَلقَ مِنه السماوات و الارض. فالسماوات و الارض مِن نور اِبنتی فاطمه(س) و نور ابنتی فاطمه(س) من نور الله، و ابنتی فاطمه (س) افضل مِن السماوات و الارض...؛ پس از آن، نور دختر من فاطمه (س) را شکافت و از آن آسمانها و زمین را خلق فرمود. پس آسمانها و زمین از نور دختر من، فاطمه (س) است و نور دختر من؛ فاطمه(س) از نور خداست و دختر من فاطمه(س) افضل از آسمانها و زمین است.
از این حدیث نورانی، بطور واضح و روشن چنین استفاده میشود که اگر فاطمه(س) نبود، آسمان و زمینی هم نبود! بنابراین آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست و آنچه از آنها موجود میشود و آنچه در بین آنهاست، همه، مولودِ نور مبارک زهرای مرضیه(س) میباشد.
حال دقت کنید! این زوجیت نورانی و بهشتی که ظهور انوارشان؛ 12 امام و 14 معصوم صلوات الله علیهم اجمعین است یعنی تجلی شمس و قمر، درحقیقت این بیت قرار دارد. پس جُمع الشمس و القمر و سجده تمام ستارگان و کواکب و عوالم بر این شمس و قمر، این باب شد: باب الجنة، باب العلم، باب الرحمة، باب المغفرة، باب اسرار کائنات و محلّ اتصال همه مخلوق به قرب الهی . بنابراین چه واقعیتی هست که این ازدواج در اول ماه دوازده قمری و ذیحجه قرار می‌گیرد که اول آن به دهه‌ی مهمّ اتممناها بعشر تمام میشود یعنی گنج عشر یعنی رسیدن به اربعین لیله و حقیقت بهار و ربیع عالم دنیا و آخرت! پس این بیت، محلّ گنج عشر و اتممناها بعشر است. بر همگان واجب است که از این در ورود داشته باشند تا رستگار شوند. اللهم الرزقنا
خوب فکر کنید! پس چرا پیامبر(ص) فرمود: انا مدینة العلم و علیٌّ بابها. و این تنها بابی است که در حرم پیامبر(ص) باز میشود. این باب طاهرین و اهل این خانه آل محمّد(ص) و آل الله هستند. و نظر خداوند منّان و عنایات بلاواسطه‌اش به این منزل و اهل این منزل است.
امّ سلمه در روایتی که درباره عروسی حضرت فاطمه(س) است می‌گوید: ... آنگاه پیامبر(ص) دختر خود، فاطمه(س) و همچنین علی(ع) را پیش خود خواند و دست علی(ع) را در دست راست و دست فاطمه(س) را در دست چپ گرفت و به سینه خود گذارد و میان دو چشم آن دو را بوسه زد. آنگاه به علی(ع) فرمود: علی جان! خوب همسرداری و به فاطمه(س) فرمود: ای فاطمه! تو هم خوب همسر داری. سپس از جای برخاسته و پیشاپیش آن دو راه افتاد تا اینکه آن دو را به خانه‌ای که از پیش برای آنها ساخته بود، وارد کرد. سپس هنگام خروج از خانه، درحالیکه دستگیره در را گرفته بود، فرمود: طهّرکما الله و طهّر نسلکم...(خداوند شما و نسلتان را پاک گرداند).{ مناقب خوارزمی؛ ص 247}
پس از آنکه آیه" وامر اهلک بالصلاة واصطبر علیها" بر پیامبر(ص) نازل گشت، آن حضرت40 روز، 6 ماه ، 8 ماه یا 9 ماه( به اقوال مختلف) در هر صبح و شام به سوی خانه حضرت فاطمه(س) می‌رفت و دستگیره در خانه را می‌گرفت و پس از سلام بر اهل آن خانه، به دستور آیه عمل می‌نمود و می‌فرمود: " الصلوة یرحمکم الله" و سپس این آیه را تلاوت می‌فرمود:" انّمایریدالله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا". { بحارالانوار ج 43 ص53}
ابوالحمراء می‌گوید: 40 روز پیامبر(ص) را دیدم که هر روز صبح به طرف در خانه علی(ع) و فاطمه(س) می‌آمد و دستگیره در را می‌گرفت و می‌فرمود:" السلام علیکم اهل البیت و رحمة الله و برکاته. الصلاة یرحمکم الله. انّما یریدالله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا."{ ینابیع المودة؛ ص 174}
قندوزی حنفی پس از ذکر این حدیث می‌گوید: این حدیث از 300 نفر از صحابه و یاران پیامبر(ص) روایت شده است.
