راز اسم انسان بخش دوم (بخش آخر)

بسم الله الرحمن الرحیم

معنی کلمه انسان در اعداد:

عدد ابجد کلمه "انسان" معادل با 162 است. حاصل جمع ارقام آن برابر با 9 است(9=2+6+1). هر انسان 9 فلک، 9 عالَم، 9ماه و 9 روز و 9 ساعت را طی می‌کند تا به این دنیا وارد شود. ظرف آدم برای رسیدن به کمال انسانیت ، می‌بایست در عشر امتحان الهی به 90 برسد، یعنی9×10=90 که برابر عدد ابجد "میم" است. "میم" ، تنها حرفی از حروف الفباست که قلب شده است. نون ساکن قبل از "باء"، به حرف "میم" قلب می‌شود و حرف "میم" را می‌سازد.

عدد 90 خود برابر با عدد ابجد حرف "ص" است. "صاد" خود ، چشمه‌ی حیات طیبه زندگی انسان در عالم عرش است که به فضل پروردگار عالم در قلوب انسان‌ها همان چشمه ، زمزم شده است. آنچه رزق رحمانیت و رحیمیت خالق یکتای مهربان است از این چشمه، به تمام وجود ما جاری می‌شود و صورت انسانی را در اعمال ما ظاهر و باقی می‌کند.

در آیه10 سوره مبارکه فاطر می‌‌خوانیم "...یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه..."؛ سعادتمند می‌شود و به درجه رفیع می‌رسد  انسانی‌که به حیات طیب می‌رسد.

جالب این است که جایگاه عددی کلمه "انسان" = 45 است، مجموع 4 و 5 برابر با 9 می‌شود. عدد ابجد اسم "آدم" نیز 45 است که در بطن خویش ، جایگاه انسانی را نهفته دارد. جایگاه عددی اسم "آدم" برابر با 18 است که 18 ، جایگاه عددی حرف "ص" است. و این عدد به روایتی معادل با سنّ حضرت زهرا(س)است‌ که آن حضرت، امّ الائمه(ص) نامیده شده است.

عدد ابجد "سین" که خود میزان و تعادل همه زیبائی‌ها بود 120 می‌شود که برابر با عدد ابجد اسم مبارک "علیّ (ع)" با یاء مشدد است . جایگاه عددی "سین"=  39 می‌شود که برابر جایگاه عددی کلمه "سبت" است(سبت به معنی روز شنبه از ایام هفته است) و عددابجد سبت =462 می‌شود (12=2+6+4) و12 ، برابر با جایگاه عددی حرف "ل"  به عدد ابجد 30 است. و30=جایگاه عددی نام مبارک اعلا(که خداوند از اسم اعلای خود، نام حضرت  را ، علی(ع) نهاد) . پس در کلمه انسان دو کفه هم تراز و هم کفو؛ علی (ع) و زهرا (س) نهفته است که آن، آبروی همه ما انسان‌ها است(به شرط صورت و عمل انسانی).

"ابرو باد و مه و خورشید و فلک در کارند       تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری"

"همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار                شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری"

"انی ما خلقت سماءً مبنیه و لا ارضاً مدحیهً و لا قمراً منیراً و لا شمساً مضیئهً و لا فلکاً یدور ولا بحراً یجری و لا فلکاً یسری الّا فی محبه هولاء الخمسه". "به درستی‌که من خلق نکردم آسمان بناشده را و زمین کشیده شده را و نه ماه روشنی دهنده را و نه آفتاب درخشنده را و نه فلک را که دور می‌زند و نه دریایی که جاری است و نه کشتی‌ای که سیر می‌نماید مگر به محبت و دوستی پنج تن آل عبا".(حدیث کسا) اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم.

کلمه "انسان" در قرآن به تعداد 368 مرتبه آمده است که اگر ارقام آن را با هم جمع کنیم می‌شود 17= 8+6+3 (17رکعت نماز واجب در شبانه روز داریم!)که در کلمه انسان هم ، جمع عدد ابجد "الف و نون" اول و آخرش هرکدام 51 است که آن نیز معادل رکعات نمازهای واجب و نوافل  در شبانه روز می‌باشد!

پس نتیجه می‌گیریم صورت انسانی پیدا کردن، به شرط نماز است آن هم نمازی که در تمام امور ، قلب انسان را خاشع و خاضع اوامر پروردگار عالم می‌کند. در ادامه می‌توان به این نکته اشاره کرد که از عجایب جایگاه  عددی اسم انسان این است که توازن و میزان عددی را هم در بر دارد. چنانچه در کلمه انسان می‌نویسیم:             

توازن عددی کلمه "آدم" در جایگاه عددی "انسان"	ا + ن	س	ا+ن
معادل با جایگاه عددی حروف بالای جدول	1+14	15	1+14
توازن هر سه بخش با جایگاه عدد حرف "سین" که برابر با3 ×15 = 45= عدد ابجد "آدم" و جایگاه عددی "انسان"	15	15	15
3 تا 6 برابر با 18،که همان جایگاه عددی "ص" و سنّ مبارک "حضرت زهرا(س)" است.	1+5=6	1+5=6	1+5=6

         

         

 

 

 

 

 

مخارج دهانی حروف کلمه "انسان"

الف اول، همزه است و مخرج آن حلقی است. عدد بسیط همزه ، 110 می‌باشدکه هرگاه روی الف ظاهر شود با عدد یکِ الف جمع و معادل 111 می‌شود و عدد ابجد کلمه" الف" هم 111 است و چه زیبا و پر معناست که الف با تمام معانیش که سِرّ و رمز حروف است ، همراه نفس درونش که همزه است خود را جلوه داده و تاج "کَرّمنای" انسانی بر سر هر انسان مؤمن است .

خالق مهربان ما با همزه و صفت نِبر آن تمام محتویات عقلی  ، حسّی ، کلامی ، ادبی ، علمی ، خلقی ، تشرّفات انسانی ، فکر و هوش ، دید بصیرتی ، سامع شدن ، رسیدن به حس ششم و خلاصه، الهی شدن را به انسان می‌رساند:" خلق الانسان، علّمه البیان" (سوره مبارکه الرحمن آیات 3و4)

مخرج دهانی حروف سین و نون ، هر دو ذُلَقی است (نوک زبانی)؛ با تماس نوک زبان به پایین دندان‌های پیشین ،حرف (سین) و  با بالای دندان‌های ثنایا ، حرف( نون)  ادا می‌شود.

حرف سین دارای صفت همس است اما صفت حرف نون ، جهر است. این بدان منظور بیان شد که نون ، جوهر سرّ انسان است که در لوح ظاهر می‌شود اما سین ؛ جانِ نون است و اخفاء است و صدای آرامی دارد. نکته ظریف دیگر اینکه: اولین نون در کلمه انسان ، به صورت اخفاء اداء می‌شود اما نونِ انتها، اظهار می‌شود.با توجه به قواعد تجویدی نون دارای دو مخرج است ؛ در دهان و در بینی. اخفاء و اظهارش هر دو سرّ وجودش را معنا می‌کند. اولین نون در کلمه انسان جوهریتی مخفی دارد، مثل نوزاد انسان که تمام صفاتش بالقوه است. در نون آخر انسان ، اظهار صورت می‌گیرد زیرا در حیات دنیایی تمام کمالات و سرّ اعمال او مخفی می‌ماند تا در آخرت بطور کامل اظهار شود.

در این دنیا هم، وقتی آدمی به مقام شامخ انسانی که خلیفه الهی است دست پیدا کند، میان دیگر انسان‌ها، اظهارمی‌شود یعنی امام عمل دیگران می‌شود مانند شهدا، صدیقین، اولیاءالله و صالحین. در نهایت ، صورت انسان؛ قائم بر حق و تصویر کلّ آفرینش است! الحمد لله ربّ العالمین.

عدد 9 در اسم انسان

عدد ابجدکلمه‌ی انسان=162 است که در جمع ارقامش 9 می‌شود. انسان که اشرف مخلوقات است ، پروردگار عالم در جمع عددش او را 9 قرار داد و همه‌ی عالمیان را برای او مسخر فرمود و تمام دنیا را برایش قرار داد تا بهترین‌های عالم باقی (رضوان الله الاکبر) را برای خود به عدد9 فراهم آورد. 162 بر 9 قابل قست است و 18 می‌شود (18 هم در اسرار اعداد، یکی از پر معناترین اعداد است)که جمع ارقامش 9 می‌شود. تمام دنیا تا آخرت 6 منزل معنا شده(منزل اول:صلب پدر  ،  منزل دوم:رحم مادر  ،  منزل سوم:دنیا  ،  منزل چهارم:قبر  ،  منزل پنجم:عالم برزخ ،  منزل ششم:عالم قیامت). منزل دنیا 18000 منزل است و برای هر انسان در قسمت بندی 9 گانه‌ی اسمش به عدد 18، هر عدد یک آن 1000تا 1000تا برایش حساب می‌شود.

جایگاه عددی کلمه‌ی انسان=45 است که برابر با عدد ابجد نام مبارک آدم(ع) است (البته این معنا برای جایگاه اسم انسانِ کامل منظور است) و 9=5+4 . 

خوب است بدانید انسانی که جمع عددش 9 است یعنی چه؟ یکی از زیبایی‌هایش این بود که جایگاه عددی نه =19 می‌شد و حقیقت 19 به گنج نام مبارک پروردگار عالم ؛ واحد (=19) می‌رسید. حال منظور راچگونه درک می‌کنید؟آیا برنمی‌گردد به معنای "الواحد لا یصدر الا الواحد" ؟! و این وجود انسانِ کامل است. پس در حقیقت ، در دنیا فقط انسان است که می‌تواند مورد خطاب کلام الهی قرار بگیرد و فقط انسان است که توفیق اختیار در اعمال خود را دارد و خداوند ربّ العالمین در سوره مبارکه بقره آیه 256(آیت الکرسی) می‌فرماید:"لا اکراه فی الدین" در انتخاب دین هیچ اجبار و اکراهی نیست، هرکس باید با رضای دل ، بندگی پروردگار عالم را انجام دهد، تا به مقام رضا به رضای خدا برسد و در آخرین نفس‌های عمر به میعادگاه حق با دعوت نامه‌ی "یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة " برسد.(آیه 27و28سوره مبارکه فجر).

دیگر این‌که در مقام رسیدن به بلوغ 9 کمالات بندگی، درواقع باید عدد 9 انسان شدن را از خداوند کریم دریافت نماید. آنگاه همان‌طور که نوزاد در دنیا ، بعد از 9 ماه کامل به دنیا می‌آید و تولد پیدا می‌کند و حیات جدید خود را در دنیا دریافت می‌کند ، انسان مؤمن هم در بلوغ عمر دنیائیش در گذران عمر به عدد 9 باید به مقام شهادت فی سبیل الله نائل شود. که پروردگار عالم در آیه 169 سوره مبارکه آل عمران می‌فرماید: "ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون" .حساب نکنید انسانی که در راه خدا کشته شد مرده است(یعنی آنقدر بالغ شد که فهمید باید در قربانگاه با اراده و نیت قلبی ،خودش لباس حیوانیت را از جان خود جدا کند) بلکه زنده است زیرا او با صورت انسانی، بدون ظلمت حیوانی وارد عالم قرب می‌شود ، پس متولد می‌شود و خداوند می‌فرماید نزد من روزی می‌خورد.پس مرده نیست! چون مرده غذا نمی‌خورد ولی شهید زنده است و رزقا حسنا نصیبش شده است. چرا گفتیم به بلوغ 9 رسیده؟ زیرا:

1. همان‌طورکه جنین، 9 ماه در شکم مادر است تا سالم و کامل بدنیا بیاید ، به عدد 9 بلوغی هم باید در رحم دنیا به سر ببرد(اما در این بلوغ ، شاید راه صد ساله را یک شبه طی کند)

2 )در جایگاه عددی نه ، به عدد 19 رسید یعنی از حروف بسم الله الرحمن الرحیم سوره مبارکه حمد که محلّ بسمل شدن است گذشت و در جایگاه مبارک شهادت فی سبیل‌الله جایگزین شد. عدد ابجدکلمه شهید=319 است . 300=عدد ابجد حرف(ش)که افشا کننده است و عدد 19 هم که جایگاه بلوغ عدد9 است. پس در زمان شهادت فی سبیل الله، مؤمن به جایگاه بلوغ 9 متولد می‌شود و 19 وجود خود را افشا می‌کند . درضمن اینکه یک انسان اگر به مرگ طبیعی بمیرد باید اول او را غسل دهند و کفن کنند، کارهای تدفین را برایش انجام دهند و توحید و معاد و نبوت و نام مبارک چهارده معصوم(ص)را تلقین بخوانند. اما شهید به عدد 19 از حروف نام پنج تن(ص) هم که خود 19 حرف است به عنوان شیعه و امت گذشته. دیگر اینکه عدد ابجد شهید =319 که اگر ارقامش را جمع کنیم 13 می‌شود (13=9+1+3) و عدد 13 ، برابر با جایگاه عددی حرف(م) است که عدد ابجد (م)=40 می‌باشد. یعنی او به یک طرفه العین از عالم سفل به عالم اسرار طهارت(40)و از آنجا به قرب الهی انتقال داده شد(اللهم الرزقنا)پس به طهارت رسید و قابل حضور در عالم قرب شد. درنتیجه خونش پاک می‌شود (خونی که در دنیا اگر ذره‌ای از بدن بیرون می‌آمد عین نجس بود) و وجودش میته نمی‌شود چون زنده شده (میته، عین نجس است) و چون زنده شده غسل نمی‌خواهد. درواقع قلب به میم شده است و تمام عمر نورانیش از ظلمات دنیا به سلامت خارج شده است . سوره مبارکه بقره آیه 257:"الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور" هر کس خدا را ولی خود بداند پروردگار عالم او را از ظلمات به سوی نور هدایت فرماید و از ظلمات نجات دهد.

شهید، لباس مجاهدتش نزد خدا برایش خلعت افتخار است (کفن نمی خواهد) و او نه در دنیا برهنه می‌شود و نه در آخرت ؛ هرگز بدون لباس محشور نمی‌شود و به تبع امام حسین(ع) با آبروی تمام به بهترین درجه قرب که خداوند متعال برایش قرار دهد جای می‌گیرد.

پس بلوغ9پیداکردن، وظیفه ماست که کمتر کسی به این درجه می‌رسد چون ما هنوز خودمان و نعمت‌های وجودیمان و عنایات مولایمان را نمی‌شناسیم. ائمه معصومین (ص) راه به بلوغ رسیدن را به ما یاد دادند. اما مردم ظالم در حقّ این عزیزان جفاکردند و آن‌ها را به شهادت رساندند ، در حالی‌که آن بزرگواران جز راه شهادت نپیموده بودند. خدایا ما را قدردان وجودهای مقدس قراربده. آمین

نکته: انسان از بدو تولدش در حقیقت نُه، یعنی  به جایگاه 19 متولد می‌شود . پس تمام سلول سلول بدنش، 9 است و هر نفسش، گذر از19 است. در زمانی که انسان به سنّ بلوغ می‌رسد، پروردگار عالم قابلیت ورود در ساحت پاک طهارت بندگی خودش را به او می‌دهد. آنگاه تازه به عمل و حقیقت عمل بلوغ یافته احکام منور می‌شود. و زندگی او برای هر نفس ، جهاد فی سبیل الله را طی مسیر می‌کند و با قربان کردن نفس حیوانی (دل هوای نفسی) و به بلوغ رسیدن به کمال انسانی زندگی آخرتی، در دنیا با هر نفسش، برایش نو،زده می‌‌شود(19) ؛ یعنی بهار در بهار(نورٌ علی نور). امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: هر کس دو روزش مثل هم باشد مغبون (و برخی گفته اند ملعون) است. زیرا ایشان می‌‌‌‌‌داند در قیامت چه حسرتی برای انسان غافل می‌آید. امیدوارم برای ما نباشد. انشاء الله

عدد 9 در خلقت انسان کامل و حضرت آدم(ع)

پروردگارعالم، انسان را که اشرف مخلوقاتش است به عدد 9 خلق فرمود . که مقصود ما در درجه اول انسان‌های کامل شامل چهارده نور مقدس معصومین(ص) و پیامبران الهی و اوصیایشان هستند(وجود مقدسشان، سلطان ولایت بر همه مخلوقات از ظاهر و باطن است) و بعد به تنزل مقام، انسان‌های معمولی.

کلمه انسان از اسماء الهی است و یکی از زیباترین، متعادل‌ترین و میزان‌ترین کلمات است که شامل 5 حرف می‌باشد. عدد ابجد انسان=162 که در جمع ارقامش 9 می‌شود (9=2+6+1) بنابراین بر تمام اعداد و ارقام و حروف عالم سیطره وجودی دارد.چنانچه پروردگار مهربان ما در کلام کریمش می‌فرماید: ما همه آسمان‌ها و زمین را در تسخیر انسان قرار دادیم. و انسانی که بلوغ همه‌ی خلقتش است را برای عبادت و بندگی خودش قرار داد(البته به اختیار) و انسان را مقام ازلی و ابدی عنایت فرمود و تنها مخلوقی است که لیاقت انس و رسیدن به عالم قرب خداوند را داراست(به شرط اخلاص).

باری تعالی در خلقت وجود مقدس حضرت آدم(ع)، تمام نه افلاک یا عوالم؛همه را در یک ظرف جسمانی او قرار داد. که جمع تمام این عوالم در ظرفی قرار گرفت که قابلیت گیرایی آن را به ایشان داده بود و مذکّر نامیده شد یعنی ظرفِ ذکر. و تمام عالم که اسماء او هستند شد ، ظرف علّم الاسماء. پس در جمع عوالم نه‌گانه، این‌طور ظاهر می‌شود 1+2+3+4+5+6+7+8+9=45 که برابر با عدد ابجد کلمه آدم(ع)می‌باشد.اگر ارقام 45 را جمع کنیم 9 می‌شود(9=5+4) و 45 تقسیم بر 9 می‌شود5 (5=9÷45). پس حروف آدم ، سیر نگه‌داری و ظرف کلّ زیبائی‌های خلقت اسماء الهی شد و در مقابل تمام مخلوق ایستادگی کرد. آیه 72 سوره مبارکه احزاب:"انا عرضنا الامانة علی السماوات و الارض و الجبال فابین ان یحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان...". و در آیه 21 سوره مبارکه حشر پروردگار عالم می‌فرماید: این حمل سنگین(اشاره دارد به قرآن) به کوه‌ها دادم از ترس متلاشی شدند و هیچ‌کدام از مخلوق قبول نکردند"لو انزلنا هذا القرآن علی جبل لرایته خاشعا متصدعا من خشیة الله..." .

پس آدم به عدد 45، مقامِ نه را گرفت که 45=5×9 و 9=5+4 ، اولین انسان، پیامبرخلق شده؛کامل و صاحب منصب آدمیت؛پیامبر اولوالعزم یعنی جهان و تمام انسان‌ها از نظر جسمانی، فرزندان حضرت آدم(ع) و حوا(س) هستند و ایشان بر همه‌ی انسان‌ها ولایت دارند و مقام صفوة الهی گرفتند.خانم حوا(س) که خلق شد،پروردگار عالم به آدم(ع) فرمود که ایشان مؤنث تو است یعنی دومی شما و ایشان دفعتاً خلق شد به عدد9. اما اسم مبارکش حوا(س) نامیده شد که به عدد ابجد، 15 می‌شود و عدد15 ازجمع 1تا 5 تشکیل می‌شود(15=5+4+3+2+1). عدد 15 در نام مبارک خانم، مثل همان عدد نه که گفته شد می‌باشد، که عدد5 جمع کننده‌ی باطن 14 بود و در اصل سرّ عدد 15 خیلی معانی را شامل می‌شود؛ هم عدد 9 در بطنش است و هم میزان تمام حروف است چراکه:

عدد ابجد و جایگاه عددی اسم مبارک حوا(س) با هم برابر است و 15 می‌شود که 15=جایگاه عددی(س) و عدد ابجد(س)=60 می‌باشد، چنانچه جمع ارقام15 ، برابر6 می‌شود (6=5+1) و عدد 6، رمز همه اعداد و پایه‌ی خلقت عالم دنیاست. بنابراین در خلقت از نظر جسمانی، همه‌ی مخلوقات از وجود ماده یعنی مؤنث ظاهر می‌شود. خداوند متعال در آیه 4 سوره مبارکه حدید می‌فرماید:"هو الذی خلق السماوات والارض فی ستة ایام..." . حرف (س) ، میزان همه‌ی حروف است (در کتاب راز انسان توضیح کامل داده شده است). زُبر و بینه سین با هم مساوی است؛ زبر[ س=60 ] ، بینه [ین=60 ]. پس (س)=(ین)=60 و سین=120 و 120، برابر با احزاب قرآن کریم و همچنین نام مبارک علیّ(ع) با یائ مشدد است.

جالب است که حرف(س) از حروف مقطعه، در سوره مبارکه یس هم آمده است که این سوره، "قلب قرآن " است. حرف (یا)، ندا است و حرف(س) خطاب پروردگار عالم به میزان‌ترین وجود عالم ؛ پیامبراکرم(ص) می‌باشد. یکی از اسماء قرآن، سین است ،نام حضرت علیّ(ع) با یاء مشدد برابر با سین می‌شود، خانم زهرا(س)، اُمّ السین است و در نام مبارک امام حسن(ع) و امام حسین(ع) ، اگر (ح) را برداریم همان سین می‌باشد. اسم انسان به شرافت سین که در وسط آن است، تمام برکات را از قلب حقیقی داراست و خداوند منان حرف سین را در وسط اسم انسان قرار داد. در ضمن اینکه نام مبارک (نسا)که عدد ابجدش=111 برابرعدد ابجد الف وجود و قامت کنز الهی و گیرنده تمام اسماء و صفات که در کتاب گنج الالف توضیح داده شد، است.

حرف (س) با عدد ابجد 60 ، درس دیگری هم به ما می‌دهد اینکه: عمر هر وجودی در دنیا از زمانی‌که نطفه‌اش بسته می‌شود و به هر نوع شروع به زندگی در دنیا به عنوان عمر می‌کند در ثانیه، عمر او شروع می‌شود و ثانی یعنی دومی که ماده و مؤنث است. و 60(=س)ثانیه می‌شود یک دقیقه و 60(=س)دقیقه می‌شود یک ساعت و... خلاصه انسان در حرف سین ، متولد می‌شود و در سین می‌میرد. در قبر نیز ، سینِ قلبش باید جوابگوی اعمالش باشد چون تعالیِ وجودی هر انسانی در دنیا با پاک نگه‌داشتن و خلوص قلبی درجه می‌گیرد و قلب انسان می‌شود "حرم الله" و این قلب هرگز نمی‌میرد و زنده و جاوید می‌ماند.

خداوند کریم انسان را در 4ماه و 10 روز در شکم مادر ، روح خدایی به او می‌دمد که شاید همان سین وجود است"انی نفخت فیه من روحی" همانا از روح خودم در انسان دمیدم. در کتاب مخزن العرفان(ازعلامه بانو اصفهانی) درباره‌ی خلقت خانم حوا(س) از امام صادق(ع)نقل شده که می‌فرمایند: خداوند عزّوجل از فضیلتِ طینت آدم(ع) ، حوا(س) را خلق فرمود.

پس سنّ بلوغ نه سالگی شامل حال همه‌ی خانم‌ها شد و تکلیف شرعی هر خانمی به نه سال تمام که وارد ده می‌شود (که همان باطن نه است )شروع می‌شود .

نکته: جنین در شکم مادر باید 40 هفته را طی کند تا به بلوغ 9 ماهگی برسد.  (عدد 40 را در کتاب عرفان اربعین متذکر شده‌ام). 40 هفته می‌شود 280 روز یعنی 9 ماهه می‌شود. اما 9 ماه تقریبا 270 روز(270=30×9). پس 9ماه کامل و 9 روز و 9 ساعت ،وارد دهِ روز بعدی می‌شود که 280 را کامل می‌کند. اگراعداد 1 تا 10 را باهم جمع کنیم 55 می‌شود (55=10+9+8+...+2+1) که 55 ، برابر است با عدد ابجد نه ،پس نوزاد باید هم به عدد ،9 را تمام کند و هم به بلوغ حروفی نه ،تا کامل به دنیا بیاید.

حقیقت این بلوغ برای یک نوزاد این است که خداوند کریم و مهربان بالاترین بلوغ تولد را درحقیقت اسراری به انسان داده است و زمینه‌ی بلوغ او را بعد از تولد، در دامن مادری قرار می‌دهد که او هم بلوغ 9 دارد و هم حامل 9 ماهه فرزند خود بوده، با این وصف است که او مربی بشریت است. با شیر دادن فرزند، جان شیرین خود را به او اهدا می‌کند و به نفس نفس او احیای زندگی دنیا و انشاء الله آخرت را می‌دهد. اگر مادرِ قابلی باشد و از نظر طهارت و شرع، تکلیف و وظیفه‌ی مادری خود را به خوبی انجام دهد، بلوغ ظاهری و باطنی و زندگی سالم بچه‌ها مدیون او خواهد بود.                                                                                                                   

پیامبر(ص)می‌فرماید:بهشت زیر پای مادران است. چون مادر در واقع زمینه ساز اصل و اساس و پایه‌ی انسانیت و مذهب و عقیده‌ی سالم در خانواده است و آرامش روح و جسم را به فرزندانش اهدا می‌کند. 

اعجاز عددی چهارده معصوم(ص)و رابطه آن باعدد 15

 (جایگاه عددی اسم الله جلّ جلاله = 30)

معصوم اول ؛ حضرت محمد(ص)	1+14=15	معصوم چهاردهم؛ امام زمان(عج)
معصوم دوم ؛ حضرت علی(ع)	2+13=15	معصوم سیزدهم؛امام عسگری(ع)
معصوم سوم ؛ حضرت فاطمه(س)	3+12=15	معصوم دوازدهم؛امام هادی(ع)
معصوم چهارم ؛  امام حسن (ع)	4+11=15	معصوم یازدهم؛امام جواد(ع)
معصوم پنجم ؛ امام حسین(ع)	5+10=15	معصوم دهم ؛ امام رضا (ع)
معصوم ششم ؛ امام سجاد (ع)	6+9=15	معصوم نهم؛امام کاظم(ع)
معصوم هفتم ؛ امام باقر (ع)	7+8=15	معصوم هشتم ؛امام صادق(ع)

15 ،برابر با جایگاه عددی حرف"س" و سین =کلّ قرآن است. سِّر عدد 15 در روابط بالا ؛ 15(قرآن) و 15 (معصومین دررابطه فوق) جلوه‌ی اسم الله جل جلاله است (15+15=30=جایگاه عددی اسم الله). 30=عددابجدحرف(ل) یعنی مجرای توحید است؛ لااله الا الله و 30= عدد ابجد "یک".

عددابجد "سی" برابر70(60 + 10 = 70) و معادل عدد ابجد "ع" است. جایگاه عددی "عین"= 40 و این عدد، اربعین همه کمالات است با رسیدن به حرف "م" و جایگاه عددی حرف "م" برابر با 13 است.

اعجاز عددی دوازده امام (ع) و رابطه آن با عدد 13

عدد 13 جایگاه حرف "م" است . و آن منشاء ملکوتی رزق که میکائیل است؛ می‌باشد . وجود 12 امام (ع) مجرای رزق رحمانیت و رحیمیت همه‌ی بندگان خدا  و  بیرون آورنده‌ی نور از بطن ظلمات هستند. با ولایت معصومین(ص)، نجات حقیقی میابیم و بی ولایتشان، هلاک الی الابد خواهیم شد.

نماز بی ولای او عبادتی است بی وضو            به منکر "علی" (ع) بگو نماز خود قضا کند

*درواقع حضرت علی(ع)و فرزندان معصومش .

سّر لیلة البیضاء از 13 تا 15 هر ماه و سّر تولد مولا علی(ع) 13 رجب از خانه کعبه و تشریف فرمائیشان به دنیای بیرون در 15 رجب است . و  13+15 = 28 یعنی کلّ حروف. آنان که بیشتر تفکر کنند؛ قدر خویش را بیشتر خواهند شناخت و شاکر واقعی می‌شوند

6                   و               (عدد ابجد اسم الله جل جلاله =66)             و     6

امام اول: حضرت علی(ع)	1+12=13	امام دوازدهم: حضرت مهدی(عج)
امام دوم: حضرت حسن بن علی(ع)	2+11=13	امام یازدهم: حضرت حسن بن علی(ع)
امام سوم:حضرت حسین بن علی(ع)	3+10=13	امام دهم: حضرت علی بن محمد(ع)
امام چهارم:حضرت علی بن الحسین (ع)	4+9=13	امام نهم:حضرت جواد الائمه(ع)
امام پنجم: حضرت باقر العلوم(ع)	5+8=13	امام هشتم:حضرت رضا(ع)
امام ششم: حضرت جعفر صادق(ع)	6+7=13	امام هفتم: حضرت موسی بن جعفر(ع)

راز اسم انسان بخش اول

بسم الله الرحمن الرحیم

وَالعَصر* اِنَّ الانسانَ لَفی خُسر*اِلا الَذین امَنوا وَ عَمِلوا الصالِحاتِ و تَواصَوا بِالحقّ و تَواصَوا بِالصَبر*

انسان خود عالمی از معما است. به فرمایش پیغمبر (ص) که فرمودند:" من عرفه نفسه ، فقد عرف ربّه. پس به تحقیق اگر نفس خود را شناختی،پروردگار و خالق خود را خواهی شناخت."

به نام یگانه عالِمِ اولین و آخرین، عالِم بذات و خالق لوح و قلم و متکلم بذات و ظهور دهنده حروف و اعداد. آغاز می‌کنم با تقرب جستن به پیشگاه کلمه الله، نطق الله و ظهور دهنده اسرار، کیمیای حروف، صاحب ملکوت، مربی ملائک مقرب و کلید و مفتاح عالم عما (نادیدنی)؛ نباء العظیم؛ علی ابن ابیطالب علیه السلام.

"انسان"، کلمه‌ای مشتمل بر 5 حرف است. حروف انسان به شکل متعادلی در نوشتار

قرار دارد.خود، الگوی زیبای صورت و سیرت و درون و برون انسان را که زیباترین و متوازن‌ترین و کامل‌ترین وجه را به خود گرفته است، نشان می‌دهد. چنانچه اگر حروف این کلمه را از هم باز کنیم، یک "الف و نون" در ابتدای کلمه و در میان آن حرف "سین" و در انتهای آن نیز "الف و نون" قرار دارد (ان ، س ، ان) یعنی دو حرف ابتدایی و دو حرف انتهایی آن نظیر هم است.

شرح حرف"الف" ابتدای کلمه "انسان"

ملک حرف الف اسرافیل(ع)، و طبیعت آن آتشی مشرقی است. از دسته حروف ناریه به معنی نورانی است. این الف در ابتدا با همزه ، ظهور پیدا کرد. عدد بسیطی همزه برابر با 110 است ( ها6 + میم90 + زا8 + ها6 ) ، عدد ابجد نام مبارک حضرت علی(ع) نیز برابر با 110 است. حضرت خود ، ظهر الوجود است، او باء بسم الله است که توضیح آن داده خواهد شد.

اشاره به خلقت آدم(ع) (راهنمای بهشت جلد 2 ص 108 به قلم آقای مقدم) :

چون خداوند، آسمان‌ها و زمین و شب و روز و ستارگان و افلاک را آفرید و زمین ها را بروی ماهی نهاد، بر او سنگینی کرد و مضطرب شد، پس آن‌ها را با کوه‌ها محکم فرمود، پس همین‌که کامل شد آنچه خلق آسمان‌ها بود و زمین خالی بود، هیچ‌کسی درآن نبود به ملائکه فرمود: "انی جاعل فی الارض خلیفه"، "همانا من در زمین جانشین قرار دهم". ملائکه گفتند:"آیا در زمین کسی را که خونریزی می‌کند، قرار می‌دهی؟ با این‌که ما تسبیح و تقدیس و حمد تو ر‌ا می ‌گوییم."خداوند متعال فرمود:"من می‌دانم آنچه را که شما نمی‌دانید." (آیه 30سوره مبارکه بقره)

کیفیت خلقت آدم(ع):

‌خداوند جبرائیل (ع) را فرستاد تا از خاک نرم زمین قبضه‌ای گرفت و با آب شور و شیرین عجین کرد و طبایع را در آن مرکب کرد. پیش از آن که روح درآن دمیده شود، پس او را در زمین آفرید، لذا آدم نامیده شد. چون او را با آب عجین کرد و خمیر شد، پس وی را در سطحی افکند مثل کوه بزرگ، و آن‌روز ابلیس بر آسمان پنجم خازن بود. در سوراخ بنی‌آدم درآمد و از دُبر او بیرون شد. بر شکم او زد و گفت: برای چه خلق شده‌ای؟ اگر ما فوق من باشی که اطاعتت نمی‌کنم، اگر مادون من باشی کمکت نمی‌کنم. پس ما بین خلقتش تا دمیدن روح ، در بهشت هزار سال ماند. بعد، از آب و گل و نور و ظلمت و باد او را آفرید. نورش از نور خدا بود اما نور ایمان آورد و ظلمت و کفر و ضلالت  آورد و گل رعده و ضعف و پوست انداختن آورد، در برخورد  به آب بر چهار طبع منبعث شد بر خون و بلغم و تلخی و باد. و این قول خداوند تبارک و تعالی است: "اولا یذکر الانسان انّا خلقناه من قبل و لم یک شیئا. (آیا انسان یاد نمی‌کند که او را از قبل آفریدیم و چیزی نبود)." (آیه67 سوره مبارکه مریم)

همزه‌ی ما قبل کلمه انسان، با نِبر شدن و تبدیل شدن به الف ، صورت جسمانی خود را کامل کرد. الف اول کلمه انسان، سِرّ به دنیا آمدن او و تمام زیبائی‌های خلقتش است که پروردگار عالم به صورت سرمایه، به او عنایت فرمود. در قرآن کریم، 40 سوره مبارکه با الف شروع شده است و به صورت گنج انسانی است که در جوهریتش روان کرد تا به سین وجودش در سنّ بلوغ و جوانی و در تکامل عقلی خود از آن استفاده کند، همان‌طور که در معنویات سین خواهیم گفت، خود را به میزان عمل که صدق در میزان قرآنی و نسخه حق است قرار دهد. لازم است گفته شود، در عالم بالا پروردگار عالم از نور ائمه (ص) ملکی به نام "قلم" و ملکی دیگر به نام "نون" خلق فرمود. سپس به قلم امر فرمود: بنویس. پس جوهر ، که همان نون بود در قلم جریان پیدا کرد و در لوح ، کلمه‌ی طیبه‌ی "لا اله الا الله" را مرقوم کرد. پس از نقش بستن این عبارت عظیم، ملک قلم افتاد و هزار سال از هوش رفت. پس از به هوش آمدنش گفت: پروردگارا این چه عبارت شیرینی بود که لذّتش مرا از خود بیخود کرد؟ و خداوند در جوابش فرمود:

"لا اله الا الله".

به عبارتی می‌توان گفت که بدن انسان، همان قلم است و روح خدایی که تمام گنج درونش می‌باشد، سِّرِ جوهر نون است. عمر گرانمایه‌ی ما لوح است. عمل ما در این لوح در تمام عمر باید در یک کلمه جمع شود"لا اله الا الله". پس آن‌گاه بنده مؤمن که نوشته‌ی خود را در شب اول قبر به فضل خدا می‌خواند، هزار سال در لذّت آن باقی خواهد ماند. (عالم برزخ)

شرح حرف نون  کلمه "انسان"

مَلک حرف آن حولائیل است و طبیعت آن خاکی جنوبی و از دسته حروف هوائیه به معنی آسمانی، می‌باشد. نون که جوهر وجودش در قلم وجودی انسان دائماً کار می‌کند و به حروف و کلمات عمل ما جان می‌دهد( اشاره‌ای دارد به قاعده تجویدی تاثیر حرف نون) که قبل از تمامی حروف الفبا قرارگرفته و آن‌ها را تغییر می‌دهد، که به نوعی هر یک را در جایگاه معنی خود قرار می‌دهد. توضیح آن در سِّر این حرف بیان خواهد شد.

شرح حرف سین کلمه "انسان"

ملَک حرف سین ، همواکیل است. طبیعت آن بادی غربی است و از دسته حروف مائیه یعنی آبی است.

حرف "سین" میان کلمه انسان ، تنها حرفی در حروف الفبا است که زُبر و بینه‌اش برابر است، یعنی: س = ین. عدد ابجد حرف "س" برابر با 60 و مجموع عدد ابجد حروفِ ین= 60  است. پس به این ترتیب می‌توان نوشت: 120=س(60)+ین(60). اهمیت این تناسب به این شرح خواهد بود که مقصود پروردگار عالم از خلقت، انسان است و کمال انسانیت را در خلیفه الله شدن او قرار داده است.

خلقت انسان به صورتی است که امیرالمؤمنین علی( ع )درباره خلقتش فرمود:

"اتزعم انک جرم صغیر                           و فیک انطوی العالم اکبر"

"و انت الکتاب المبین الذی                           باحرفه تظهر المضمر"

یعنی "فکر می‌کنید جرم صغیری هستید در صورتی‌که یک عالم کامل و کبیر هستید و قدر خود را بدانید. گنج‌های وجودی خود را در دنیا کشف کنید و سعی کنید از این سرمایه‌ی بدونِ منّتِ خالقِ یکتا، خوب استفاده و بهره برداری کنید".

خداوند متعال، کتاب عظیم المرتبه‌ی قرآن را انسان ساز و باطن وجودش را، انسان کامل قرار داد. باطن آن، صراط مستقیم و امام المبین است. قرآن برای کسانی‌که می‌خواهند صورت و سیرت و عمل و آداب انسانی را در خود احیا کنند و مورد رضای مولای خود قرار بگیرند، نور و هدایتگر است.

این سیر تکامل، از هیچ بودن ، به همه‌ی نعمت‌ها رسیدن و از نیست بودن، به هستِ دائم مبدل شدن و همچنین، از فنا به بقا رفتن و نیز از مرتبه حیوانیت به اعلای انسانیت رسیدن و خلاصه ظرف اسماء الحسنی خود را ظاهر کردن و رسیدن به مقام خلیفه الهی است. این حقیقت شامل حال انسان نمی‌شود مگر این‌که قلب انسانی‌اش احیاء شود تا تمام اعضاء و جوارح و عروق و احساساتش ، عمل انسانی انجام دهند.

 تحقق این امر منوط به این است که قلبمان پیوند به قلب انسان کامل شود. به تعبیر دیگر نبضی باشد هماهنگ با قلب عالم و از یک هم صدایی و هم نوایی پیروی کند. آن رضا به بندگی کردن پروردگار عالم و با خلوص و شیعه و امّت شدنِ قلب زنده عالم؛ امام زمان؛صاحب الامر، مهدی (عج) است. باید در گردش و طواف این قلب ، سیرِ عمل ما باشد چراکه این قلب فقط برای رضای خدا می‌تپد و بس. 

اما قرآن کریم که در دسترس همه ما است، وزنه‌ی روبروی عترت  علیه السلام است و حال که ما ظاهراً مولایمان را نمی‌بینیم، کلام حق ، نسخه حکیم محض است. پس پیروی آن ، رضای قلب مولایمان را به قلب عمل ما پیوند می‌زند. بنابراین کتاب آسمانی قرآن را قلبی است و آن سوره‌ی مبارکه یس می‌باشد. حرف "یا" نداء است و حرف "سین" گیرنده‌ی ندا. که در رموز کلام حق ، حرف "سین" خطاب به پیغمبر بزرگوار و خاندان مطهرش صلوات الله علیهم اجمعین است.

 فقط این خانواده است که عدالت محض هستند و "قلب عالم امکان" و آن ظرفی که گیرنده کلّ قرآن است و بدون واسطه "فیاض علی الاطلاق" فیض لَدٍّنی خود را به ایشان می‌رساند. و تمام عالمیان و تمام موجودات و مخصوصاً انسان‌ها ، ریزه خوار این سفره پر برکت هستند و هستی تمام موجودات به وجود با برکت حجّت حق جان می‌گیرند. همه در سیر باطن به گرد این قلب در طوافند و ذاکر حق می‌شوند تا با جانِ قلب حجت خدا بندگی واقعی کنند. تمام موجودات اعم از مادی و معنوی، ظاهری و باطنی به گِردِ جان (امام زمان(عج)) می‌گردند و به حج واقعی که همان"هُو" است می‌رسند.

خودِ کعبه، که بیت الله است، قلب کره زمین است و جانش کسی است که از درون کعبه قدوم مبارکش به عنوان امام مسلمین و شیعیان در پهنه دنیا گذاشته شد و ایشان امام مبین است که پسر عمّ ، فرزندان و همسر عظیم الشأنش همین مقام را دارا هستند. پس خطاب سین در قرآن، وجود این خانواده جلیل القدر است. "اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم."

جای تفکر است که ربّ العالمین چه منّتی بر ما دارد که حرف سین را میان کلمه انسان قرار داد تا انسان‌ها از قلب ، هدایت شوند. در حدیث مبارکی داریم: "قلب انسان کعبه؛ یعنی خانه خدا است" و فرمود: "قلب المؤمن عرش الرحمن"، قلب مؤمن عرش خدای رحمن است. چه وصف زیبایی است ! تمام سعه‌ی وجودی انسان را از باطن این حدیث مبارک باز می‌کند. متاسفانه اگر متولی قلب ،که عقل است به دست جهل و هواپرستی بیفتد، بت‌های مختلف در خانه قلب جای می‌گیرند. بت‌ها ،همان خواسته‌های دلِ دنیایی است که بساط جدایی انسان را از رضای پروردگارش مهیا می‌سازد. کفرها و شرک‌های عملی و عبادی و رذائل و نفس اماره هر کدام یکی ازمسبّبین جدایی حق از باطل در وجود خودمان است. اگر انسان، رضای خدا را در نیّات و اعمالش فراموش کند، انسانیت خویش را نیز بدست فراموشی خواهد سپرد!