درواقع این زوجیت در اول ماهِ دوازده برای عالمیان مظهر ظهور هستی است زیرا آنچه خداوند از ذریه‌های مطهر این بزرگواران می‌خواهد در عالم به نام حجت الله محورهستی بماند، از این زوجیت نورانی است! خلقت بهشت و باطن ظهور قرآن کریم از این زوجیت است! مظهر ظهور اباصالح المهدی(عج) ازاین زوجیت است! پس منزل این دو بزرگوار(ص) مهبط الوحی و محلّ رفت و آمد ملائکه‌های مقرب خداوند است و دهه‌ی ذیحجه که روز درجه گرفتن و نجات همه‌ی پیامبران(ع) در زمانشان و رسیدن به اتممناها بعشر و اربعین که حقیقت زنده شدن و باب طهارت است، محلّ به قرب الی الله رسیدن میباشد.
پس عدد 11 که به یک معنا برابر اسم مبارک دوا میباشد(که از اسماءالله است) و درحقیقت دایره‌ی حکمت، محلّ درمان همه‌ی مخلوقات مخصوص انسان‌های گنهکار است، همه از این بیت نورانی است و اینجا ینبوع المعارف و مفاخر است یعنی چشمه‌های حکمت و معارف و مفاخرند. درواقع همه گدایان این باب هستیم، پس با اتصال این زوجیت آنچه اسرار و انوار در عالم بالا بود در این بیت نازل شد. درواقع باب اتممناها بعشر است، چون باب الجنة است هم همه‌ی باب‌های رحمت از این باب است و هم همه‌ی ابواب پیامبران و اوصیاء و اخیار و ابرار به این باب ختم میشود. از اینجاست که هر چند روزی هم که برای هر معصوم بزرگواری روضه بگیری و متوسل شوی، روز آخر را می‌گویند که مزدت را از درِ خانه فاطمه(س) بگیر که او دوایی می‌دهد که تمام دردهای دنیا و آخرتمان درمان میشود. و همه‌ی کورها، بینا و مردگان، زنده و همه‌ی بی‌زبان‌ها، گویا و ناشنوایان، شنوا می‌شوند و فلج‌ها به راه می‌افتند و دیوانه‌ها، عاقل و نافهم‌ها، فهمیده می‌گردند و ... این باب کثرات رحمت الهی و باب مشکل گشایی عالم است. درواقع باب موسوی(ع) و باب عیسوی(ع) و به یک کلام، باب همه‌ی پیامبران الهی اینجا باز شده است یعنی همه‌ی درها در این باب الجنة آمده است!