این مسیر جز ضلالت و سقوط به دره حیوانیت چیزی دیگر ندارد. مگر با توبه و اصلاح عمل، تمام این جدایی‌ها را به فضل خدای متعال به وصل تبدیل کند. اگر این توفیق شامل حال او نگردد، قلب انسانیش می‌میرد، و این مثابه مردن "سین" میزان انسانیش است. چرا که انسانیت بدون "سین" ، "اِنانیَتی" بیش نیست. به تعبیر عامیانه، مَن، مَن کردن،  از افعال شیطان لعین است. شیطانی که به انسان سجده نکرد!

حدیث انسان

"السوره الانسانیهْ، اکبر حججه الله علی خلقهِ. و هی الکتاب الذی کتبه و هی هیکل الذی بناه بحکمه و هی مجموع صوره العالمین. و هی مختصره من اللوح المحفوظ. و هی شاهده علی کل غائب. و هی الحجه علی کل جاحد. و هی الطریق المستقیم الی کل خیر. و هی الصراط الممدوده بین الجنه و النار"(مقدم ج 10 ص33)

"صورت انسانیت ، بزرگ‌ترین نشانه‌های خداوند است بر آفریده‌های او و آن کتابی است که به دست قدرت خود نوشته و آن هیکلی است که آن را به حکمتش بنا کرده و آن مجموع صورت عالم‌هاست و آن مختصری از لوح محفوظ است. آن بر هر غائبی گواه است و بر هر منکری برهان است و آن راه مستقیم است به سوی هر خیری و آن راه کشیده شده بین بهشت و آتش است. (توضیح کامل در کتاب راهنمای بهشت جلد دوم)

پروردگار عالم در حدیث قدسی می‌فرماید: "اول ما خلق الله عقلی." این مرتبه عقل ، کلّ عقل است که در آن ، هرگز هواپرستی جا ندارد. آن عقل، روزی که تجلی کرد در کنار کلّ نور و کلّ ظهور یعنی "رسول اکرم(ص)" در فتح مکه تمامی بت‌ها را شکست. خانه کعبه را از لوث وجود بت‌ها تطهیر کرد. هرگز در ظاهر، بتی در خانه خدا قرار نگرفت، متاسفانه پرستش بت، صورتی دیگر به خود گرفت؛ و با رنگ و رخی دیگر در دل‌های هواپرستان ادامه یافت؛ و آن‌ها فقط به طواف ظاهری خانه خدا پرداختند. مولایمان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، افشا کننده این بت‌های دل بود، که در شب و روز عرفه، معرفت واقعی حج و رسیدن به رضای خدا را در حرکت به سوی کربلا و در امتحان روز عاشورا به نمایش گذاشت.

سین در باطنِ وجودی، حضرت حسین (ع) است. اگر حرف" ح" ابتدای این اسم شریف را نخوانیم ، فقط کلمه"سین" باقی می‌ماند. سِّرحرف سین چیست؟ پیغمبر بزرگوار؛که حق تعالی او را "یاسین" خطاب کرد؛ می‌فرماید: "حسین منّی و انا من حسین." حسین(ع) از من است و من از حسین(ع) هستم." . از اسرار زیبای جلوه باطن پیغمبر(ص) از درون امام حسین(ع)، سینِ وجود آن حضرت است ، در نتیجه وجود مقدس امام حسین(ع)، قلب 14 معصوم(ص) است.

تفسیر قلب:

قلب به معنی برگرداندن است. نامیده شدن این عضو به نام قلب، به دلیل آن است که هرلحظه ممات را به حیات تبدیل می‌کند. هرگاه در حروف الفبا، نون ساکن قبل از حرف "باء" قرار بگیرد، قلبِ به میم می‌شود و نون به حرف میم تبدیل می‌شود. که خود محلّی برای تفکر و تدّبر در کلمات قرآن است!

حضرت اباعبدالله الحسین (ع) کسی است که عالی‌ترین و بهترین نوع قلب زندگیِ حیوانی به انسانی را به حیات کلّ انسان‌ها اعطا فرمود. انسان در نوع خود، حیوانی حرام گوشت است و اگر زیر چتر اسلام نیاید، وجودش عین نجس است. با کلمات مبارک شهادتین ظاهر و نفس او تطهیر می‌شود. با شهادت به ولایت، طهارت قلب خود را به عالم باقی می‌برد.

اما اگر انسان مؤمن در رختخواب بمیرد(منظور،مرگ به غیر از شهادت در راه خداست)، به غسل وکفن نیازمند می‌شود زیرا بعد از مرگ، بدن حیوانی برایش می‌ماند و روح انسانیش پرواز می‌کند و دوباره بدنش نیازمند غسل و تطهیر می‌شود.

وجود حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در قتلگاه عاشورای خود، این بدن حیوانی را با شهادت فی سبیل الله در همان لحظه ، قلب به طهارت کرد. عدم نیاز به غسل و کفن انسان شهید، از این مقام گرفته می‌شود که تأسی به مولای خود می‌کند، چرا که او نیازی به غسل و کفن نداشت. از این‌جا بود که حضرت، سید الشهداء نامیده شدند.

در روایات داریم: "زمانی که حضرت جبرائیل(ع) از عالم بالا برای اهل بیت پیامبر(ص)یعنی پنج تن(ص)، خلعت کفن خدمت حضرت رسول(ص) آورد، در این میان برای امام حسین(ع) کفنی نبود، زیرا همان‌طور که خواندیم برای ایشان کفنِ ظاهر لازم نبود. چراکه عدد ابجد کفن =150 است که در باطن(بدون درنظرگرفتن صفرش)معنای 15 یعنی همان جایگاه عددی حرف"سین" را دارد. حضرت خود ، سین است و احتیاجی به پوشش"سین"(باطنِ عدد کفن) ندارد.السلام علیک یااباعبدالله الحسین(ع).

این عمق معنای "سین" در کلمه انسان است! نکته اینکه: عملِ حجِ واقعی امام حسین (ع) درکربلا ختم شد. در آنجا، "سینِ" باطن وجود حضرت ، همان قلب بود و به عمل ظاهر شد در حالی‌که دائماً در خون می‌تپید و هفتاد و دو یار با وفایش طواف کننده این قلب شدند و هر آن‌کس که صدای "هل من ناصر ینصرنی" حضرتش را از زبان حجت زمان خود می‌شنود، به این حلقه‌ی طواف ملحق می‌شود. این‌جا همان محل بندگان مخلص است. حق تعالی می‌فرماید:"ولا تحسبنّ الّذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون"."کسانی‌که در راه خدا کشته شده‌اند را مرده نپندارید بلکه آنان زنده‌‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند."(آیه169سوره مبارکه آل عمران).

عدد ابجد اسم مبارک حسین(ع) 128 است که جمع ارقامش  11 می‌شود(11=8+2+1) و جایگاه عددی نام مبارک حضرت 47 است. جمع 4 و 7 برابر با 11 می‌شود. 11 نیز برابر عدد ابجد کلمه" حج " و " هو" است.

حرف "سین" در باطن امیر المؤمنین علی(ع):

عدد ابجد اسم مبارک علیّ (با یاء مشدد) 120 است. تعداد احزاب قرآن نیز 120  تا است. همچنین عدد ابجد حرف "سین"(س+ی+ن) برابر با 120 است. این مطلب زیبا و ظریف به این صورت است: جایی که خطاب پروردگار عالم به پیغمبر بزرگوارش (ص)، "یاسین" شد؛ سین ، ظرف قلب او و صدای "سین"، همان نطق تپش قلبِ پیغمبر(ص)، یعنی علی(ع) بود. الله اعلم

قال سیّد الموحّدین امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) "انَّ کُلّما فی الکُتب المُنزله فی القرآن و کلما فی القرآنِ فی الحمد و کلما فی الحمد فی البسمله و کلما فی البسمله فی الباء و کلما فی الباء فی نقطه و انا نقطه تحت الباء."

حقیقت نقطه، سِرّ الهی است که به لفظ و به صورت و اشاره اَدا نمی‌شود. نه موصوف به صفتی ، نه مُلَوّن به رنگی و نه محدود به حَدّی است؛ بلکه محجوب از حواس است. چنانچه در عین پیدایی، پنهان و در عین پنهانی ، عیان است. از غائب ظهورش عیانش پدید نیست.

بحر ازل و سرّ الاسرار و نور الانوار همه هستی و وجود موجودات را ، پروردگار عالم از نقطه‌ی سِرّ ظهور داد. همه به گردش و طواف کننده هستند و نقطه خود، ظرف عبودیّت است که با خود، هستی را به گِرد رضای او و فنای الی الله می‌برد. و در سِرّ طواف می‌فرمایند: "سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر".

امام حسین (ع) فرمود"آن عِلمی که جدم؛ خاتم النبیین (ص) بدان خوانده شد، علمِ حروف است. و این علم ، در لام است و علم لام در الف، و الف در نقطه‌ی آن است، و علم نقطه در معرفت اصلیه است، و آن علم در علم ازل و علم ازل در مشیت و علم مشیت در غیب هویت است."

" الله بود،یک الف و هاء و دو لام              از نقطه برون آمده ایم جمله تمام"

"گر طالب سِّر نقطه هستی ای دل                      این نقطه بود نقش علیِ علّام"

حروف، ظهور "نقطه" است و نقطه، مظهر "مشیّت غیبی" است که به این صورت در عالم طبیعت ، تجلی می‌نماید. حروف، ظهورِ تجلیاتِ غیوب است که به عرصه شهود می‌رسد. قرآن آن نقطه‌ی (سین) غیبی است که به صورت نقطه، تجلی بر قلب پیغمبر (ص) نموده و به صورت حروف نقش بسته است. حروف مختلف عالم انسانی، از بحورِ مختلف محبت سرچشمه گرفته و مصداق کلّی او در این عالم ، در وجود مقدس حضرت علی (ع) تجمع صورت و سیرت داده شده است. به همین منطق فرموده:" همه کتب آسمانی در قرآن است و همه قرآن در سوره مبارکه حمد و مفادّ حمد در بسم الله و آنچه در  بسم الله است در باء و همه در نقطه باء است و من نقطه باء بسم الله هستم." پس خود،حیات تپنده‌ی قلب گشت! ظرف قلب که گیرنده‌ی نقطه است ، وجود مبارک پیغمبر(ص) می‌باشد. خطاب پروردگار عالم به ایشان است که در بطنش کلّ معصومین (ص) نهفته است و به ایشان فرمود: "یس والقران الحکیم".

بجاست که قدر خود را بیشتر بدانیم. چرا خلق شدیم و انسان نام گرفتیم؟! تمام انسان‌ها در قلب ، دارای ظرفی با قابلیت هستند، تا پروردگار عالم ندای یاسین را به قلب پیامبر(ص) و از وجود مبارک ایشان به قلب همه انسان‌ها برساند . یعنی ما هم جلوه هستیم، صدا را بشنویم و جواب دهیم به حکیمِ عالَم، که ما هم به قدر وسع خود، "سین"، شامل حالمان شده است. سین ،کلمه‌ی میزان است.

پروردگار عالم در دستانمان دو انگشت شصت و در پاها نیز دو انگشت شصت قرار داد. عدد ابجد سَر 260 می‌شود(س + ر)که260برابر با عددابجد{عقل(=200) + سین(60)} است. و به دنیا آمدن  و عمر ما را در حروف کلمه "سِن" یعنی سین و نون قرار داد که عدد ابجدش110 است و برابر با نام مبارک حضرت علی(ع) است ، زمان عمر را با ثانیه سنجید که هر 60 ثانیه برابر با 1 دقیقه و هر ساعت برابر با 60 دقیقه است. براستی این روابط چه معنا می‌دهند؟! باید در میزان و عدل الهی و در ولایت و نبوت و در رحمت واسعه الهی فکر کنیم که چه میزان غرق هستیم. هیچ لحظه‌ای نیست که از اصل خود جدا شویم!!!

وجود مطهر حضرت فاطمه(س) ؛سیده النساء العالمین، اصل و واقعیت نساء است. عدد ابجد کلمه‌ی  نسا برابر با 111 می‌شود که الف=111 است و او "امّ السین" است. پیغمبر (ص) می‌فرمایند: "زهرا امّ ابیهاست و کوثر وجود".

یکی از اسماء قرآن، کوثر است. پس پیغمبر (ص)، ظرف اسرار قرآن و علی (ع)، ظهور نطق قرآن و زهرا(س)، کثرت معنای قرآن است. و تمام بواطن قرآن و آن چشمه‌هایی که انوارش 11 معصوم (ع)، پرده‌های غیب عرفانش و صراطش و ظاهر و باطنش را به عمل معنا کرده‌اند. همه‌ی احسن‌ها در جمال و کمال به صورت حَسَنین (ع) ظاهر شده‌اند. و قرآن از نور حسن (ع) سبز شد، یعنی "ابا محمد(ص)" ؛ زینت قلب پیغمبر (ص) و گل و میوه داد و باروری خود را الی یوم القیامه به تمامی معجزاتش ظهور داد، که وجه الحسین (ع) است. میوه‌هایش صورت انسانی دارد و به وجه او نمایان می‌گردد. پس انسان باید این‌چنین زندگی کند که مانند امامانش تطهیر و حیات طیب نصیبش شود. این زندگی مستلزم آن است که در سِرّ الف گنج وجودیش تجلی کند.

شرح دومین الف کلمه "انسان"

و اما در مبحث دومین الف کلمه انسان می‌توان گفت: در دنیا شکر و سپاس تمامی زیبائی‌هایست که خداوند بلند مرتبه به انسان عطا فرمود، آن رسیدن به الف بندگی است،که در قامت، سیرت و صورت عمل انسانی، جلوه کند.

عدد ابجد حرف الف ( ا + ل + ف) برابر با 111 است و جایگاه عددی این حرف برابر با 30 است ، اما خود "ا" (الف) برابر با یک(1) است. بنده باید در سه حالت، اول شود!کلام پروردگار سبحان جل جلاله در باره عیسی چنین است: " و السلام علیّ یوم ولدتّ و یوم اموت و یوم ابعث حیّا". "سلام به روزی که بدنیا آمد و سلام به روزی که می‌میرد و سلام به روزی که برانگیخته می‌شود". (آیه33سوره مریم)

روزی که آمدیم ؛ مولایمان بین تمامی مخلوقاتش ما را در مرتبه یک ،یعنی "انسان" خلق کرد. بالاترین رزق معنوی ، "عقل" را به ما عنایت فرمود. بالاترین رتبه زمینی را به ما اعطا کرد تا "خلیفه" او در زمین باشیم. یعنی با سه رتبه‌ی یک، بدنیا آمدیم(111) که 111 برابر با الف است. وقت رفتن کافیست با عدد یک، یعنی خودِ الف برویم ، که همان رسیدن به توحید کامل است؛ "لا اله الا الله".

شرح دومین حرف نون در کلمه "انسان"‌
"الف و نون" ابتدایی را از مَلَک قلم و نون گرفتیم تا سیرت و صورت انسانی‌مان کامل شود و به میزان سین که همان قلب و میزان ولایت ائمه (ع) است برسیم ، تا "الف و نون" نهایی خویش را با عمل نیک و صالح در دنیا مطابق با دستور العمل قرآن و عترت که کلّ سین است منطبق سازیم و جلوه کلمه توحید یعنی "لا اله الا الله" گردیم.

پس الف دوم انسان، به یک تعبیر قلم عمل بدنی ما می‌شود و نون آخر، روح حیاتی ما. که خود، بعث تمام نعمت‌هایی باشد که در قلم عمل آموخته و در لوح عمل جریان پیدا کرده است. که آن نقش صورت تکلیف یک انسان برگزیده است.

در عرف دنیا، وقتی دانش‌آموزی به مدرسه برود معلم برای او تکلیف شب در نظر می‌گیرد. شکر زحمات معلم و تدریسش، درصحیح انجام دادن تکلیف معلوم می‌شود. دنیا در کلام عارفان، لیل یعنی ظاهراً شب است زیرا که شب، تاریک و ستر عیوب اعمال و رفتار است. پروردگار عالم دنیا را لیل قرار داد و آن ستارالعیوب مهربان به بندگانش آبرو بخشید. به گنهکار فرصت داد تا در دنیا و عمر کوتاهش، عمل خود را اصلاح  و توبه کند. پس فقط او می‌داند که در این تکلیفِ شبِ دنیا، ما چگونه شاگردی برای زحمات معلمانمان و راهنمایانمان هستیم؟! آیا شاکریم یا کافر؟ هرکس خود به نفسش بصیریت دارد.

هنگامی‌که از دنیا می‌رویم، در شب اول قبر، جایی که اتاق عمل است،کتاب تکلیف ما را باز می‌کنند. خطاب می‌شنویم:"اقراء کتابک کفی بنفسک...." یعنی "بخوان کتاب نفس خویش را"(آیه 14 سوره مبارکه اسرا). خوشا به حال کسی که در کتاب عملش فقط یک کلمه باشد یعنی :" لا اله الا الله". آن زمان، بنده از حلاوت این عبارت نورانی هزار سال (به عدد اَلْف)؛ حرف الفِ وجود خود، مدهوش می‌شود. و در بهشت برزخی، لذت این عبارت را می‌برد. تا روزی‌که در یوم الحساب هنگام بپاخاستن می‌پرسد این چه عبارتی بود؟! که از آن روز تا غایت، در مقام لذت واقعی خود ماندگار خواهد شد.

راز دنیا بخش پنجم (بخش آخر)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

عدد عشر در عمر دنیایی

 خیلی جالب است که عدد ابجد کلمه عمر=310 می‌شود، 300 برابرعدد ابجد حرف (ش) است و صفت شین؛ تفشی یعنی افشاشدن و افشاکردن است که افشای عدد 10 یعنی همه‌ی اسرار عقیده‌ای و ریشه‌ی درخت عمل در تمام عمر انسان افشا  می‌شود. درحقیقت هر کس در قبر در رهن عدد10 یعنی (یا)ی انتخاب خود قرار می‌گیرد، این انتخاب؛ همان 4روی 10 است یعنی در احاطه‌ی ولایت چهارده معصوم(ص) است زیرا در قبر چه بخواهی و چه نخواهی خود را در ولایت 14 می‌بینی! انسان چه کافر باشد و چه مسلمان و یا به هر دینی باشد باید جوابگوی نعمت چهارده معصوم(ص) در عمر خود یعنی همان امتحان ده یعنی عشر باشد. بهشت و جهنم را خود انتخاب می‌کند و درواقع ذیقعد انتخاب خود را در آنجا می‌بیند.

اینجا همان مقامیست که در عدد ابجد اسم مبارک امام علی(ع) که 110 است، می‌بینید یعنی نگهدارنده عشرعالم(عدد ده) که امام علی(ع)؛ قسیم النار و الجنّه می‌باشد. خیلی مراقب باشید زیرا ایشان مولی الموحدین و مولای متقیان است. شیعه شدن به ایشان و فرزندانشان سخت، اما نجات دنیا و آخرت است. امیدوارم خداوند متعال آن و لحظه‌ای ما را به خودمان وانگذارد. درواقع با این گنج که اتممناها بعشر است، در قبر و قیامت به اربعین لیله‌ی عمر می‌رسیم.

نتیجه

پروردگار عالم، حروف و اعداد را سبب و مسببی قرار داد تا بندگانش حجاب‌ها را کنار بزنند و به واقعیت وجودی خویش برسند. چون ظاهربین هستیم  باید از شناخت خود و اطرافمان به شناخت مولایمان برسیم. با تعلیم و تعلم و با عبادتش به کمال هدف که رسیدن به رضای مطلق او و رسیدن به درجه قرب اوست، نائل شویم. و این میسّر نمی‌شود مگر اینکه به دنیای اسفل بیاییم و از صفر بندگی شروع کنیم تا به 1000(الْف) و به اَلِف وجود خود برسیم.

چه جالب است در فلسفه دسته بندی اجناس و انواع موجودات، انسان آخرین نوع از موجودات است که از جنس حیوان است. ولی در مرتبه جنس، جنسِ هیچ چیز نمی‌شود الا خدایی شدن که رسیدن به نفس الهیه است. خود نوع انسان نیز نوع الانواع است. پس شیطان چرا به آدم (ع) سجده نکرد، چون او آتش است و هیچوقت جنس انسان نمی‌شود. پس فقط به او صدمه می‌زند و سرمایه‌اش را می‌سوزاند و ضرر شیطان همین است. پس راه مبارزه با او توبه است. در نتیجه از پروردگار عالم بخواهیم که ما را از امّت و شیعیان و محبّین واقعی چهارده معصوم صلوات الله علیهم اجمعین قرار دهد که ما از نوع ایشان بمانیم و با ایشان محشور شویم و مورد شفاعتشان قرار بگیریم. انشاء الله.

 

                                                                                   پایان.

 

 

 

 

جایگاه‌عددی	حروف	عددابجد		جایگاه‌عددی	حروف	عددابجد
1	ا	1		15	س	60
2	ب	2		16	ع	70
3	ج	3		17	ف	80
4	د	4		18	ص	90
5	ه	5		19	ق	100
6	و	6		20	ر	200
7	ز	7		21	ش	300
8	ح	8		22	ت	400
9	ط	9		23	ث	500
10	ی	10		24	خ	600
11	ک	20		25	ذ	700
12	ل	30		26	ض	800
13	م	40		27	ظ	900
14	ن	50		28	غ	1000

ابجد – هوز – حطی- کلمن – سعفص- قرشت – ثخذ - ضظغ

 

 

 

                                         

                                             

 

اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن

صلواتک علیه و علی آبائه فی هذه الساعة و فی کل الساعة ولیاً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دلیلاً و عیناً

 حتی تسکنه ارضک طوعاً و تمتعه فیها طویلاً.   

 

راز دنیا بخش چهارم

بسم الله الرحمن الرحیم

 

*سوره مبارکه فتح 

تنها سوره‌ای که در قرآن کریم شامل 29 آیه است. عدد ترتیب نزول این سوره مبارکه به قلب مطهر پیامبر(ص)111 می‌باشد. نمی‌دانم چگونه این حقایق را بنویسم! همین قدر به بضاعت ضعیفم بیان می‌کنم: عدد ابجد حروف الف=111 است[1]. باطن حرفِ الف، اسرار حروف الم است[2]. و در سوره مبارکه فتح، اسرار عدد نزول قلبی{آن به قلب مطهر پیامبر(ص)} به فتح واقعی رسیدن را، قامت الفِ وجود می‌خواند. درحالیکه حرف الِف؛ خزانه و گنج تمام حروف است.

*سوره مبارکه فتح؛ سومین سوره در جزء 26 قرآن کریم است[3].که عدد ابجد کلمه حدید=26 می‌باشد و کلمه حدید، صفت مبالغه حدود خداوند است. و چهارچوب هر خانه‌ای در حدیده کردنِ محدوده‌ی آن است(که تیرآهن می‌زنند).

*همانطور که بیان شد جایگاه عددی کلمه دنیا=29=وطن است. پس دنیا، وطنی شد که همه‌ی خزانه گنج الفِ وجود انسان‌ها در توان وتقدیر به دستشان می‌رسد و اگر خوب استفاده کنند به فتح الی یوم القیامت می‌رسند. و در چهارچوب خانه قبر با عمل یک انسان فاتح وارد می‌شوند؛ به صورت الفِ وجود که تمام اضافات از او جدا شده است و صورت و سیرت آدمیت را با خود آورده است!

جایگاه عددی حروف الف=30 می‌شود که برابر با عدد ابجد حرفِ ل است که در واقع مجرای توحید؛ لا اله الا الله می‌باشد. جالب است که جایگاه عددی حرفِ ل=12 است و کلمه نورانی لا اله الا الله هم از 12 حرف تشکیل شده است. و خداوند کریم دائم ما را به سوی خود می‌خواند!چنانچه هر سال 12 ماه است و هر ماه 30 روز![4] و قلب کره زمین، خانه توحید؛ خانه خداست! و قبله همه مسلمین و محلّ سجده همه انبیا و اولیا و ملائک و مقرّبین و محل تولد گنج ولایت و اسرار توحید و خزانه‌ی الفِ وجود، و اولین ظهورعدد و نقطه باء بسم الله، اولین حرف یعنی باب بازکننده گنج قرآن یعنی مفتاح و کلید و باب فتح خزانه اسرار کلام الله قرآن مجید؛ اسدالله الغالب؛ مولی الموحدین و مولای متقیان؛ علی ابن ابیطالب صلوات الله علیهم اجمعین است.

*آیا جالب نیست که عدد ترتیب فهرستی سوره مبارکه فتح در قرآن مجید، 48 است که برابر با جایگاه عددی کلمه فاتح می‌باشد؟! پس انشاءالله با عمل به 29 آیه این سوره مبارکه، فاتح بر نفسِ خود می‌شویم و به گنج الِف وجودمان دست پیدا می‌کنیم. که گنجِ الفِ وجودمان هم کلمات مبارک عشرُامثالها می‌باشد![5] زیرا آخرین آیه این سوره مبارکه(آیه بیست و نهم) ، تمام 28 حرف یعنی خزانه الف را داراست! و اگر ارقام 28 را جمع کنیم(8+2)، 10 (گنج عشر) می‌شود. ازطرفی به آخرین حرف یعنی غین می‌رسیم که عدد ابجدش 1000 (اَلْف) است(28=غ=1000). پس انشاءالله وقتی با عمل از اول تا به آیه آخر سوره مبارکه فتح رسیدیم، غنی می‌شویم!

پس فتحِ واقعی آن است که به عدد یکِ الِف متولد شدیم، اما با دسترسی و استفاده از تمام گنج به حروفِ الْفْ یعنی 1000، به خانه و وطن اصلی؛ قبر می‌رویم {پس در جمع می‌شود 1001، برابر با عدد ابجد کلمه ارض و نام مبارک رضا(ع)}.

حرفِ غ را غین می‌خوانیم که همان حروف غنی پروردگار عالم است. مؤمنان و مخلصان از دنیا که به سلامت بروند، انشاءالله در اسم غنی پروردگار در رحمت رحیمیتش غرق می‌شوند. جانم به قربان خدای مهربان که چگونه بنده ضعیفش را پذیرایی می‌فرماید.

در حدیث است که هر کس آیه آخر سوره مبارکه فتح را هر روز صبح و شب تلاوت کند، اگر در آن روز بمیرد به مقام شهید نائل می‌شود. اللهم الرزقنا

*اما فتح واقعی چیست و کجاست؟ عدد ابجد کلمه فتح=488 است که جمع ارقامش 20 می‌شود (20=8+8+4) و عدد 20 در دنیا، بهترین نمره‌ایست که وقتی شاگرد هیچ غلطی نداشته باشد، معلم به او می‌دهد. درواقع 488 ؛ روشن کننده‌ی معنی نهایت حل شدن یا ذوب شدن در بندگی خدا و به درجه حبیب الهی رسین است و در همین دنیا به فتح اکبر رسیدن، به منصبِ آدمیت رسیدن، زنده شدن و وطن پیدا کردن در قرب الهی و روزی خوردن نزد پروردگار عالم. به نام مخلصین و مقرّبین و نعم الاوّاب رسیدن و خلاصه شهید شدن فی سبیل الله.

"و لاتحسبنّ الذین قتلوا فی سبیل الله امواتًا بل احیاءٌ عند ربّهم یرزقون[6]"؛ "نپندارید کسانی که در راه خدا شهید شدند، مرده‌اند بلکه زنده به حیات ابدی شدند و نزد پروردگارشان متنعّم خواهند بود(روزی می‌خورند)".

حال می‌خواهید بدانید او کیست که سیدالشهدا شده و مقام ثارالله را گرفته است؟! اگر اعداد 1  تا 20 را با هم جمع کنیم 210می‌شود[7] که برابر با عدد ابجد نام زیبای "امام حسین"(ع) است! که ایشان به درجه فتح حقیقی رسید (یعنی پیروزی حق بر باطل و خون بر شمشیر) و همه‌ی شیعیان را با وجود مبارک فرزندان معصومش(ص) صدا می‌زند؛ هل مِن ناصر ینصرنی؟!  که امروز این ندای مولا و سرورمان؛ امام زمان (عج) است که آقا خود، داعی الله است چنانچه در زیارت آل یس می‌خوانیم: السلام علیک یا داعی الله و ربّانی آیاته... .

آیا غیر از این است که حضرت در عاشورا، همه را به رسیدن به گنج الِفِ وجود و به باطنش؛ مجرای توحید لام و به طهارت میم که قلب به میم شدن است، می‌خواند؟! چون خود، اسرار وطن را در کربلا افشا کرد؛ کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا! پس در وطنِ کربلا باید امتحان عاشورایی بدهیم تا فاتح میدان بندگی خالصانه برای خداوند متعال در دنیا باشیم.اللهم الرزقنا

خوانندگان عزیز! در پایان توصیه می‌کنم که برای درک بهتر اسرار دنیا، کتاب گنج عشر را هم مطالعه کنید.خالی از لطف نیست که قسمتی از مطالب آن کتاب را در اینجا هم بیان کنم:

عدد 10 در کلمه‌ی دنیا از عالم حُب

پروردگارعالم همانطور که اراده و مشیتش قرارگرفت که خود را بشناساند، مخلوقاتش را بدون نیاز خلق فرمود و اول عالمی که به ظهور ایجاد نمود عالم حبّ بود(عدد ابجد کلمه حب = 10)؛ عالمی که ظرف معرفت شد و صورت نوری گنج عالم در آن ظهور پیداکرد.

بنابراین صورت نزولی آن را در عالم دنیا قرار داد. یعنی در خانه متبرک کعبه و درواقع در جانِ آن{ولایت عظمای چهارده معصوم(ص)}یعنی در وجود مطهر و مقدس امیرالمؤمنان علی(ع)؛ مولود کعبه و یازده فرزند نورانیش(ع). چنانچه می‌فرمایند: ولایت امیرالمؤمنین(ع)حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی. ولایت مولا علی(ع) قلعه حصن محکمی است که هر کس لیاقت ورود در آن پیدا کند از عذاب خداوند در امان است (در دنیا و آخرت). اما به شرط محبت قلبی به محمد(ص) و آل محمد(ص).

همانطور که گفتیم قلب، خانه خدا در بدن مؤمن است. قلب باید کانون محبت و سلم و دوستی با اهل بیت پیامبراکرم(ص) باشد تا بتواند واقعا خانه خدا در وجود ما باشد! و این قلب، ظرف رضای خداست که اگر قلبی در محوریتِ قلب حجت خدا باشد، هرگز به انحراف کشیده نمی‌شود و  مخلص می‌شود.

 پس باطن محبت که همان گنج حُب خالصانه و حقیقت دهه طُهر و همان محبت چهارده معصوم(ص)است، همان عنایت هبه‌ی پروردگارعالم است که باعث وصل شدن و گشایش و نجات هر انسان مؤمن و معتقد است در دنیا و آخرت که از عالمِ سرّ به وجود مقدس معصومین(ص) و از مجرای وجود علی ابن ابیطالب(ع) که مولود کعبه است به تمام قلوب پاکان و مؤمنان خالص و از آنجا به لطف و فضل خداوند منّان در قبر و تا قیامت باعث این می‌شود که ما مشمول رحمت و فضل و شفاعت الهی قرار گیریم.

که تمام این محبت، رسیدن به شدیدترین محبت که محبت به خداوند منّان و کریم و سبحان است.وَالَّذینَ امَنوا اَشَدُّ حُبًّا لِلّه[8]؛ و کسانیکه به خدا ایمان آورده‌اند، بالاترین و شدیدترین محبت را نسبت به خداوند دارند. و آن قدرشناسی از محبت بی‌کران اوست که همه‌ی مخلوق را در رحمت رحمانیت و رحیمیتش در دنیا و آخرت غرق کرده است.

همانطور که در زیارت عاشورا می‌خوانیم: انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم و ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم . این است و جز این نیست که من با هر کس شما دوست باشید، دوستم و با هر کس بجنگید می‌جنگم  و با هر کس محبت دارید من هم محبت می‌کنم  و با هر کس دشمن باشید من دشمن هستم. آری! این دوستی واقعی است.

 در حالیکه کلمه‌ی دنیا خود با 4 حرف، حامل تمام زیبایی گنج عوالم شد و از آن زیباتر بدن جسمانی انسان کامل، و به تبع آن تمام انسان‌ها به وسع وجودیشان ظرف گیرنده‌ی کلّ عوالم و کلّ اسماء و صفات و تمام آنچه خداوند تبارک تعالی وقتی جسمیت آدم(ع) را خلق نمود، به خود تبریک فرمود که بهترین صورت و بهترین زیبایی‌های خلقتش شد (فتبارک الله احسن الخالقین[9]). و فرمود من انسان را به صورت خودم که همان صورت اسمائی و صفاتی است خلق نمودم و او را خلیفه‌ی خود در زمین قرار دادم (انی جاعل فی الارض خلیفه[10] ؛ همانا این است و جز این نیست که من قرار دادم او را خلیفه و جانشین خودم در زمین) .

کلّ حقیقت سرّ عدد 14 یعنی گنج 4 روی 10، ولایت و خلافت مطلق از جانب پروردگار عالم مخصوص به 14 معصوم(ص) است{ائمه معصومین(ص) انسان‌های کاملند} و این عزیزان استثنا از همه‌ی خلقت هستند. حتی پیامبران(ع)  و اوصیائشان از انوار مقدس ایشان خلق شده‌اند. و خداوند درباره‌ی این 14 نور مقدس(ص) می‌فرماید:"انّما یرید الله لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یطهّرکم تطهیرا[11]" (اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم) این است و جز این نیست که من اراده کرده‌ام که از اهل بیت پیامبراکرم(ص) تمام پلیدی‌ها را پاک کنم؛ پاکی که هرگز در آن آلودگی نخواهد آمد(الی یوم القیامه).

درواقع پروردگار عالم که کلّ ظهور و تجلیّاتش را در عالم سرّ در باطن سبّوحیت و قدّوسیت ذات اقدسش متجلی فرموده بود، این حقیقت تطهیر را در جان ذره ذره‌های عالم با تسبیح و تهلیل و تکبیر و تنزیه ظهور داد. که فرمود:"تُسبّح له السمواتُ السَبعُ و الارضُ و مَن فیهنّ و إن مِن شیءٍ إلا یُسبّحُ بِحمده و لکن لاتَفقهونَ تَسبیحهم...[12]". بنابراین تسبیح می‌کنند برای خدا تمام آسمان‌ها و زمین و آنچه در آنهاست. و وجود مقدس چهارده معصوم(ص) را الی یوم القیامت به طهارت اظهار فرمود یعنی ذره‌ای در این عالم خلق نشده مگر در باطن طهارت! حال خواننده‌ی عزیز از شما می‌پرسم که در این( دنیا) که خود کلمه‌ی استثنایی است[13] و حرف (یِ)دنیا که برابر عدد10 ؛ گنج الهی است، آیا ذره‌ای وجود دارد که از بطن حقیقت ولایت جدا باشد؟!

*پس اگر در دنیا نمی‌آمدیم، به حقیقت گنج وجود و اسرار حروف عملمان نمی‌رسیدیم! وقتی در دنیا وارد می‌شویم از ثانیه‌ای که نطفه‌ی ما بسته می‌شود، تمام حیات ما پشت نون ساکن دنیا قرار می‌گیرد و به صُوَر مختلف، معنا و حیات واقعی را پیدا می‌کند! در هر زمان به یک نحو ؛ در شکم مادر، در تولد و زندگی کودکی، در نوجوانی و جوانی و در بقیه عمر، عالم خود را دارد و در هر زمان صورت اصلی ِعمل زمان خود را برای ما نشان می‌دهد.

در واقع حروف الفبای عربی 28تاست(2تا14تا=28). پس در عالم اسرار صورت نورانی کنز الهی، صورت باطنی نون را شامل است یعنی تنوین و در خلقت روی زمین در دنیا مخرج دهانی را شامل می‌شود و حامل گنج(14) یعنی 4روی 10 را در دنیا ظاهر می‌کند. پس تمام سرّ خلقت در یک کلمه قرار دارد و آن هم (ن و ن) است که درواقع در جایگاه حروفی می‌شود 14و14= 28 ؛ پس در همه‌ی مخلوقات عوالم ظاهر می‌شود.

خانه خدا روی محلی ساخته شده است که ذیقعد تولد خشکی روی آب است و آن روی حرف (و) می‌باشد چون پروردگارعالم فرمود: انّا لله و انّا الیه راجعون. حرف (و)؛ حرف وصل است و عالم ماقبل را به عالم مابعد وصل می‌کند. واو وقتی است که خشکی کشیده شده یعنی دحو الارض شده است (واو =13).

پس کره زمین عدد 13 را حامل شد که همان 4=3+1 یعنی گنج ذات احدیت 10=4+3+2+1 یعنی 4 روی 10 و حقیقت ولایت، اسرار لایتناهی پروردگار عالم برعالم اسفل السافلین جلوه کرد. شاید بتوان این طور تعریف کرد که انسان معمولی فاصله‌اش تا انسان کامل، از اسفل السافلین تا لایتناهی است. آن بزرگواران؛ نور بدون ظلمت هستند و ما ظلمت و نور هستیم{ نور ما همان روح قدسی پروردگار عالم است (انی نفخت فیه من روحی) و ظلمات، جسمیت و حیوانیت ما است}.

خشکی در واقع ساحل نجات و محلّ به کمال رسیدن انسان و سکوی پرواز از عالم سفل به عالم اعلاعلیین است . خلاصه خشکی، جسم است برای آرامش روح انسانی و به کمال رساندن آن و حقیقت ذیقعد هر موجود زنده‌ای در این دنیاست .

سِرّ گنج 4 روی 10 در حروف دنیا

کلمه دنیا با حرفِ(د= 4) شروع می‌شود. در ضمن اینکه کلمه دنیا 4 حرف است به معنای کامل رابع و حقیقت عشر و 4 روی 10 و طهارت 40 و تمام گنج رحمت الهی . عدد ابجد حرف د = 4 است و عدد 4 یعنی خزانه گنج الهی که از روی چهارچوب خلقتی بر 4 ستون عددی حرف ( د )، دنیا ظهور پیدا کرده یعنی گنج عشر و درواقع 4 روی 10 ظاهر شده است. عالم خلقت بر ( د ) وحدت وجود او خلق شده!

حرف (نِ) دنیا همانطور که گفته شد در جایگاه عددی حروف الفبا برابر14 است یعنی همان سرّ عشر پس ولایت عددی 14 نور مقدس(ص) که منت پروردگار عالم است که بصورت جسمانی در دنیا حضور و ظهور پیدا کردند تا همه انسان‌های آزاده و عاقل را در ظلّ گنج الهی با شیعه و پیرو شدن وجودهای مقدسشان و نیز عمل به آیات قرآن(حقیقت 14)، آنها را به هدف خلقت یعنی خلیفة الهی برسانند و در نتیجه انسان‌ها، بدون ظلماتِ حیوانی شوند و در ضمن از نظر حروفی وعددی به حقیقت گنج الف وجودیشان در کلمه دنیا نایل شوند و نمره یک عدد الِف خود را بستانند چون انسان نسبت به همه مخلوقات، درجه‌ی یک است( اشرف مخلوقات است). اما به شرط امتحان عشر؛ گذر از حرف (یِ) دنیا با گرفتن مقام مهدویت ! 

امیدوارم متوجه شده باشید که حرف نون ساکن در باطن کلمه دنیا، همان گنج 14معصوم(ص) است که ولایت مطلقشان از عالم سِرّ در ارض دنیا اظهار می‌شود و تمام حروف خلقت از وجود ایشان به مفهوم و معنای واقعی خود می‌رسند. و انسان‌ها بالاخص در جایگاه انسانی که دارای اختیارند باید  شیعه و پیرو این عزیزان شوند تا اعمالشان در قیامت با ولایت و امامت این بزرگواران، مفهوم و معنای بهشت را دارا شود. و الا جدایی از این عزیزان، جهنم است . قابل توجه که انسان از نظر زمانی و جسمانی، از نظر عمر گرانمایه‌اش و خلقتی، تمام رحمت‌های واسعه‌ی خداوندی پشت گنج نون ساکن و ثابت دنیا، بالفطره به او می‌رسد.

حرف (ی) = 10 یعنی گنج عشر می‌باشد، در اصل 4 روی 10 . این دهه، دهه‌ی طُهر است. پس نتیجه می‌گیریم در کلمه دنیا :

( د )= 4 که 10 = 4 +3+2+1 یعنی 4 روی 10 = 14 .

( ن ) = 50 و جایگاه آن = 14 یعنی 4روی 10 = 14 .

( ی ) = 10 برابر 10=4+3+2+1 یعنی 4 روی 10 = 14  .

( الف ) =1 = یک برابر گنج الف یعنی رسیدن به عدد واحدیت (واحد = 19) است. جمع ارقام 19 برابر 10 می‌شود (10=9+1) یعنی 4 روی 10 = 14  . درواقع کلمه دنیا بصورت کلی کلمه که چهار حرف است و یکبار چهار حرف دنیا بصورت ( د – ن – ی – ا ) در گنج عددی حرفی هرکدام کامل و به سرّ عوالم 4 روی 10 در جمع حروفی آن ظهور دارد. پس درواقع حقیقت دنیا به 5 معنا، 14 است[14] 70 = 14 × 5 که تمام دنیا، لیل است زیرا عدد ابجد کلمه لیل = 70 است و همچنین عدد ابجد حرف ع= 70 و دلالت به عین ولایت حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) و فرزندان گرامیشان دارد .