حال خوب دقت کنید! همه ائمه معصومین(ص) در دنیا و آخرت، حکیم محض هستند. و نام مبارک القرآن الکریم هم 12 حرف است و قرآن 12 قسمت است{ همانطورکه بیان شد هم حضرت علی علیه‌السلام و هم حضرت فاطمه سلام‌الله علیها به عدد 12 متولد شده‌اند و هر دو بزرگوار، لیل و نهارند و در جمع(12+12) به عدد 24؛ عدد جامع هستند. جالب است که در قرآن کریم 24 بار نام مرد و 24 بار نام زن آمده است!}. یعنی وجودهای مبارک، حکیم جامعه‌ی بشریت در دنیا و آخرت هستند. نکته قابل توجه این است که آیا از جمع عدد 1 تا 12 عدد 78 بدست نیامد؟! این عدد برابر مجموع تعداد حروف مقطعه قرآن کریم و برابر نام مبارک حکیم است. اسرار حروف و عدد ابجد کلمه‌ی عدد هم 78 است. پس این باب را چگونه بخوانیم؟! یعنی تمام علوم عالم دنیا و آخرت! حال از آنجا که حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) هر کدام به عدد 12 بدنیا آمدند، پس هریک به عدد 78(جمع 1 تا 12 وجود مبارکشان)، حکیم هستند. و اگر دو عدد 78 را با هم جمع کنیم(156=78+78) 156 میشود که جمع ارقامش 12 میشود(6+5+1) و برابر است با عدد ابجد نام‌های مبارک مقوی، مونس، قیوم. دقت بفرمایید! این باب، باب تقوی، باب انس و باب قیّومیت برای همه‌ی بندگان خداست. درواقع تمام معانی عدد 12 در این منزل جلوه کرده و خداوند متعال اسرار عالم بالا را در این منزل جلوه داده و اینجا باب الرحمة و باب الله و باب القرآن خوانده شده است.
و جالب‌تر اینکه عدد 12 برابر با جایگاه حرف ل به عدد ابجد 30 است و خداوند حکیم خواست که قرآن 30 جزء باشد. و همه معصومین صلوات‌الله علیهم اجمعین، حقیقت عدد 30 یعنی موحّدترین و مخلص‌ترین و عابدترین بندگان واقعی و ناب خداوند کریم هستند. چنانچه پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص)؛ رسول و آورنده 30 جزء قرآن و باطن بعث کلّ قرآن است و امیرالمؤمنین(ع)؛ کاتب 30 جزء قرآن و حضرت فاطمه(س)؛ حقیقت کوثر 30 جزء قرآن هستند. و حرف ل یعنی توحید محض و اخلاص و باطن کلمه لا اله الا الله می‌باشند. حالا خودتان خوب تأمل کنید!
روز هجدهم ماه ذیحجه(ماهِ دوازده)، روز عید غدیر است(در فصل هشتم توضیح کامل آمده است) و خداوند بعد از ظهور باب زوجیت در اول ماه و برپاشدن عید قربان در دهم ماه، ماهِ 12 را به نتیجه‌ی ابلاغ رسالت به ولایت و ظهور باب منزل زوج نورانی را سکوی صعود عالمیان به درجه اعلاعلیین و اعلای انسانیت قرار داد. و در روز 24 این ماه، در جریان مباهله، به وضوح اهل بیت نورانی پیامبر(ص) مشخص شدند(نه تنها به نصارای نجران بلکه به تمام مردم در طول تاریخ) و آیه شریفه تطهیر در شأنشان نازل شد. و روز 25 این ماه که "هل اتی" در حقّ اهل بیت(ص) نازل شد. پس به اول ماه، بابِ این بیتِ نورانی گشوده شد و هرگز بسته نمی‌شود و اهلِ این بیتِ نورانی(ص) به عدد 25، الی یوم القیامة هر مسکین و یتیم و اسیری را که بر در این بیت بروند، روزی می‌دهند و ناامید نمی‌گردانند. اللهم صلّ علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم
*کلمه لا اله الا الله:
خوب است بدانیم و تدبر و تفکر داشته باشیم که چرا خداوند تمام دنیا را در سال و سال را در 12ماه و هر ماه را در 30 روز قرار داد؟! پس تمام ساعات و دقایق و ثانیه‌ها و روزها همه، در حقیقتِ توحید غرقند و مجرای لا اله الا الله هستند و همه ذاکرند. پس همه در ساعت شمار، شماره می‌شوند به 12 ساعت روز و 12 ساعت شب که حکیم الحکما چگونه تمام را در حکمت مطلقه خود و در گنج توحید محض خودش غرق فرموده است؟!