لیل در دنیا یعنی شب، عالم دنیا ظلمانی و اسفل السافلین است شاید یک دلیل ظلمانی بودنش که خاک است (یعنی جسمیت) این می‌باشد که فقط کره زمین جاذبه دارد و دنیا، رنگ سیاه را به خود گرفت ( رنگ سیاه؛ جذب کننده تمام رنگهاست) و رنگ کامل است، پس جذب کننده تمام نعمت‌های عالم سِرّ و آسمان‌ها و زمین است که نزولات رحمت الهی را به تمام ظرفیت بصورت استعداد جذب می‌کند و از زمین است که تمام گنج الهی بصورت چهار فصل در سال ظاهر می‌شود و تمام گنج‌های خاک را بصورت طبیعی از خود با رشد نمو( یعرج فیها) می‌کند و باطن آن آمدن تمام مرسلین و اوصیای الهی و کتاب‌های آسمانیست که در دنیا نازل می‌شود .

در ضمن جان طهارت به عدد پنج تن(ص) همان عدد 14 که برابر 40=10×4 . عدد ابجد قسم = عقل = (ر) = 200 که 200=40×5 است، همانطور که در بالا ذکر شد حقیقت دنیا به 5معنا14 است(70=14×5) و به عبارت دیگر می‌توان گفت 200=40×5 ، که حقیقت طهارت و دهه‌ی طُهر ظاهر شده(دنیا 4حرف است و 4 پایه 40 ) و همان 4 روی 10 ؛ 40=10×4 .

عالم در گنج ولایت غرق است

 از مبحث بالا چند درس می‌گیریم :

1. وجودهای مقدس بلاواسطه رزق وحی که پاک‌ترین و نورانی‌ترین روزی است(رزقاً حسناً) را از پروردگار عالم می‌گیرند( و از وجود مقدسشان که واسطه‌ی خلق هستند) به تمام مخلوقین از جماد و نبات و حیوان و انسان و ... می‌رسانند. پس ساحت مقدس ایشان، همیشه طاهرند و با زبان ساده بگویم که هرگز بدون وضو و غسل نمی‌شوند، شاید بپرسید چرا ؟ زیرا این عزیزان؛ انسان کاملند و عاری از هر نوع نجاسات حیوانی هستند.[15]

2-خداوند در آیه‌ی مبارکه آیت الکرسی می‌فرماین : لا تأخذه سنة و لا نوم . یعنی هرگز خواب که هیچ، بلکه چرتشان هم نمی‌رود. برای ما انسان‌های معمولی، خواب یکی از مبطلات وضو است زیرا ما از خود بیخود می‌شویم. حال که وزنه‌ی سنگین خلقت بوجود این عزیزان بستگی دارد آیا می‌شود لحظه‌ای چرت داشته باشند!؟ پس همه‌ی عالم زیر و رو می‌شود!

3-وقتی در زیارت صبح روز جمعه می‌خوانیم[16]: آمنت بسرّ آل محمد(ص)، یعنی چه؟ باید هر مسلمان شیعه اعلام کند ایمان دارم به خداوند متعال و ایمان آوردم به پیامبر و خانواده محترمش(ص) و ایمان آوردم به سرّ اهل بیت پیامبر(ص) .

4-وقتی به مولایمان حضرت مهدی(ص)؛ امام زمان(عج) می‌گوئیم، یعنی اوست که امامِ زمان است یعنی زمان، پشتِ ولایت او روزیِ رزق می‌گیرد و ولایت بر انسان‌ها و جان آنان دارد و او خلیفه برحق پروردگارعالم بر  انسان‌ها و همه‌ی موجودات و مخلوقات است. ( بقیة الله ولی الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف )

5-در حقیقت وجود مقدس معصومین(ص)؛ امامان مبین و قرآن ناطق و کتاب آسمانی ما قرآن مجید؛ امام صامت، صراط مستقیم و نور هدایت از جانب پروردگار عالم برای ما هستند. خداوند در کتاب کریمش می‌فرماید: لا یمسّه الا المطهرون[17] بدون طهارت، قرآن و همینطور ساحت مقدس معصومین(ص) را مسّ نکنید یعنی تماس نگیرید. پس همانطور که بدون وضو و طهارت دست زدن به آیات مبارک قرآن حرام است، دست زدن به اسماء مبارک پروردگار عالم که تمام معصومین(ص)؛ اسماء الله و همه آل الله هستند نیز بدون وضو و طهارت حرام است .

6- جای بسی افتخار است برای ما شیعیان که پیرو چنین رهبران و امامان پاک و معصوم هستیم که با شیعه‌ی واقعی شدن این عزیزان می‌توانیم بنده و عبد خالص پروردگارعالم شویم، یعنی از رضای قلب ولی زمانمان حضرت مهدی(عج) به رضای پروردگار بی‌همتای خود برسیم. اللهم الرزقنا .

همین جا متذکر می‌شوم که خداوند متعال در آیه‌ی آخر سوره مبارکه کهف می‌فرماید: قل انما انا بشر مثلکم یوحی الی انما الهکم اله واحد فمن کان یرجوا لقاء ربه فلیعمل عملا صالحا ولا یشرک بعباده ربه احدا ؛ پیغمبرم بگو اینست و جزاین نیست که من هم مثل شما بشر هستم اما رزق من وحی است از سوی پروردگار یکتا... .

 

انسان‌ها باید بدانند که هیچگاه مرتبه مقام معظم چهارده معصوم(ص) را با خود مقایسه نکنند زیرا همانطور که ذکر شد این بزرگواران در مقامشان آیه تطهیر نازل شده و از ظاهر و باطن تطهیر هستند یعنی در بدن مطهرشان نجاست نیست و پروردگار عالم لباس جسمانی از جنس طهارت بر روح مطهرشان قرار داد نه مثل بدن ما که اگر ذره‌ای شکافته شود عین نجس خون از آن بیرون می‌آید و نجس است .

تمام قرآن؛ حقیقت وجود مقدس آنهاست. ایشان رزق نورانی وحی را حامل هستند و در مقام قرب، هرگز تنزل ندارند چون هادی انسان‌ها در مرتبه اسفل السافلین دنیا هستند. در ضمن اینکه زوجیت آنها را مثل خود نپندارید و سخنی نگویید که مسئول هستید. ایشان از تمام هوسرانی‌ها و دنیا پرستی‌ها مبرّا هستند. مثل حضرت مریم(س) که تمثیل بارز پروردگار عالم در سوره مبارکه مریم است که ایشان برگزیده و تطهیر است. فرزندش بدون پدر متولد شده و حضرت عیسی (ع) در بدو تولد پیامبر بود و کتاب و پیامبری خود را اعلام کرد: انّی عبدالله ءاتانی الکتاب و ...[18] (این است و جز این نیست که من بنده‌ی خدا هستم  و با خودم کتاب آسمانی آوردم) .

*حال ببینید دنیا چه عظمت وجودی دارد و این نام پر معنا و زیبا چه گنجی را در خود نهان داشته است ! همیشه همه‌ی انسان‌ها در طلب گنجی بوده‌اند و هستند و خواهند بود تا به آرزوهایشان برسند. اما نمی‌دانند که پروردگار عالم این گنج را در4 ماه و ده روزگی جنینی(یعنی 4روی 10) در  وجودشان ارزانی داشته و با ورود در دنیا به حیات دنیایی هم وارد گنج می‌شوند و با رسیدن به حقیقت بندگی در ظلّ تشیع بر محمد و آل محمد(ص) به این گنج واصل می‌شوند.

پس هر کس که در دنیا زرنگ باشد یعنی اطاعت محض پروردگار عالم را انجام دهد به گنج دست پیدا می‌کند تا الی یوم القیامت به بالاترین و بهترین ارزش‌ها و مقام‌ها و تمام آرزوهایی که فکر آن هم در سر نمی‌گنجد می‌رسد؛ یعنی به قرب الی الله و به روزی نورانی ِعند ربهم یرزقون و به اذن خداوند رحمن و رحیم به جایگاهی که جز خاصان به آن راه ندارند می‌رسد(فی مَقعد صِدقٍ عند مَلیکٍ مُقتدرٍ[19])

 

حرف (ی)به عدد عشر در کلمه دنیا -عاشورا

گفتیم که در کلمه‌ی دنیا استثنائاٌ بجای اینکه حرف نون ساکن پشت حرف(ی) ادغام شود اظهار می‌شود؛ در واقع باید دُیّـا خوانده می‌شد اما حرف (ن) کاملا اظهار شده و دنیا خوانده می‌شود. پس نشان می‌دهد که حرف (ی) که یا خوانده می‌شود، عشر یعنی ده بودن عمر دنیا را کاملا اظهار می‌کند. در حدیث مبارک آمده "کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا " یعنی تمام عمر دنیا، عشر است و در آن عاشورای بندگان خدا برپامی‌شود و کلّ ارض زمین هم محل برپاشدن عاشورا یعنی کربلاست.

نکته: عدد ابجد کلمه کربلا=253 است یعنی خزانه‌ی نگهدارِ حضرت محمد(ص) به نام آسمانیش یعنی احمد(ص) (احمد=53)! و جایگاه عددی کلمه کربلا=46 است که برابر با عدد ابجد اسم مبارک خداوند؛ ولی می‌باشد.

جمع ارقام 253 می‌شود10(10=3+5+2) و جمع ارقام 46 هم10می‌شود(10=6+4). بنابراین(حروفِ) کربلا در جمع (ارقامش)، جایگاهِ عاشورا به عدد 10 است(عشر یعنی10)!!!   

عددابجد کلمه عاشورا =578 که جمع ارقامش 20می‌شود20=8+7+5

و 20=عددابجد حرف (ک) {خداوند کریم در اول سوره مبارکه مریم 5 حرف مقطعه را می‌فرماید که اول آن (ک) کاف خوانده می‌شود و یکی از اسماء خداوند، کافی است} و جایگاه عددی کلمه عاشورا=65 است که جمع ارقامش 11می‌شود(11=5+6) و 11=جایگاه عددی حرف (ک)= عددابجد حج و هو {2=1+1 و 2=ب} همچنین 65=عددابجد کلمه دنیا، پس عاشورا در جایگاهش فقط دنیاست که اتفاق میفتد و برای همه‌ی بندگان خداست.

همه باید عاشورائی باشیم و از حریم اسلام و قرآن و عقیده و ایمان به خدای یکتا، پشت سر وجود مطهر آقا امام زمان (عج) ایستاده و با دشمنان دین و قرآن با علم، باعمل خالصانه، با تربیت صحیح، بانماز، باحجاب، با اسلحه‌ی بندگی و خلوص تا پای جان بجنگیم.

مؤمن باید مثل مولایمان امام حسین(ع) باشد که هنگامیکه در قتلگاه سرش را بلند کرد و دید عده‌ای با سنگ، عده‌ای با تیر و نیزه و خلاصه با کلام‌های مخالف حمله کرده‌اند، برای دفاع از دین جدش پیامبراکرم(ص) و ولایت پدرش امام علی (ع) و طهارت مادرش خانم فاطمه(س) و رضای خدای مهربان، سینه‌ی خود را سپر همه‌ی بلاها کرد و اجازه داد تا تیرها و سنگها و نیزه‌ها و ... براو ببارند، زیرا تا ایشان اذن نمی‌داد هرگز این اجسام که خود، تحت ولایت آقا هستند جسارت به ایشان نمی‌کردند زیرا همه‌ی این جمادات و نباتات و ملکوت می‌گویند:     

ماسمیعیم و بصیریم وهشیم     باشما نامحرمان ما خاموشیم

پس اگر بخواهیم هیچگاه وسواس‌ها و خناسها بر ما غالب نشوند باید پاسدار حریم حدود الهی اول در وجود خودمان و حریم قلبمان و بعد در خانواده و تا هرچه می‌توانیم در اجتماع باشیم تا شاید بتوانیم ارادتمان را به ساحت مقدس آقایمان ابراز کنیم. این عمل فقط در جایگاه عاشورا در دنیاست.

چنانچه خداوند متعال  می‌فرماید که خود و اهل بیتمان را امر به اجرای احکام الهی کنیم: "یا ایها الذین آمنوا قُوا أنفسَکم و أهلیکم ناراً وقودها الناسُ و الحجارةُ علیها ملائکةٌ غلاظٌ شدادٌ لایَعصونَ الله ما أمَرهم و یفعلون ما یُؤمرون[20]؛ ای کسانیکه به خدا ایمان آورده‌اید، خود را و خانواده خود را از آتش دوزخ نگهدارید، چنان آتشی که مردم(دل سخت کافر) و سنگ خارا آتش‌افروز آنست و برآن آتش، فرشتگانی سخت‌دل مأمورند که هرگز نافرمانی خدا را نخواهند کرد و آنچه به آنها حکم شود(فوراً) انجام دهند".

جالب است بدانید همانطور که قبلا ذکر شد جایگاه عددی کلمه قیامت هم 65 می‌شود { 11=5+6 و11=جایگاه عددی حرف(ک) ، 2=1+1 و 2= (ب)} و عاشورا، قیامت صغری در دنیاست. هرکس می‌خواهد در قیامت، روسفید باشد باید در عاشورای دنیا به درجه‌ی سرباز اسلام و قرآن و شیعه‌ی امام زمان(ص) و مُهر مهدویت و انشاءالله شهادت فی سبیل الله و زیارت لقاءالله با روسفیدی نائل شود. پس نتایج زیر حاصل می‌شود:

1-انسان دائماً در ابتلا و امتحان است.   2-انسان در سختی‌ها شناخته می‌شود.   3- جوهر انسان در زحمت‌ها و رنج‌ها سنجیده می‌شود.   4- خالص بودن هرکس در محک با ناخالصی‌هاست.   5- جان عدد 10 همان حقیقت 14 و 5 است که حلقه‌ی بندگی می‌شود و انسان باید در دنیا به این حلقه مزیّن شود تا در آخرت به آن برسد.   6- پروردگار عالم می‌فرماید: "من جاء بالحسنه فله عشر امثالها[21] " اگر با خود (تا قبر) عمل حسنه بیاوری من ده، مثل (گنج) عشر را به تو پاداش می‌دهم(یعنی همه‌ی برکات و نعمات تمام نشدنی خداوند کریم) اگر کسی عمل حسن(ع) بیاورد، حسین(ع) نتیجه می‌گیرد.

عدد ابجد نام مبارک حسن(ع)=118 است که اگر ارقام آن را با هم جمع کنیم می‌شود 10 [22]. پس در جان حسن(ع) حقیقتِ 10 شکفته شده و پایه‌ی 10 می‌باشد. عدد ابجد حسین(ع)=128 است و جمع ارقامش 11 می‌شود[23] که به معنای رسیدن به حج واقعی و معنای هو است.[24]

7-در واقع پروردگار عالم به انسان‌های فقیر و هیچِ خود منّت نهاده که به اسم غنیّ خود، آنها غنی شوند و به عالم باقی بروند. وقتی وعده‌ی عشر امثالها را می‌دهد یعنی کلّ بواطن را به او می‌دهد.

8-از عرش خداوند سبحان به زیر آمدیم تا دوباره به عرش با عمل صالح برسیم (در مجرای تنزیه)

9- عدد ده جایگاه ذیقعد، به یقین رسیدن و به ساحل نجات رضای خدا رسیدن است.

10-خشکی ذیقعد زیر خانه‌ی خدا به کربلا کشیده شده تا به هدف آفرینش خداوند باری تعالی با درجه‌ی قلب به میم و رسیدن به 40 در جایگاه شهید با طهارت کامل جلوه کند.

11-همه‌ی انسان‌ها در نتیجه‌ی شیعه شدن به وجود چهارده معصوم(ص) و صادق بودن در عمل به قرآن و پیروی معصومین(ص) می‌توانند به کمال و سعادت دنیوی و اخروی خود برسند.

 

---

[1] ) مراجعه شود به کتاب گنج الف

[2] ) سوره مبارکه عنکبوت که عددترتیب فهرستی‌اش 29 است، با حروف مقطعه الم شروع می‌شود.

[3] )یادآوری می‌کنم که سوره مبارکه جاثیه که عدد ترتیب نزولش 65 است، بیست و ششمین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود

[4] ) (12=ل=30 و ل ؛ مجرای توحید است)

[5] ) عدد ترتیب نزول این سوره مبارکه به قلب مطهر پیامبر(ص) ، 111=الِف است

[6] ) آیه 169 سوره مبارکه آل عمران

 

[7] ) (210=20+19+ ... +2+1)

[8] ) سوره مبارکه بقره-آیه 165

[9] )سوره مبارکه مؤمنون-آیه 14

[10] )سوره مبارکه بقره-آیه 30

[11] )سوره مبارکه احزاب-آیه 33

[12])سوره مبارکه اسرا-آیه 44

[13]) در خواندنش، نون کاملاٌ اظهارمی‌شود!

[14] ) چهار معنی تک تک حروف و یک معنی کلّ کلمه دنیا که 4 حرف است

[15] ) طبق آیه 33 سوره مبارکه احزاب ؛ آیه تطهیر

[16] ) مفاتیح الجنان

[17] ) آیه 79 سوره مبارکه واقعه

[18] )سوره مبارکه مریم(س)-آیه 30

[19] )سوره مبارکه قمر-آیه 55

[20] ) آیه 6  سوره مبارکه تحریم

[21] ) آیه 160 سوره مبارکه انعام

[22] ) (10=8+1+1)

[23] ) (11=8+2+1)

[24] ) (11=حج=هو)

راز دنیا بخش سوم

  بسم الله الرحمن الرحیم

 

صفات دنیا

در اعداد ابجد، سه عدد هفت، هفتاد، هفتصد برابر با حروف: ز=7،ع=70و ذ=700 است.

صفت حرفِ ز(=7)، جهر است و آن، کتاب عمل است که هر کس به میزان زحمت و سعی و کوشش خود، کتاب شخصیت و جایگاه مقامش را در دنیا و آخرت معلوم می‌کند و آن آشکار است مانند دکتر، مهندس، کارگر و غیره.

 حرف ع (=70)، از حروف استعلاء است یعنی در کنار اینکه کتاب ظاهر خویش را شامل می‌شود، درجه کیفیت و خلوص عمل را به مرتبه بالای خود می‌رساند.

حرف ذ (=700)  یعنی جایگاه کسانی که مرتبه خود را در باطن کتاب و عمل خویش پیدا کرده و  می‌کنند، بهشت یا جهنم را نشان می‌دهد.

جایگاه این سه حرف بدین صورت است: دنیا؛ حرف "زا" و برزخ؛ حرف "عین" و قیامت؛ حرف "ذال" است. هر عالم از عالم دیگر وزین‌تر و پُر محتواتر می‌باشد.

*مولای متقیان در خطبه 52 و 63 نهج البلاغه می‌فرماید:

"آگاه باشید! گویا دنیا پایان یافته، و وداع خویش را اعلام داشته است، خوبی‌هایش ناشناخته مانده به سرعت پُشت کرده می‌گذرد، ساکنان خود را به سوی نابود شدن می‌کشاند و همسایگانش را به سوی مرگ می‌راند{یعنی دنیا رو به فنا و نیستی نهاده و خوشی آن باقی نمی‌ماند مانند جوانی و تندرستی، و به تندی(از اهلش) رو برمی‌گرداند}. آنچه از دنیا شیرین بود، تلخ شده و آنچه صاف و زلال بود تیرگی پذیرفت، و بیش از ته مانده ظرف آبِ ریخته شده از آن باقی نمانده است، یا جرعه‌ای آب  که با آن عطش تشنگان دنیا فرونخواهد نشست.

ای بندگان خدا! از سرایی کوچ کنید که سرانجامِ آن نابودی است، مبادا آرزوها بر شما چیره گردد، مپندارید که عمر طولانی خواهید داشت!

پس به خدا سوگند! اگر مانند شترانِ بچه مرده ، ناله سردهید و چونان کبوتران نوحه سرایی کنید و مانند راهبان، زاری نمایید، و برای نزدیک شدن به حق و دسترسی به درجات معنوی و آمرزش گناهانی که ثبت شده و مأموران حق آن را نگه می‌دارند، دست از اموال و فرزندان بکشید، سزاوار است زیرا در برابر پاداشی که برایتان انتظار دارم و عذابی که از آن بر شما می‌ترسم، اندک است. به خدا سوگند! اگر دل‌های شما از ترس آب شود، و از چشم‌هایتان با شدّت شوق به خدا یا ترس از او، خون جاری گردد و اگر تا پایان دنیا زنده باشید و تا آنجا که می‌توانید در اطاعت از فرمان حق بکوشید، در برابر نعمت‌های بزرگ پروردگار، به خصوص نعمت ایمان، ناچیز است".[1]

"آگاه باشید! دنیا خانه‌ای است که کسی در آن ایمنی ندارد، جز آنکه به جمع آوری توشه آخرت پردازد و از کارهای دنیایی کسی نجات نمی‌یابد{در دنیا از معصیت خدا بپرهیزید و به سبب کردار خود بر مرگ‌هایتان پیش دستی کنید(در زندگی نیکوکردار باشید تا پس از مرگ، ایمن گردید)}

مردم به وسیله دنیا، آزمایش می‌شوند؛ پس هر چیزی از دنیا را که برای دنیا بدست آورند، از کفشان بیرون می‌رود و بر آن محاسبه خواهند شد، و آنچه را که در دنیا برای آخرت تهیه کردند، به آن خواهند رسید و با آن خواهند ماند.

دنیا در نظر خردمندان، چونان سایه‌ای است که هنوز گسترش نیافته، کوتاه می‌گردد و هنوز فزونی نیافته، کاهش می‌یابد"[2].

و از حضرت رسول اکرم(ص) نقل شده که "روزی گوسفندی را در منزلش کشتند و همه را در راه خدا بخشیدند و گردن آن را برای حضرت گذاشتند. وقتی حضرت تشریف فرما شد به ایشان گفتند: همه را در راه خدا دادیم و فقط گردن آن برایتان مانده. و حضرت فرمودند: همه مانده است و یک گردن رفته است".  خداوند متعال  می‌فرماید: "ما عندکم یَنفَد و ما عند الله باق...[3]"  یعنی آنچه نزد شماست فنا می‌شود و آنچه نزد خداست، باقی می‌ماند. و در سوره شریفه الرحمن می‌فرماید:"کلّ مَن علیها فان و یبقی وجه ربّک ذوالجلال و الاکرام[4]". همه کس و آنچه دارند فانی می‌شود مگر آنچه برای ذوالجلال و الاکرام است که باقی می‌ماند.

*دنیا برای مؤمنان قدرشناس، مزرعه است! چنانچه پیامبر(ص) می‌فرمایند: "الدنیا مزرعة الاخره[5]". در دنیا بذر افشانی می‌کنند و در قیامت، در سایه درختانی که بذرشان را خود کاشته‌اند، لذت می‌برند و از میوه‌هایش تناول می‌کنند. آیا اگر در دنیا نمی‌آمدیم، می‌توانستیم به مقام قدر خود یعنی خلیفة اللهی برسیم؟! پس بسی منّت بر ماست که بدنیا آمدیم. الحمدلله ربّ العالمین.

*و یکی از صفات دنیا، تکریر است یعنی اندکی از عمل در همین دنیا به انسان بر می‌گردد. و این صفت در حرف "ر"  است. عدد ابجد حرف ر=200 است که برابر با عدد ابجد کلمه عقل است. شاید بتوان اینطور معنا کرد که دنیا مخصوص انسان است چون پروردگار عالم نعمت عقل را فقط به انسان کرامت نموده است و تمام نعمت‌های زمین‌ها و آسمان‌ها را برای انسان و انسان را برای عبادت خودش خلق نموده است. نه آنکه نیازی به عبادت انسان دارد بلکه در مجرای عبادت (در دنیا)  به او لیاقت و ظرفیت رسیدن به نزدیک‌ترین مقام قرب را نسبت به خود عطا کرده است .

  ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند             تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری

تعریفی از حرفِ  " و ":

همانطور که قبلا بیان شد، تمام مسیر دنیا؛ از یک آمدن و به یک پیوستن است. درعبارت "انّالله و انّا الیه راجعون"، واو وصل میان عبارت، تعبیرِ دنیاست! همانا این واو، سیر میان صفا و مروه عمل است تا سلامت به رضای او برسیم.

 

	مقسوم	مقسوم علیه	عدداصلی
	1	6	6
	2	3	6
	3	2	6
	جمع	جمع	جمع
	6	11		18

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

عدد ابجد حرف و=6 است و عدد 6 به یک معنا، عدد کامل است زیرا جمع مقسوم‌هایش با خودش برابر است و رمزِ حقیقت عدد 6 را مقسوم‌هایش افشا می‌کند! پس مقسوم‌هایش 1 و 2 و 3 می‌شود و این 3 عدد،  مظهر ظهور تمام گنج اسرارعالم بالا برعالم دنیا است. و جمعشان هم 6 می‌شود(6=3+2+1) به همین علت 6 ، عدد کامل است.                       

جمع مقسوم علیه‌های عدد 6 می‌شود 11 (11=2+3+6) و عدد 11، تمام اسرار عالم بالا در دنیا است . پس فقط دنیا، سکوی پرواز به جانب قربِ هو(=11) است.

عدد اصلی یعنی 6 ، 3 بار تقسیم شده که در جمع می‌شود 18 (18=6+6+6) و 18 ، برابر با عدد ابجد کلمه حی ؛ صفت ذاتی پروردگار عالم است که همه در مجرای اسمِ حی او خلق شده‌اند و در دنیا ذره‌ای نیست که ظهور پیدا کند و حی نشده باشد! و دنیا به عدد 18 غنی شده (1000×18) که به 18000 منزل ظهور پیدا کرده است.

پس عدد 6 سه بار تقسیم می‌شود که دنیا در سه ابعاد طولی و عرضی و ارتفاعی ظهور دارد و تماما در گنج عدد سه به چهارِ یوم قیامت وصل می‌شود ( سه=65=قیامت، این عدد در قسمت‌های قبل کامل توضیح داده شد). درضمن که اندازه‌ی مِلکِ دنیا را 6 دانگ زدند. و هرکس بخواهد مِلکی بخرد، 6 دانگ است پس بهشت هم باید 6 دانگ نصیب ما شود! چون توحید است و باید شریک نداشته باشد.

*اما حرفِ "و" به عدد 6 ، رمز ظهور خلقت است. درواقع حرف وصل و حرف عطف است؛ وصل است چون دو عالم ندیدنی را به فضل خداوند متعال بر انسان مکشوف کرده و وصل می‌کند چنانچه خداوند فرمود: انّا لله و انّا الیه راجعون.

و عالم دنیا در 6 روز خلق شد{ هوالذی خلق السموات و الارض فی ستّة ایام ...[6] } . ابتدا بصورت نقطه ارض و بعد از این نقطه، زمین را گسترده فرمود(دحوالارض)، پس حرفِ "و" می‌شود "واو" که عدد ابجد حروف واو=13 است که این عدد برابر جایگاه عددی حرف م؛ باب طهارت به عدد ابجدِ 40 می‌باشد. و همچنین عدد 13 ، برابر با عدد ابجد نام زیبای خدای سبحان؛"احد" جلّ‌جلاله است، نشان دهنده اینکه همه‌ی این مخلوقات از کلمه ارض و همه جلوه سبحان در مجرای سبوحیت و قدوسیت ذات اقدس احدیت و مجرای توحید است.

*عدد 6 به عربی، ستّه می‌باشد و عدد ابجد سته=465 است که برابر با نام زیبای "مهدویت" و جمع اعداد 1 تا 30  است[7]. یعنی  برابر با تمام جزءهای قرآن مجید و تعداد روزهای هر ماه سال و برابر عدد ابجد حرفِ "ل"؛ مجرای توحید است که جایگاه عددی حرف ل=12 می‌باشد به جلوه 12 قسمت قرآن مجید و 12 ماه سال و 12 بروج آسمانی و 12 امام معصوم(ص)!

پس چنین است که قرآن عزیز، 114 سوره دارد که به قول پیامبر(ص) تمام محتوای آن در سوره مبارکه حمد و تمام آن در 19 حروفِ بسم الله الرحمن الرحیم جمع است. حال اگر 114 را بر 19 تقسیم کنیم، 6 می‌شود (6=19÷114) و جالب اینکه صد و چهاردهمین سوره قرآن (آخرین سوره)، سوره مبارکه ناس است که 6 آیه دارد. که اگر 114 را بر 6 تقسیم کنیم، 19 می‌شود(19=6÷114). همه‌ی گنج در باطن و ظاهر قرآن عزیز آمده است!

پس درواقع اعداد و حروف؛ شناسنامه‌های معارف هر مخلوق و مخصوص، دنیا و مخلوقات در دنیا می‌باشد.

*عدد 6 به فارسی شِش خوانده می‌شود که عدد ابجد شِش=600 و برابر با عدد ابجد کلمه "عصمت"  است (پس در گنج طهارت، ظهور دارد). و این عدد برابر عدد ابجد حرف "خ" است که صفت این حرف، خروره یعنی سخت گرفتن است. بنابراین دنیا، محلّ گیرکردن و گیردادن و به معنی امتحان و امتحان و امتحان است!

و اگر بخواهیم خوب و خیّر و خلاصه خادم ائمه معصومین(ص) و بنده خوب خدا باشیم[8]، باید از پشت صافی‌های زیادی رد شویم. و خلاصه که "خ" یعنی خلاص شدن از بند وسواس‌ها و خناس‌ها و مخلص شدن که خداوند در این وادی عصمت، می‌خواهد ما هم در عمر کوتاهمان به مقام و جایگاه و در مجرای عصمت برسیم چون وقتی به دنیا آمدیم، پاک بودیم و بی گناه، باید وقت از دنیا رفتن هم به پاکی برسیم. دیگر اینکه آخرین لحظه عمر، جان به خرخره می‌رسد و اینجا سخت‌ترین لحظه عمر است. امیدوارم که خدا این لحظه را بر همه ما آسان فرماید.آمین

.*جالب است که اگر حروف شِش را با ضمه  بخوانیم، شُش می‌شود که محل تنفس و محل ظهور حیات ما در دنیاست و تمام رگ هستی ما به نفَس ما وابسته است. و اینجا جاییست که خداوند شُش‌ها را در قفسِ سینه، کنار قلب قرارداده است که خیلی معنا دارد!

*دیگر اینکه عدد 6 در دنیا، ماندنی نیست!(چنانچه اگر جنین 6 ماهه بدنیا بیاید ، نمی‌ماند) و دنیا، زمین و آسمان هم با تمام عظمتش، می‌میرد و سِجِلّش در هم پیچیده می‌شود (یَوم نَطوی السماءَ کطَیِّ السّجلِّ للکتب...[9])و ماه و ستارگان و ... می‌میرند (...کلّ شیءٍ هالکٌ الا وجههُ...[10]). اما خداوند متعال برای انسان معانی را باز فرمود تا انسان در این عدد 6 ، برای آخرتش زنده و جاوید شود. چنانچه درباره امام حسین(ع) توضیح داده شد.

نکته: حروف کلمه انسان هم زیباترین و متوازن‌ترین و کامل‌ترین وجه را به خود گرفته است. چراکه یک "ان" در ابتدا، حرف "س" در وسط  و در انتها هم یک "ان" قرار دارد. و جایگاه عددی هر سه بخش 15 می‌شود :

کلمه انسان :                  ان          س             ان

جایگاه عددی :              15         15            15     (45=3×15)

جمع ارقام  :                 6            6              6      (18=3×6)

(ان=1+14=15)، (س=15)، (ان=1+14=15) که 3 تا 15 تا می‌شود 45 تا؛ برابر با عدد ابجد کلمه آدم و جایگاه عددی کلمه انسان. جمع ارقام 15 هم می‌شود 6 پس 3 تا 6 تا می‌شود که عدد ابجد کلمه عصمت الله=666 است و  ائمه معصومین(ص)؛ عصمت الله هستند.و 3 تا 6 تا  می‌شود 18 تا  (18=6×6×6) که برابر با عدد ابجد کلمه حی و سنّ خانم فاطمه(س) است .

عدد ابجد کلمه انسان=162 است که در جمع ارقامش 9 می‌شود (9=2+6+1). انسان که اشرف مخلوقات است، پروردگار عالم در جمع عددش او را 9 قرار داد و همه‌ی عالمیان را برایش مسخّر فرمود و تمام دنیا را برایش قرار داد تا بهترین‌های عالم باقی (رضوان الله اکبر) را برای خود به عدد 9 فراهم آورد!

عدد 162 بر 9 قابل قسمت است و 18 می‌شود(18=9÷162) که تمام دنیا تا آخرت، 6 منزل معنا شد و خودِ منزل دنیا، 18000 منزل است که برای هر انسان در قسمت بندی 9 گانه‌ی اسمش به عدد 18، هر عددِ یک آن، 1000 تا 1000 تا برایش حساب می‌شود. و 18، همان 3 تا 6 تا است!

خلاصه کلمه انسان که جمع الجمع همه مخلوقات است؛ جامعِ جمع هر سه تا 6 تا است ( هم در جایگاه عددی و هم در عدد ابجد).

شصت و پنجمین سوره مبارکه قرآن از نظر فهرستی و ترتیب نزول

شصت و پنجمین سوره مبارکه قرآن از نظر فهرستی، سوره مبارکه طلاق است و از نظر ترتیب نزول به قلب مطهر پیامبر(ص)، سوره مبارکه جاثیه است. که در هر یک از این دو سوره مبارکه به نحوی گنج معارف دنیا را به چگونگی استفاده از آن بیان فرموده:

*سوره مبارکه طلاق:

به ظاهر کلمه طلاق برای ما به جدایی معنا شده، درحالیکه طلاق یعنی جداشدن از ماسوای الله و آزاد شدن از قیدهای وسواس‌ها و خناس‌ها. چنانچه در این سوره مبارکه حدود 3 بار در آیات، و من یتّق الله آمده است : و مَن یَتقِ الله یَجعل له مَخرجا[11] (هر کس از خدا بترسد یعنی تقوای الهی داشته باشد، برای او راهی برای بیرون شدن هست). و مَن یَتق الله یجعل له مِن اَمره یُسرا[12](هر کس از خدا بترسد یعنی تقوی پیشه کند، خداوند کارش را آسان می‌کند). و مَن یَتق الله یُکفرعنه سَیئاته و یُعظم له اجرا[13](هر کس از خدا بترسد یعنی تقوا پیشه کند، گناهانش را از او می‌زداید و او را پاداشی بزرگ می‌دهد).

سوره مبارکه طلاق در جزء 28 (که این عدد در مقام عددی ، عدد کامل است). و عدد ترتیب نزولش به قلب مطهر پیامبر(ص)، 99 است که برابر با عدد ابجد کلمه مانح و مناح ( بسیار بخشنده) و عدد ابجد حروفِ حامیم (حروف مقطعه حم بصورت بسیط) می‌باشد. خداوند کریم در آیه 11 این سوره مبارکه می‌فرماید: رسولا یتلوا علیکم آیات الله مبیّنات لیخرج الذین آمنوا و عملوا الصالحات من الظلمات الی النورو من یؤمن بالله و یعمل صالحا یُدخله جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها ابدا قد احسن الله له رزقا (پیامبری که آیات روشن خدا را برایتان می‌خواند تا کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، از تاریکی به روشنایی آورد و هر که را به خدا ایمان آورد و کار شایسته کند به بهشت‌هایی درآورد که در آن نهرها جاری است. همواره در آنجا بمانند و خدا روزیشان را بهترین رزق گرداند). اللهم الرزقنا .

خوب دقت کنید و توجه داشته باشید! پس پروردگار عالم در دنیا با نسخه حکیمانه‌اش، راه نجات را نشان می‌دهد. برای رسیدن به بندگی خالصانه باید از درون به حقیقتِ طلاق برای جداشدن از نفس اماره و حیوانیِ خودمان برای رسیدن به کمالات انسانی کوشش کنیم و شرطش؛ همان یتّق الله است یعنی خود نگهداری، یعنی پرهیز از آنچه که ما را به وسوسه می‌کشاند و خلاصه تقوای الهی پیشه کنیم . می‌فرمایند که دنیا خود را در غالب هوای نفسی دنیاییش با تمام ظاهرفریبی‌اش به امیرالمؤمنین علی(ع) عرضه کرد و آقا فرمود من تو را سه طلاقه کردم. یعنی همانطورکه می‌دانید فرد بعد از سه طلاق نمی‌تواند رجوع کند و باید مُحلّل بگیرد.  و چون دیگر دنیایی نیست (که محلل شود)، پس دنیا در وجود آقا راه ندارد.

براستی اگر با دقت و نگاه سالم و نورانی به این مطالب بنگریم، متوجه می‌شویم که اگر هر زن و شوهری با سه مرحله‌ی "ومن یتق الله"، خودش را در باطن طلاق نفسی از هرگونه وسوسه و ظلمات جدا کند، آیا زندگی‌ها بهشتی نمی‌شود؟! زندگی خانوادگی در دنیا، نقطه کانون زندگی هر انسانی است. و مهم‌ترین مرحله زندگی هر کس در دنیا در خانواده شکل می‌گیرد و تمام مسئولیت با پدر و مادر است.

چنانچه پروردگار عالم در قرآن کریم، هر دو وجود را (به کلمه والدین) مورد خطاب قرار می‌دهد و به فرزندان سفارش احترام و محبت به آنها می‌فرماید. و در قرآن عزیز به تعداد آیات سوره مبارکه حمدش که 7 آیه دارد، 7 بار نام والدین را فرموده است. پس والدین هم وظیفه بس سنگینی در مقابل فرزندان دارند. چنانچه عدد ترتیب نزول این سوره مبارکه 99 است که برابر نام زیبای خداوند؛ "مانح" است یعنی بسیار بخشنده و به نام مبارک حامیم، دست رحمت رحمانیت خداوند بر سر خانواده‌های سالم است.

*پس همانطورکه گفته شد ترتیب فهرستی این سوره 65 است یعنی انشاءالله خانواده (در کنار هم) به بهشت بروند. که خداوند در قرآن می‌فرماید: بعضی خانواده‌ها در بهشت دور هم جمع می‌شوند که زندگیشان مقام حسن و از نظر معنویت به جلوه زکی باشد و به درجه مقام اول برسد و نتیجه تربیت فرزندان، زندگی بهشتی و موفق آنها باشد.

*این سوره 12 آیه دارد که اگر در معنای عدد 12 دقت کنیم این عدد ظاهرا یعنی برای هر جوان با ازدواج صحیح، دوا،زده شد. و اگر اعداد 1 تا 12 را با هم جمع کنیم؛ یعنی از آیه 1 تا 12 این سوره را عمل کنیم، برابر 78 می‌شود که برابر با عدد ابجد نام زیبای "حکیم" است و همانطورکه می‌دانید دنیا در زوجیت غرق است چه حقیقی و چه مجازی یعنی همه در حکمت خداوند غرق است و ما باید تسلیم حکمت حکیم الحکما؛ پروردگار عالم باشیم.

*پیامبر(ص) فرمودند: بهشت زیر پای مادران است. و همچنین در جای دیگر نقل شده در آن زمان که آقایان برای جهاد راهی می‌شدند و پیامبر(ص) هم از مقامات و ثواب‌های جهاد می‌فرمودند... ، عده‌ای  از خانم‌ها خدمت پیامبر(ص) رسیدند و اعتراض کردند که چرا ما این مقامات و شهادت و ثواب‌های آخرت را نداشته باشیم؟ ایشان فرمودند: جهاد المرأ حُسن التبعل یعنی جهاد خانم‌ها، خوب اداره کردن زندگی زناشوییشان است.

البته درست است که برخی از این حدیث، سوءاستفاده کردند اما اگر خوب دقت کنیم بهترین پیام و بالاترین پیامد پیروزی و نتیجه زندگی موفق الی یوم القیامه را به خانم‌ها می‌دهد. یعنی شاید برای مردها شرایطی مهیا شود که در میدان جنگ حاضر شوند اما همه‌ی خانم‌هایی که ازدواج می‌کنند، به میدان جهاد دعوت می‌شوند! پس خانم‌ها  باید بدانند که در میدانِ جهادشان، گاه کشته می‌شوند، گاه اسیر، گاه مجروح و گاهی هم پیروز.

پس اگر با آمادگی و تهیه اسلحه کامل ایمان و تقوی و صبر و علم به احکام الهی و حدود خدا در زندگی عمل کنند، برای هر جور نتیجه‌ای آماده می‌شوند. و در هر حال و هر زمان (به هر نحوی) از دنیا بروند، شهید هستند و تمام زندگیشان و نفس‌هایشان، مقام شهید فی سبیل الله را دارد.

پس وقتی زن(خودش) بهشتی باشد، نتیجه عملش و بازتاب آثار زندگیش در وجود فرزندانش، بهشت است. آنگاه است که بهشتِ وجودِ خودش چنان ترفیع می‌گیرد که بهشت خانواده، زیر پای اوست!

بنابراین سوره مبارکه طلاق، تماما حکمت است! امیدوارم بتوانیم در دنیا به بهترین درجاتِ " من جاء بالحسنة فله عشر امثالها" برسیم. انشاءالله

*سوره مبارکه جاثیه:  

همانطورکه بیان شد عدد ترتیب نزول این سوره مبارکه به قلب مطهر پیامبر(ص) 65 می‌باشد. عدد ترتیب فهرستی این سوره مبارکه در قرآن مجید، 45 و شامل 37 آیه است و با حروف مقطعه شروع می‌شود[14]. و در جزء 25 قرآن مجید قرار دارد.[15]

*جالب است که این سوره مبارکه، یکی از هفت سوره ایست که با حروف مقطعه‌"حم" شروع شده است[16] که به یک معنا در تفسیر آمده: حم، جلوه حمایت پروردگار عالم بر بندگانش است. اگر حروف حم را بصورت بسیط بنویسیم حامیم؛ عدد ابجدش می‌شود 99 که برابر با عدد اسماء الحسنی پروردگار عالم است و برابر با عدد ترتیب نزول سوره مبارکه طلاق به قلب مطهر پیامبر(ص) می‌باشد. پس از نظر معارف عددی، شاید به این بیان ظاهر شود که خداوند چه از نظر طولی(عددی) و چه از نظر عرضی(حروفی)، بندگانش را تحت حمایت قیّومیتش حمایت می‌کند؛ هم در دنیا و هم در آخرت.