چنانچه وقتی از دنیا می‌رویم، بدرقه راه ما لااله‌الاالله است و در زیارت اهل قبور می‌خوانیم: (السلام علیک یا اهل لا اله الا الله). چون وقتی پرده برزخ کنار می‌رود و حجاب بدن برداشته میشود آنگاه خود را در دریای حکمت الهی و گنج 12حروف لااله‌الاالله غرق می‌بینی و آنجا هیچ چیزی جز لااله‌الا الله نیست! خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید: انّی کنتُ کنزاً مخفیا فأحببتُ و أن أعرف[9].
آیا عالم محضر خداوند و محضر حضور امام معصوم صلوات‌الله علیهم اجمعین نیست؟ راستی چگونه قرآن می‌خوانیم که نمی‌دانیم چیست؟ و نسخه حکیم را چگونه عمل کنیم؟ آیا آنگاه که پرده مرگ آمد، به مزد لا اله الا الله می‌رسیم؟ آیا خود را در عالم لااله الا الله غرق می‌بینیم؟ درواقع خداوند، عالم را به نام زیبایش "دوا" زده است.
عدد ابجد ذکر مبارک لا اله الا الله= 165 میشود که معنی میشود به 100 +65: عدد 100 برابر حرف ق است یعنی نگهدارنده و تقوی. عدد 65 برابر عدد ابجد کلمه دنیا است. پس در دنیا باید اهل تقوا شویم تا عاقبت متقین که اتصال به گنج توحید و اخلاص و ختم به اتصال امام زمان؛ خزانه دار گنج لااله‌الاالله است، نصیبمان شود و برسیم. راستی چرا خداوند می‌فرماید: والعاقبة للمتقین( سوره مبارکه اعراف؛ آیه 128)
اگر ارقام 165 را با هم جمع کنیم 12 میشود(5+6+1) و جایگاه عددی لا اله الا الله=75 میشود که در جمع 12 میشود(5+7) و عدد 75 برابر است با جایگاه عددی نام مبارک " امام حسین"(ع) و "امام رضا "(ع)!
درحقیقت دنیا در دو عالم(مشهد عمل و کربلای عمل) امتحان می‌شویم و نمره می‌گیریم{ و از اسماء قیامت طبق آیه 103 سوره مبارکه هود(ع)؛ یومٌ مَشهود است}. درواقع درحقیقت مشهد عمل در محوریت رضای خدا امتحان می‌شویم، و نمره‌ی 20 امتحان در باب طهارت و معرفت در ارض کربلا و یوم عاشورای عمر از مجرای وجود خامس آل عبا؛ اباعبدالله الحسین(ع) است. در باب طهارت امتحان می‌شویم؛ همان رسیدن به اخلاص و توحید محض و اربعین عمل است که برسیم به درجه‌ی یخرجهم من الظلمات الی النور و سبزشدن و رسیدن به درجه حسن(ع) و گرفتن مزد حسین(ع) یعنی به میوه و گل رسیدن عمل‌های صالح تا باقی شود به معنای آیه 12 سوره مبارکه یس: نکتب ماقدّموا و آثارهم... ؛ به رسیدن به آثار عمل و رسیدن به زنده شدن حقیقی و رسیدن به قرب الهی! انشاءالله
و آن کربلای عمل است که همه انسان‌ها، در یوم عاشورای عمر درجه می‌گیرند زیرا اگر عدد 1 تا 20 را با هم جمع کنیم 210 میشود که برابر عدد ابجد نام مبارک "امام حسین"(ع) و فرزندان معصوم نورانیش و امروز؛ امام زمان اباصالح المهدی صلوات الله علیهم اجمعین است!
نوجه!توجه! حال عدد 12 را چگونه دریافتید؟! نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که حقیقت این عدد، جانِ آب است یعنی شست و شو کننده‌ی باطن است. همانطورکه کافر با شهادت به کلمه طیبه لا اله الا الله( اشهد ان لا اله الا الله) طهارت باطن را می‌گیرد و با شهادت به پیامبر بزرگوارمان(اشهد انّ محمدا رسول الله) ظاهرش هم پاک میشود و با شهادت به ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) طهارت از عالم دنیا به آخرت و در بهشت منتقل میشود. چنانچه باب بهشت بر کسانی باز میشود که ولایت 12 امام(ع) و 14 معصوم(ص) را پذیرفته باشند. پس کلمه توحید و وجود مبارک معصومین(ص) و قرآن عزیز، همه باطن آب کوثر هستند. پس همه باید با درجه فاطمی که خودش حقیقت کوثر و ام الائمه(ص) است، تطهیر و شست و شو شوند. این انتقال عدد 12 به عدد 13؛ جایگاه حرفِ م است!
*افشای اعداد ساعت در عدد 9 ِ حرف شین و جایگاه عددی 21 ِ حرف ش
همانطور که بیان شد بلوغ عددی ساعت به عدد 9 ظاهر میشود که در 12 ساعت اول که روز است به عدد 9 خوانده میشود و در 12 ساعت دوم که شب(لیل) است، 21 (=ش) میباشد و از جمع عدد 21 و 9 عدد 30 بدست می‌آید که برابر عدد ابجد حرفِ ل یعنی مجرای توحید است و شاید به جرأت بتوان گفت : صدای حقیقی این ساعت؛ لااله الا الله است!(12=ل=30)
کلمه ساعت همان حروف کلمه تاسع است که عدد 9 خوانده میشود. چنانچه عدد ابجد کلمه ساعت(=تاسع) 531 است. اگر عدد 531 را بر 9 تقسیم کنیم، 59 میشود(59=9÷531) که برابر با عدد ابجد نام مبارک حضرت مهدی(عج) است! آیا این معجزه نیست که افشای علمِ ساعت، ظهور آقا {که نهمین فرزندِ پنجمین معصوم؛ امام حسین(ع) است} میباشد که هم تولد مبارکش و هم ظهورش، علم الساعة است. حال اگر دایره ساعت را حلقه بسته ببینی( به شکل عدد 5) که شعاع آن 9 باشد، آیا غیر از این است که حلقه ظاهر میشود به 59 برابر با عدد ابجد نام مبارک مهدی(عج) و عدد 5 باضافه 9 میشود 14 و حضرت از نظر معصومیت؛ چهاردهمین معصوم(ص) است و عدد ولایی ایشان 12 است. پس عدد 12 باطن ساعت است و عدد 14، ظاهر. درواقع حقیقت ساعت، 12 امام و 14 معصوم(ص) هستند که به وجود انور الوجود اباصالح المهدی(عج) افشا میشود.
نکته: ساعت 14 برابر با 2(بعدازظهر) است که برابر عدد حرفِ بِ بسم الله میباشد. و عدد 14 برابر جایگاه حرفِ ن است. درواقع یک اصلی را در این ساعت افشامی‌کند به وجود 14 معصوم(ص) که حرفِ ن(=14)، پشت حرفِ ب(=2) قرار می‌گیرد و قلب به میم میشود. و عدد ابجد م=40 یعنی ازبعین و حیات و هستی و طهارت محض است. پس می‌آموزیم که چگونه در 12 و 14 غرق هستیم؟! جایگاه عددی حرف م=13 میباشد که ساعت در بعدازظهر از 13 شروع میشود یعنی ساعت یک بعداز ظهر. خوب دقت کنید! ساعت‌ها، پیام حق هستند و همه زنده و زنده کننده و باب تطهیر! آنگاه به ساعت 14 یعنی 2 بعدازظهر می‌رسد و همینطور در ادامه... . پس باید قدر ساعات عمر که بر ما می‌گذرد را بدانیم و بهره ببریم چراکه اگر ساعتی گذشت و به گنج نهفته در آن نرسیدیم، دیگر آن را از دست داده‌ایم و امکان بازگشتی نیست و زیان کرده‌ایم، با شروع ساعت جدید، بابِ دیگری باز میشود... .