*عدد فهرستی این سوره مبارکه در قرآن کریم، 45  و برابر با عدد ابجد اسم مبارک آدم(ع) است. پس باید این حمایت، سبب شود تا ما در دنیا در فهرست آدمیان قرار بگیریم.{ملا شدن چه آسان، آدم شدن محال(چه سخت) است}

*به شرط عمل به 37 آیه سوره مبارکه جاثیه و 37، برابر با عدد ابجد نام مبارک زکی است یعنی نورانی شدن، پاک شدن از ظلمات نفس و واقعا آدم شدن. یعنی تمام کدورت‌های هوای نفس را با اسم مبارک زکی باید شست! و خلاصه پاک و تطهیرنگهداشتن ظرفِ دل که فقط جای محبت خداوند و پیامبر(ص) و اهل بیت مطهرش (ص) است. زکی یعنی چنان مقاوم شویم که تیرهای وسواس و خناس نتواند خرمن اعمال صالحمان را بسوزاند.

خداوند یکتا در آیه 28 این سوره مبارکه می‌فرماید: و تری کلّ أمّة جاثیه (می‌بینی آن روز که کلّ امت‌ها به زانو در آمده‌اند). جالب است که کلمه جاثیه از جثی می‌آید و در فارسی، جسی با سین یعنی پریدن و بلند شدن، یعنی سبک شدن. اما جثی با ث چقدر سنگین است! که انسان باید با تمام محموله‌های عملِ یک عمرش، پرش کند. آنگاه خوشا به حال کسی که جستنِ سبک و پرواز داشته باشد{درحالیکه جثی با ث(جاثیه) یعنی به زانو درآمدن از فرط سنگینی!}

از طرفی عدد 37 ، برابر با عدد ابجد اسم مبارک خداوند؛ اول است که تا زکی نشویم به اول هم نمی‌رسیم. و خداوند فرمود: انّا لله و انّا الیه راجعون (اول و آخر اوست ؛ هو الاول و الآخر و الظاهر و الباطن[17]). اسمِ اول خداوند، گنج اسرار و علوم و خزانه حروف و اعداد و تمام زیبایی‌های ظاهری و باطنیِ ما تا قیامت است. چنانچه سقف حروف، 28 تاست و سقف اعداد، 9 تا که اگر با هم جمع کنیم 37می‌شود( 37=9+28).  و اگر کسی بتواند عمل صالح و خالصانه به معنای این حروف و اعداد که نسخه حکیم خداوند یعنی قرآن، داشته باشد به درجه و مقام اول، نائل می‌شود.

پس عدد ترتیب نزول این سوره مبارکه به قلب مطهر پیامبر(ص) 65 (=دنیا) است یعنی این مهلت فقط از سکوی دنیاست و آدم شدن فقط در دنیاست، نورانی شدن و به درجه اول رسیدن و به رضای خدای اول، واصل شدن فقط در دنیاست.

عدد 37 هم برابر با جایگاه عددی نام زیبای "حسن(ع)" است و همانطور که قبلا بیان شد عدد 65 برابر با جایگاه عددی نام زیبای "امام حسن(ع)" است. و خداوند متعال  می‌فرماید: من جاء بالحسنة فله عشر امثالها[18]. اگر با خودت عمل حسن را (تا قبر) بیاوری، پروردگار عالم ، عشر امثالها را عنایت می‌فرماید. پس نمره 20 برای بنده و شاگرد اول شدن، به درجه حسن(ع) رسیدن است و فقط در دنیاست که میتوانی به این درجات برسی.

پس کسانیکه سنگینی بارِ تکلیف الهی را در دنیا کشیدند و به زانو افتادند، اما صبر کردند و شاکر بودند و خسته نشدند تا قبول حسن را گرفتند، در قیامت از قبر تا بهشت چنان جستنی (پَرِشی) می‌کنند که به طرفة العینی وارد بهشت می‌شوند و در جایگاهشان با عزت و احترام می‌نشینند .اللهم الرزقنا

یادآوری می‌کنم که این سوره مبارکه در جزء 25 قرار دارد و عدد 25 برابر با جایگاه عددی کلمه حمد است که خیلی معنا در خود نهفته دارد! زیرا بنده‌ی حامد و شاکر در دنیاست که تمام درجاتی که در بالا بیان شد، در آخرت نصیبش می‌شود و بالعکس.

*نکته: قابل ذکر است که سوره مبارکه انعام 165 آیه دارد که برابر است با عدد ابجد حروف لااله الا الله !

درواقع پروردگار عالم با لطف، اَنعام به بندگانش می‌دهد تا با استفاده در راه خدا، اگر انسان بنده خالص باشد، به اِنعام خداوند نائل می‌شود!

در ضمن اینکه عدد 165 معنی می‌شود به 65+100 : عدد 100 برابر با حرف ق یعنی نگهدارنده است  و 65 هم برابر با عدد ابجد کلمه دنیا و وطن و مکه ! ما با بدن جسمانی (به دنیا) آمدیم. پس جسم ما، مرکب است و حیوانی، و روحمان انشاءالله انسانی است تا به اِنعام برسیم! باید از حیوانیت جدا و به کمال انسانیت برسیم. نام این سوره مبارکه اَنعام به معنی چهارپای حلال گوشت است که باید با نام خدا ذبح شود و خالق یکتا چهارپای حلال گوشت را رامِ انسان کرده است. پس اگر نفس حیوانی ما با نام خدا ذبح شود، بدن ما هم رام درگاه خدا می‌شود و فرمانبر و عبد خدا می‌گردد. انشاءالله

بیست و نهمین سوره مبارکه قرآن از نظر فهرستی و ترتیب نزول

بیست و نهمین سوره مبارکه قرآن از نظر فهرستی، سوره مبارکه عنکبوت و از نظر ترتیب نزول به قلب مطهر پیامبر(ص)، سوره مبارکه قریش است.

*سوره مبارکه عنکبوت:

 این سوره مبارکه، بیست و نهمین سوره قرآن از نظر فهرستی است. همانطورکه متذکر شدم عدد 29 ؛ برابر با جایگاه عددی کلمه "دنیا" و "وطن" است. پس این سوره مبارکه به یک نحو معانی زندگی دنیا را در طریق مؤمنان و در مقابل جاهلان و کافران تبیین و تعریف می‌فرماید!  و خالص از ناخالص، راستگو از دروغگو ، زشت از زیبا و نعمت‌های بهشتی و عذاب‌های جهنمی تعریف شده است و توضیح چگونه زیستن و انتخاب وطن حقیقی را نشان می‌دهد!

در قرآن کریم نام 5 حیوان به سوره‌های قرآن ظاهر شده است:

1)بقره به معنای گاو ماده (دومین سوره)  2) نحل به معنای زنبور عسل(شانزدهمین سوره)  3)نمل به معنای مورچه(بیست و هفتمین سوره)  4)عنکبوت(بیست و نهمین سوره)  5)فیل(صد و پنجمین سوره)[19].

زندگی دنیا را به یک معنا به زندگی عنکبوت و دنیا را در سستی به تار عنکبوت (خانه‌ای که از آب دهان عنکبوت ساخته شده) مثال زده‌اند. که در آیه 41 این سوره مبارکه می‌فرماید: "مثل الذین اتخذوا مِن دونِ الله اولیاء کمثل العنکبوت اتخذت بیتا و إنّ اَوهن البیوت لبیت العنکبوت لو کانوا یعلمون".

همانطورکه اشاره شد خداوند متعال در سوره مبارکه انبیا می‌فرماید: "یوم نطوی السماء کطیّ السِّجلِّ للکتب...[20]" . پس روزی می‌آید که سجلّ دنیا هم درهم پیچیده می‌شود! یعنی دنیا با تمام خزائنش می‌میرد؛ ماه و خورشید و ستارگان می‌میرند... ! دنیا به عدد 6 (روز) خلق شده است. و عدد 6 ، عددی است که ماندنی نیست چراکه اگر جنینی 6 ماهه متولد شود، می‌میرد. یعنی دنیا وجودی نیست که به آن تکیه کنیم! که پروردگار عالم می‌فرماید: "کلّ نفس ذائقة الموت...[21]" . همه مخلوقات و همه انسان‌ها و همه موجودات در دنیا، مرگ را می‌چشند.

پس هرچقدر هم بخواهی برای زندگی دنیا مکان محکم تهیه کنی (حتی مثل قوم ثمود که در دل کوه‌ها خانه‌هایشان را ساختند اما با صیحه آسمانی همه مردند و خانه‌هایشان بر سرشان خراب شد )، باز هم خالق یکتا زندگی دنیا را کوتاه و خانه‌هایش را به اوهن البیوت تشبیه می‌فرماید.

اما خداوند متعال در همین کتاب آسمانی قرآن در سوره مبارکه توبه[22] می‌فرماید که پیامبر(ص) در زمان هجرت  از مکه معظمه به مدینه منوره (که کافران تعقیبشان می‌کردند)، در غاری پناه گرفتند و به اذن خداوند جلوی محل ورودی غار یک عنکبوت تار تنید و ... که دشمنان منحرف شدند. و جانِ وجود نورانی پیامبر(ص) به ظاهر جسمانی و به باطن؛ جان قرآن عزیز و گنج رسالت و ولایت، صحیح و سالم به مدینه منوره انتقال یافت.

پس اگر دنیا و اسبابش؛ آنچه که خداوند متعال از نعمات مادی و معنوی در آن برای بندگانش عنایت فرموده، خوب و صحیح استفاده شود، همین خانه‌های سست ، پناه محکم برای آخرتمان می‌شود! و انسان با عمل صالح و سالم به عالم قیامت منتقل می‌شود. و آثار سالم و صحیح از خود باقی می‌گذارد و بقا پیدا می‌کند و به حیات طیب و زندگی بهشتی در رضوان الله اکبر می‌رسد.انشاءالله

در آیه 45 سوره مبارکه عنکبوت خداوند یکتا[23]، ذکر اکبرِ خود را معرفی می‌فرماید و معجزه نماز را که چگونه فرد را از خطرات وسواس و خناس و فحشا و منکر مصون می‌سازد. زیرا تار عنکبوت، دام است برای طعمه‌هایش! و وسواس و خنّاس و منکرات و شیاطین هم، دام‌های مختلف و متنوعی هستند برای انحراف بندگان خدا!

پیامبر(ص) فرمود: "الصلوة عمود الدین"."نماز ستون دین است". وجود مبارک ائمه معصومین(ص)، حقیقت نماز و ستون دین هستند. و حضرت فرمود که قرآن و عترت(ص) در کنار هم هستند. پس بدون شیعه و پیرو ائمه طاهرین(ص) شدن و عمل به احکام قرآن نمی‌توانیم در مصونیت از خطرات دنیا قرار بگیریم و به میزان و تعادل عمل مقبول برسیم. جالب است عدد ابجد کلمه میزان که یکی از اسماء قرآن عزیز است برابر 108 می‌باشد که جمع ارقامش 9 می‌شود[24] (پس خود میزان یعنی در بلوغ قرار گرفتن). و جایگاه عددی کلمه میزان= 45  می‌شود که برابر با عدد ابجد اسم آدم(ع) است. پس نماز واقعی،  ما را میزان و در آخر به کمال آدمیت می‌رساند.انشاءالله

*عدد ترتیب نزول سوره مبارکه عنکبوت به قلب مطهر پیامبر(ص)، 85 است که برابر با عدد ابجد اسم مبارک خداوند؛ "داعی" می‌باشد و یکی از القاب امام زمان(عج) هم، داعی الله است که خداوند یکتا بوسیله خلیفه برحقش، دائماً انسان‌ها را به سوی خود می‌خواند(دعوت می‌کند) تا گمراه نشوند[25]. و عدد ترتیب فهرستی این سوره مبارکه 29(=دنیا=وطن) است که در دنیا، جایگاه وطنِ واقعی خودمان را با عمل صالح تعیین می‌کنیم.

*سوره مبارکه عنکبوت با حروف مقطعه الم شروع می‌شود[26] که خیلی معنا در خود نهفته دارد و رمز حقایق سوره مبارکه را با این حروف نورانی راهنمایی می‌فرماید! و 69 آیه دارد که برابر با عدد ابجد اسم مبارک خداوند؛ "حاکم" است. خیلی زیباست که خداوند حکیم می‌خواهد با کتاب نورانیش که حکمت است، ما به عقلمان، حاکم وجودمان باشیم! و انسان در مقام خلیفةالله است. اگر بخواهد این اسم با مسمّی باشد و برایش بماند، باید با بندگی خالصانه خداوند یکتا، حاکمیتش را تا قیامت و به بهشت برساند و خوار و ذلیل و کوچک نشود! 

همچنین عدد 69 برابر با عدد ابجد اسم زیبای حضرت "زینب"(س) است. خانمی که اربعین پیروزی حق بر باطل و خون بر شمشیر و راه سبز نگه داشتن عُمرِ عمل را به قرب الهی و زنده شدن حقیقی، را به عمل صالح به همه‌ی انسان‌های آزاده نشان داد و راهنما گردید. جالب است که عدد ابجد کلمه "سبز" هم 69 می‌شود. پس انشاءالله عمل به 69 آیه مبارکه سوره عنکبوت، ما را به جایگاه سبز یعنی زنده و بدون عیب و به صورت حسن(ع)، به بهشتی حقیقی در قرب الهی می‌رساند که این همان معنای آیه مَن جاءَ بالحسنة فله عشرُ أمثالها[27]. اللهم الرزقنا 

*سوره مبارکه قریش:

عدد ترتیب نزول این سوره مبارکه به قلب مطهر پیامبر(ص)، 29 است. و همچنین بیست و نهمین سوره‌ی جزء 30 می‌باشد که 30، برابر با عدد ابجد حرف ل؛ مجرای توحید؛ لا اله الا الله است.

*این سوره مبارکه 4 آیه دارد که کلّ ارکان گنجِ الف وجود و اسرار آیت الکرسی است. و چهارچوب حدید الهی در میزان کتاب الله و عترتی صلوات الله علیهم اجمعین است چراکه پیامبر(ص) از قبیله قریش است.

*عدد ابجد کلمه قریش=610 است که جمع ارقامش 7 می‌شود[28] که حقیقت اسرار وجودهای مبارک در جمع گنج محمد و آل محمد(ص)، حمد است و همه، خزانه‌ی گنج عشر هستند و خداوند متعال خواست که قدوم مبارک این برکت در دنیا برسد و ظاهر شود! و عدد 610 معنی می‌شود به 10+600 :

عدد 600 ؛ برای دنیاست چراکه اگر خلقت دنیا را به عدد 6 روز مطالعه کنیم: عدد ابجد کلمه شِش=600 می‌شود![29] عدد ابجد حرفِ خ=600 است و صفت این حرف، خروره یعنی گیر دادن است که فقط در دنیا، امتحان و گیر دادن است که هرکس با قبولی برود، دیگر از همه گیر و بندها آزاد می‌شود(الی یوم القیامه). اما هرکس که در دنیا از گیر و بند بندگی فرار کند، ازلحظه مرگ تا زمانی که خدا می‌داند، گرفتار گیر و بند عذاب‌ها و سختی‌های قبر و قیامت و جهنم است.

عدد 10 ؛ درواقع همان گنج عشر است . و در دنیا باید به قبولی در امتحانات، به گنج عشر وصل باشیم تا قبول شویم. چنانچه همان اتممناها بعشر است تا ما را به اربعین لیلةِ عمرمان برساند.

*عدد ترتیب فهرستی سوره مبارکه قریش در قرآن کریم، 106 است که برابر با عدد ابجد حروف "نون" می‌باشد. شاید به همین دلیل از امام معصوم(ص) نقل است که برای اینکه غذای شما برکت کند، این سوره مبارکه را روی غذا بخوانید... . زیرا نون، برکت است!

اما دلیل زیبای دیگر اینکه حرف نون از حروف استثناست که وقتی پشت تمام حروف قرار می‌گیرد و روی همه به معنا اثر می‌گذارد: 6 تای آن را اظهار، 15 تا اخفا و یک حرف را قلب به میم می‌کند. در تجوید حرف نون دو مخرج دارد هم در دهان و هم در بینی(غنّه) و همچنین از نظر نوشتاری هم به دو صورت نوشته می‌شود: یکی صورت زمینی‌اش که حرفِ ن است و دیگری  صورت آسمانیش که تنوین است.

عدد ابجد حرف ن=50 و برابر با عدد ابجد کلمه کُل است و جایگاه عددی حرف ن= 14 می‌باشد که اگر دروس را تا بحال با دقت مطالعه کرده باشید، به خوبی عظمت این سوره مبارکه و توضیحات پیرامونش را درک می‌کنید! که تا پشت انوار 14 نور مقدس(ص) قرار نگیریم، هرگز به معنای وجودِ خود نمی‌رسیم و عمرمان بی‌برکت است و همانطور که بیان شد احوالمان در قبر و تا قیامت به گیر و بند و گرفتاری است.

بنابراین سوره مبارکه قریش پیام بسیار عمیقی در خود نهفته دارد! که اگر خانواده محترم پیامبر(ص) از قبیله قریش است، امت ایشان هم باید قریشی شوند تا از برکات وجودهای مبارک به اسم غنی و فتح واقعی در جایگاه وطن حقیقی یعنی بهشت؛ رضوان الهی و قرب نورانیش به روزی نور به وجود مبارکش؛ عند ربهم یرزقون نائل شویم. اللهم الرزقنا  

*یکی از زیبایی‌های این سوره مبارکه این است که همانطورکه خداوند متعال فرمود: "لایلاف قریش. ایلافهم رحلة الشتاء و الصیف" ؛"برای اینکه قریش با هم انس و الفت گیرند. الفتی که در سفرهای زمستان و تابستان برقرار بماند". آن روز هم که عالم مثل برف زمستان؛ مثل پشم ریسیده شده پخش می‌شود، آن روز خیر و برکت برهمه‌ی عالمیان ظاهر می‌شود. همانطورکه برای تغذیه در دنیا برکت است، ساعتی که آن غذا که روزی است هم زیرورو می‌شود، پس برکت آن برای مؤمنان ظاهر می‌شود.

و در ادامه می‌فرماید: "فلیعبدوا ربّ هذا البیت. الذی اطعمهم مِن جوع و آمنهم مِن خوف"؛ "پس باید یگانه خدای خانه کعبه را بپرستند.که به آنها هنگام گرسنگی، طعام داد و از ترس خطر آنان را ایمن ساخت".

پس نتیجه آنکه قوه‌ی آن غذا باید بندگی خداوند شود!

آن روزی نتیجه‌ی رزق رحمانیت بر همه آشکار می‌شود، که به صفت رحیمیت پروردگار عالم، روزی رحمت را تا قیامت دریافت می‌کند که آنجا؛ وطن حقیقی و رزق حقیقی است و این است که عدد ترتیب نزول این سوره مبارکه به قلب مطهر پیامبر(ص) 29 است! والله اعلم 

 

 

---

[1] ) خطبه 52 (ص73) نهج البلاغه(ترجمه مرحوم دشتی)

[2] ) خطبه 63 (ص79) نهج البلاغه(ترجمه مرحوم دشتی)

[3] ) آیه 96 سوره مبارکه نحل

[4] ) آیات 26 و 27

[5] )شرح الکافی-الاصول و الروضه-(للمولی صالح المازندرانی)،ج7ص120، الحدیث الثانی و التسعون

[6] ) آیه 4 سوره مبارکه حدید

[7] ) (465=30+29+...+2+1)

[8] ) همه با حرف خ شروع می‌شود

[9] ) آیه 104 سوره مبارکه انبیا

[10] ) آیه 88 سوره مبارکه قصص

[11] )آیه 2

[12] آیه 4

[13] )آیه 5

[14] )بیست و ششمین سوره ایست که با حروف مقطعه شروع می‎شود.

[15] ) جایگاه عددی کلمه حمد=25 است 

[16] )7 سوره مبارکه که با حم شروع می‌شود(سوره 40تا46): غافر، فصلت، شورا، زخرف، دخان، جاثیه، احقاف{سوره مبارکه جاثیه، ششمین سوره است که با حم شروع می‌شود!}

[17] )آیه 3 سوره مبارکه حدید

[18] ) آیه 160 سوره مبارکه انعام

[19] ) البته نام ششمین سوره قرآن مجید انعام به معنای چهارپا(یِ حلال گوشت) است که چون مستقیم نام برده نشده، در اینجا فقط 5 سوره مبارکه را  نام بردیم .