عدد 12 در سوره‌های مبارکه قرآن:
*دوازدهمین سوره از نظر ترتیب فهرستی: سوره مبارکه یوسف(ع) است به عدد ترتیب نزول 53؛ برابر با عدد ابجد نام مبارک احمد(ص) و نبا و عدد 53 برابر است با جایگاه عددی کلمات: رکوع=معنی=یقین=مربّع=قدیر=ناصر. این سوره مبارکه در جزء 12 و با حروف مقطعه الرشروع میشود(چهارمین سوره است که با حروف مقطعه آغاز شده) و شامل 111 آیه شریفه است( 111= الف=نسا= ناس= تاسع عشر= کافی= اعلی). و در دایره سُور قرآن روبروی سوره مبارکه عصر قرار دارد( دوازدهمین سوره از انتهای قرآن)
*دوازدهمین سوره از نظر ترتیب نزول: سوره مبارکه انشراح است به عدد ترتیب فهرستی 94 که برابر است با عدد کلمات: عطیه= صد= عزیز= هفده= سیصدوسیزده. این سوره مبارکه هفدهمین سوره در جزء 30 است و شامل 8 آیه شریفه میباشد. و در دایره سُور قرآن روبروی سوره مبارکه انبیا قراردارد.
* سوره‌هایی که 12 آیه شریفه دارند: سوره مبارکه طلاق و تحریم 12 آیه شریفه دارند و جالب است که در کتابت قرآن مجید پشت سر هم قرار دارند( سوره 65 و 66)
*جزء 12 شامل 170 آیه شریفه است که از آیه 6 سوره مبارکه هود(ع) شروع و به آیه 52 سوره مبارکه یوسف(ع) ختم میشود. عدد 170 برابر است با عدد کلمات یقین= معنی= سمع= قدوس. این جزء با حرفِ ( و) شروع و به حرفِ ( ن) تمام میشود.
*دوازدهمین سوره‌ی جزء 30، سوره مبارکه فجر است. دوازدهمین سوره‌ای که با حروف مقطعه شروع میشود، سوره مبارکه شعرا است(طسم).
* عدد 112 معنی میشود به 100+12 یعنی نگهدارنده‌ی 12: عدد ترتیب فهرستی سوره مبارکه اخلاص و عدد ترتیب نزول سوره مبارکه مائده، 112 میباشد. عدد 112 برابر است با عدد ابجد اسم مبارک خداوند؛ بَقی و به یک لفظ بقا خوانده میشود. و اخلاص، ظهور دهنده و نگهدارنده‌ی حروفِ مبارک لا اله الا الله میباشد.
[1] )سوره مبارکه نبأ؛ آیات 1 و 2
[2] )سوره مبارکه اسرا؛ آیه 79
[3] )سوره مبارکه یوسف علیه السلام؛ آیه 4
[4] ) رجوع شود به جلد دوم گنج نماز؛مبحث رکوع
[5] ) سوره مبارکه انعام؛آیه 160
[6]. رجوع شود به کتاب حّوای روحانی 3
[7]. سورۀ مبارکه الرحمن, آیات 19 و 20 و22
[8] ) تأویل الآیات :ص143- بحارالانوار :ج15، ص10
[9]. شرح حدیث جنود عقل و جهل از موسوعة اطراف الحدیث النبوی الشریف؛ج6 ص507- انسان در عرف عرفان(علامه حسن زاده آملی)به نقل از عمادالدین طبری در اول کامل بهایی ص3