[20]) آیه 104  

[21] ) آیه 57 سوره مبارکه  عنکبوت

[22] )آیه 40: "إلا تنصروهُ فقد نصرهُ الله إذ أخرجه الذین کفروا ثانی اثنین إذ هما فی الغار إذ یقول لصاحبه لاتحزن أنّ الله معنا فأنزل الله سکینته علیه و أیّده بجنود لم تروها و جعل کلمة الذین کفرواالسفلی و کلمة الله هی العلیا والله عزیزٌ حکیمٌ". "اگر شما او را (یعنی رسول خدا را) یاری نکنید البته خدا او را یاری خواهد کرد چنانکه هنگامیکه کافران، پیغمبر را از مکه بیرون کردند خدا یاریش کرد (و بر در غار کوه پرده‌ی عنکبوتان و آشیانه کبوتران گماشت تا دشمنان که به عزم کشتنش آمده بودند او را نیافتند) آنگاه یکی از آن دو تن که در غار بودند (یعنی رسول) به رفیق و همسفر خود گفت: مترس که خدا با ماست. آن زمان خدا وقار و آرامش خاطر بر او فرستاد و  او را به سپاه و لشکرهای غیبی خود که شما آن را ندیده‌اید مدد فرمود و ندای کافران را پست گردانید و ندای خدا(دعوت اسلام) را مقام بلند داد که خدا را بر هر چیز کمال قدرت و دانایی است".  

[23] ) "اتل ما اوحی الیک من الکتاب و اقم الصلوة إنّ الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر و لذکر الله اکبر والله یعلم ما تصنعون" ."ای رسول ما آنچه را که از کتاب آسمانی قرآن بر تو وحی شد بر خلق تلاوت کن  و نماز را (که بزرگ عبادت خداست) بجای آر که همانا نماز است که اهل نماز را از هر کار زشت و منکر باز می‌دارد ، همانا ذکر خدا بزرگتر (و برتر از حدّ اندیشه خلق) است  و خدا به هرچه کنید آگاه است".

[24] ) (9=8+0+1)

[25] ) شاید به همین دلیل است که باید صدای اذان، بلند از مأذنه‌های مساجد پخش شود و مسجد، محلّ نماز شد!

[26] )پانزدهمین سوره ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود.

[27] ) آیه 160 سوره مبارکه انعام

[28] ) (7=0+1+6)

[29] ) شاید بفرمایید که شش به فارسی است. اما حروف هم در فارسی و هم در عربی یک ملکوت دارد

راز دنیا بخش دوم

  بسم الله الرحمن الرحیم

 

امام حسین(ع)؛ وصل کننده‌ی عرش به عشر دنیا!

نکته: امام حسین(ع)؛ معصوم پنجم ماشیعیان است(به عدد5) و ایشان صاحب 9 است(9ذریه در بطنشان قرار گرفت) پس 14=9+5 که جمع ارقام 14 هم برابر5 می‌شود و از طرفی به عدد 10 به دنیا آمدند(بلوغ حیات انسانی و تولد زنده در آخرت) یک خودشان + 9 ذریه در بطنشان و به معنای دیگر عدد 9روی 10 هم هستند یعنی 19 که(10=9+1) می‌شود (19=عدد ابجد اسم مبارک واحد) . عدد 10 به عربی، عشر خوانده می‌شود و ایشان خود، در ظهر عاشورا برپاکننده‌ی همه عاشوراهای عالم برای تمام انسان‌هاست(الی یوم القیامت).

جالب است که حروف کلمه عرش با عشر یکی است و ایشان است که با عدد 10 خویش، وصل کننده‌ی عالم عرش به عشر ِدنیاست. یعنی عالم اعلی را به عالم سفلی تجلی داد. راه رساندنِ تمام ِگنج و سرّالاسرار ذات احدیّت پروردگار عالم را به تمام انسان‌ها و در عالم سفل(دنیا) به باب طهارت ظهور داد تا به مقام "عند ربّهم یرزقون[1]" ( نزد پروردگار عالم روزی بگیریم) هادی و امامِ راه باشد و این هدف متعالی را محقق ساخت.

*عدد ابجد کلمه عرش= عشر=570 است و عدد 570 معنی می‌شود به 70+500 :

 500=عدد ابجد حرف(ث) که ملکش میکائیل(ع)؛ ملکِ روزی است. و امام حسین (ع) هم، رزقِ خونِ حیات الهی هستند چرا که ایشان مقام ثارالله را دارا هستند. عدد ابجد حرفِ ع = 70 است که در قرآن کریم در هفتاد آیه مبارکه و با هفتاد معنا ظاهر شده است. عین یعنی چشم و چشمه، که هم چشم به باطنِ انسان‌های بینا داد و هم چشمه‌ی حیات به همه‌ی لب تشنگان حقیقت و طریقت! پس در این دنیا نیاز به عین(چشم) است و عددِ500=ث، روزیِ رزقِ این عین است، چشم بینایی که راه را از چاه تشخیص می‌دهد!

از طرفی 70= عدد ابجد کلمه (احکام) الهی است که تمام اوامر الهی بصورت امر به معروف و نهی از منکر را در خود جای داده است. در ضمن 70=عدد ابجد کلمه (لیل) نیز می‌باشد که دنیای سفل، لیل است و در قرآن کریم آیاتی درباره‌ی لیل آمده و پروردگار عالم  اهمیّت آنرا ذکر می‌فرماید.

پس همانطور که از کلمه (عرش) برمی‌آید، بالاترین مقام و مرتبه‌ی عالم بالاست؛ جایی که اراده و مشیّت پروردگار عالم به عالمِ عرش می‌رسد بعد، کرسی و عوالم پایینی تا درعالم دنیا و عددِ عشر(10)، گیرنده‌ی همه این نزولات و برکات است یعنی در حرفِ(ی)دنیا که برابر10 است. ظرفِ قابلی که با امامت امام حسین(ع) و همه‌ی معصومین(ص) راه را از دنیا با عمل خالصانه تعالی می‌دهد تا در نزد پروردگار به مقام عند ربّهم یرزقون برسند و باقی و ابدی شوند.

نکته: عدد ابجد کلمه "یا مهدی (ص) " برابر با 70 می‌باشد پس عشر، مداومت دارد تا زمان آقا و مولایمان امام زمان (ص) و همیشگی است.

جایگاه عددی کلمه عرش= عشر=57  است که اگر جایگاه عددی عرش و عشر را با هم جمع کنیم 114 می‌شود[2]  که برابر کلّ سوره‌های قرآن است. سنّ مبارک امام حسین(ع) 57 سال است {سن مبارک امام حسن(ع) 47 سال است که برابر جایگاهِ عددی نام مبارک امام حسین(ع) می‌باشد. و عدد ابجد (=118) و جایگاه عددی(=37) نام مبارک امام حسن(ع) در جمع ارقامشان 10 می‌شود (10=8+1+1 و10=7+3)}. آقا امام سجاد(ع) نیز که در عاشورا حضور داشتند و نام مبارکشان علی=110 است و جمع عدد ولایی و معصومیتشان 10 می‌شود 10=6+4، در سن 57 سالگی به شهادت رسیدند. وجود مقدس امام باقر(ع) که در عاشورا حضور داشته و 4 سال از سن مبارکش می‌گذشت ایشان در سال 57 هجری.ق بدنیا آمدند و طول عمر مبارکشان نیز 57 سال بود و در سال114 هجری.ق  به شهادت رسیدند.

*اگر ارقام 57 را با هم جمع کنیم 12 می‌شود 12=7+5 و 12؛ برابر جایگاه عددی حرف(ل) است که حرف (ل)؛ مجرای توحیدست و چنانچه ارقام 12را جمع کنیم 3 می‌شود(3=2+1) و عدد 3؛ برابر آب است که شوینده و طاهر کننده عینِ نجاست‌ها  به عینِ طهارت است[3]. پس عددِ 10 که سرّ وجودی اسرار اهل بیت عصمت و طهارت(ص) است،  شوینده‌ی عینِ نجاست حیوانیت ما به عینِ انسانیت است تا رستگار شویم، زیرا در پیشگاه پروردگار سبحان فقط انسان می‌تواند عبادت کند و در قیامت تنها به صورت و سیرت انسانی می‌توانیم وارد بهشت شویم و این میسّر نمی‌شود مگر به شیعه و پیرو شدن واقعی چهارده معصوم(ص)!

حرف (ی) به عدد عشر درنام مبارک امام حسین(ع):

عدد ابجد و جایگاه حرف(ی)=10 است. وجود مقدس امام حسین(ع)، نام مبارکش حسن(ع) است. چنانچه پیامبراکرم(ص) می‌فرمود: حسنین(ع). یعنی دو وجود مقدس(امام دوم و امام سوم)، حسن(ع) هستند. در دستور زبان عرب هرگاه دو برادر نامشان یکی باشد؛ در نام برادر کوچک‌تر، یک حرف (ی) یای مصغر بین دو حرف آخراضافه می‌کنند تا کوچک‌تر و بزرگ‌ترمعلوم شود{شاید هم یکی از اسرار اسم دنیا که استثناست(حرف ن  پشت ی اظهار می‌شود) اینست که دنیا با گرفتن حرف(ی) کوچک‌ترین و پایین‌ترین عالم خلقتی است چنانچه خداوند در سوره‌ مبارکه تین اشاره می‌فرماید که دنیا اسفل السافلین است[4]} مثل نام امام حسین(ع) که درواقع همان حسن(ع) است. این ظاهر کار است و در عرفان می‌گویند این حرف (ی) نشانه‌ی عشر وجود آقا امام حسین(ع) است!

پس ایشان برپاکننده‌ی عاشوراست و او صاحبِ عشر است. همانطورکه قبلا گفته شد درواقع تمام وجودهای مبارک حضرت رسول الله(ص) و حضرت علی(ع) و فاطمه(س)، فقط حسن(ع) است و تا آقا امام زمان (عج) که وصی الحسن(ع) است. یعنی حضرت علی(ع)؛ ابالحسن(ع) پدر امام حسن(ع)، خانم فاطمه زهرا (س)؛ حسنه، آقا رسول الله (ص)؛ اسوه حسنه و نام مبارک امام حسین (ع) با نه ذریه مطهرش، حسن است. درنتیجه همه‌ی خانواده محترم پیامبر(ص)، حسن است.

پس واضح و مبرهن است که فقط این خانواده محترم نسبت به تمام عالمیان، حسن هستند و همه‌ی عالم نسبت به این وجودهای مبارک، جلوه‌ی حسن می‌شوند و باید بشوند!

زیارت عاشورا ( در تاثیر گنج عشر و امتحان عاشورای عمر ما )                

یکی از زیبائی‌ها که در زندگی تمام پیامبران قبل از حضرت محمد(ص) وجود دارد این است که همه به نوعی باطن عاشورا را درک کردند[5]. باطن گنج عشر درواقع خانه‌ی خداست که وجود ظاهریش مُحاذی با تمام ستون‌های عالم بالا از عوالم ملکوت ، بیت المعمر ، عالم کرسی، عالم عرش و گنج اسماء مبارک نام احد جلّ‌جلاله و واحد سبحانه و تعالی می‌باشد و گنج ظهوری وجود مقدس چهارده معصوم(ص)  است .

خداوند کریم با تولد مولود کعبه امام علی(ع) خیلی از حجاب‌ها را کنار زده و همانطورکه در روایات از ائمه(ص) آمده است هنگام ظهور امام زمان (عج) آقا به دیوار کعبه تکیه می‌زنند و در آنجا بانگ الله اکبر می‌فرمایند که تمام سلول سلول عالم و تمام وجودها با ایشان هم صدا می‌شوند که این یکی از نشانه‌های ظهور است که ولایت کبری خود را افشا می‌کند .

پس گنج عشر در وجود ما، همان سرمایه‌ای که گفته شد"انی نفخت فیه من روحی" در قلب ماست. نکته : همانطور که خداوند کریم خشکی زیر خانه خدا را اول بار روی آب خلق فرمود و بعد دحو الارض فرمود(کلمه ارض همان حروف رضا است) جنین در شکم مادر روی آب، اولین نقطه خشکی بدنش که قلب اوست خلق می‌شود  و با طپشش حیات خود را اعلام می‌کند و از آنجا بقیه بدن کشیده می‌شود . درواقع ارض قلب؛ محل رضای خداست و آن خانه خدای وجود ماست که در حدیث پیامبر(ص) می‌فرماید:" قلب المؤمن عرش الرحمن". کعبه دل، قلب ماست! اینجا محل محبت و مودت خالصانه به چهارده معصوم (ص) است .

برای اینکه در عشر دنیا، حدود خدا را به خوبی رعایت کنیم و از مفسده‌ها، حمله شیاطین، وسواس‌ها و خناس‌ها به سلامت بمانیم باید دائما پشت امام عاشورائیان؛ امام حسین(ع) و درواقع تا فرزندش امام زمان(عج)  قرار بگیریم . خوب است زیارت عاشورا را که همه ائمه(ص) تاکید فرموده‌اند فراموش نکنید. درواقع تنها زیارتی که آخرش به سجده تمام می‌شود و دو رکعت نماز دارد. به قول معصومین(ص) زیارت عاشورا حدیث قدسی است که خداوند به جبرئیل امین و ایشان به پیامبر بزرگوار(ص) فرموده است و حضرت به همه فرزندان نورانیش .

 پس ما دائما باید به حقیقت پیرو خزانه دار عالم، امام زمانمان(عج) باشیم تا خداوند به آبروی ایشان ما را از ظلمت به نور هدایت فرماید. جالب است که قرآن کریم که 30 جزء دارد، اگر از 1 تا 30 را با هم جمع کنیم 465 می‌شود که برابر با عددابجد کلمه مهدویت است[6]. این مدرک مهدویت باید شامل حال ما شود تا عشر دنیای عمرمان با تائید مولایمان  و به سلامت و با طهارت به آخرت برویم.انشاءالله

 رمز حروف مقطعه!

29 سوره مبارکه قرآن با حروف مقطعه شروع می‌شود که این حروف، رمز پروردگار عالم با پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ص) و به یک نحوی با مؤمنین است. خیلی جالب است که مجموع حروف مقطعه، 78 حرف می‌شود که برابر عدد ابجد اسم مبارک "حکیم" پروردگار است و تمام این حروف، حکمت خالق یکتاست و این حروف در غالب 30 آیه است[7].

و از بین حروف مقطعه که همه نورانی هستند؛ 14 حرف بدون تکرار است که اگر این حروف را کنار هم بنویسیم می‌شود؛ علی ٌصراطٌ حق نمسکه. جالب اینکه اگر حروف مقطعه را به صورت بسیط بنویسیم[8]، در مجموع 213 حرف می‌شود که برابر با عدد ابجد نام زیبای زهرا(س) است.

*اگر عدد ابجد حروف مقطعه را با هم جمع کنیم، می‌شود 3385 که برابر نام مبارک خداوند؛ "غاذی الصغیروالکبیردلیل" است. اسم غاذی یعنی غذادهنده، اوست غذا دهنده به کوچک و بزرگ و دلیل همه عالم. پس این حروف، مجرای رزق پروردگار عالم است و غذا، منبع تغذیه رشد انسان است و پروردگار حکیم، هم غذای ظاهر و هم غذای باطن را به مخلوقات و بندگانش عنایت می‌فرماید. الحمدلله رب العالمین

*تمام قرآن عزیز از 28 حرف تشکیل شده و به قول پیامبر(ص) هر کدام از این 28 حرف، اسماء مبارک خداوند هستند. اما رمز حروف آنقدر عظمت دارد که یکی از صفات ذاتی پروردگار عالم، تکلم است و بالاترین معجزه‌اش را کلام الله مجید؛ قرآن عزیز قرار دارد و برای هر پیامبر بزرگواری، رمز بین خودش و آن پیامبر را یک یا چند حروف قرار داد(اسماء الحسنی) که  همانا اسم اعظم خدا 73 حرف است که 72 تای آن را به پیامبر اعظم و اکرم و اشرف؛ سیدالمرسلین؛ محمد مصطفی(ص)عنایت فرمود(و از آن یکی در حجاب است).

اللهم صلّ علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم

و جالب‌تر اینکه اگر 28 حرف را بصورت بسیط بنویسیم مثل الف که یک حرف است اما 3 حرف (ا ل ف)خوانده می‌شود، رویهم 72 حرف می‌شوند! (الف+با+ ... +ظا+غین) . اما نمی‌دانم چگونه بگویم که در کربلا بدن مبارک اباعبدالله الحسین _(ع) 72 قسمت شده بود یعنی همه قطعه قطعه...!(بابی انت و امی) .

عدد ابجد اسم مبارک "حسین"(ع)= 128 است که اینطور معنا می‌شود: 28+100 ؛ عدد 100 برابر حرفِ ق یعنی نگهدارنده است و 28 ، برابراسم مبارکِ "وحید" خداوند و برابر 28 حرف الفبا که حروف کلام مبارک قرآن است، می‌باشد. پس حضرت با خون پاکش، نگهدارنده 28 حرف یعنی جانِ قرآن و توحید خالصانه است.

*نکته: پروردگار عالم این خزانه را به عدد 72 به صورت‌های مختلف در عالم دنیا ظهور داد که مظهرش به عدد ابجد کلمه سجده است![9] و حقیقت فعل سجده به وجود 14 نور مقدس _{صلوات الله علیهم اجمعین} ظهور دارد زیرا این عزیزان به معنای واقعی ساجد یعنی عبد خالص خداوند یکتا هستند چون معصوم واقع شده‌اند.

در روز عاشورا هم حقیقتی از این عدد را به 72 تن یاران آقا اباعبدالله الحسین(ع) و هم لحظه آخر شهادت مولا به صورت سجده ظهور داد؛ که درحالیکه وجود مبارکش زنده بود در حال سجده (از قفا) با 12 ضربه، استخوان گردنش را شکستند و سر مبارکش را از بدنش جدا کردند. پس، از سجده بلند نشد حتی زمانیکه سر را بر نیزه گذاشتند ، چراکه عدد ابجد کلمه نیزه هم 72 می‌شود! (اللهم العن العصابة التی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله. اللهم العنهم جمیعا)

*الکاشف رموز حروف مقطعات قرآن! روزی پیامبر(ص) بالای منبر مسجد نشسته بودند و برای مردم موعظه می‌کردند. یک وقت امام حسین(ع) که در آن زمان 4-5 ساله بودند وارد شدند و آمدند پایین پله منبر ایستادند. ناگهان پیامبر(ص) شروع به گریه کردند و به امام حسین(ع) اشاره کردند و فرمودند: تَرَقَ عینَ البَقَه .یعنی بیا بالا (از پله‌های منبر) ای چشم پشه. در آن دوران هیچکس معنی این تعبیر را نفهمید[10].

شاید پس از هزار و چند سال؛ قریب به صد و اندی سال پیش مرحوم فرهاد میرزا معتمدالدوله فرزند عباس میرزا (صاحب مقتل بسیار ارزشمند قَمقام زَخّاز و صمصام بَتار) به اروپا رفته بود. آنجا به ایشان گفتند که یک وسیله‌ای به نام میکروسکوپ تازه اختراع شده که هر چیز ریزی را درشت نمایی می‌کند و نشان می‌دهد. ما چشم یک پشه را جدا کردیم و گذاشتیم...، بیایید ببینید.

جناب فرهاد میرزا چشم روی میکروسکوپ گذاشت و نگاهی کرد و در همان موقع کسی که پای دستگاه بود گفت: جناب ما شمردیم 1950 شکاف در چشم پشه هست! یکدفعه دیدند فرهاد میرزا نشست روی زمین و شروع کرد به گریه  و به سر زدن! همه گفتند چه شد؟!  ما که چیزی نگفتیم؟!  ما گفتیم چشم پشه یک حالتی دارد که شبکه شبکه و سوراخ سوراخ است، شمردیم و دیدیم 1950 شبکه دارد. فرهاد میرزا گفت: شماها نمی‌دانید! بعد از 1400 سال معنای حرف پیامبر(ص) مشخص شد که چرا آن روز ، امام حسین(ع) را با عنوان چشم پشه خطاب فرمود؟!

امام صادق(ع) نیز فرمودند: بر بدن جدّ غریب ما 1950 زخم زدند. راوی سؤال کرد یابن رسول الله مگر امکان دارد چنین چیزی...؟ حضرت فرمودند: به خدا قسم نیزه بر جای نیزه می‌زدند، شمشیر بر جای شمشیر می‌زدند، تیر بر جای تیر می‌زدند[11].

                         زخم‌ها بر پیکرت حک گشته است     جسم بی جانت مشبک گشته است

*همچنین عدد ابجد حروف "الکاشف رموز حروف مقطعات قرآن" =1950 است و جایگاه عددی این حروف می‌شود 294 که برابر با عدد ابجد کلمه "حروف" و کلمه "صدر" است. این اعجازی از گنج ولایت در خزانه حروف، به وجود اباعبدالله الحسین(ع) است.

نکته : خیلی زیباست که جایگاه عددی کلمه حروف=51 می‌شود. کلمه انسان هم از 5 حرف تشکیل شده که دو حرفِ اول و آخرش، الف و نون است (انسان) و عدد ابجد الف و نون می‌شود 51  و جایگاه عددی حرف سین که در وسط کلمه انسان قرار دارد، جایگاه عددیش در الفبا 15 می‌شود که قلب و میزان حروف است چنانچه سوره مبارکه یس؛ قلب قرآن است .

پس خلقت انسان از کلّ مجموعه حروف است به رسیدن میزان قلب و باید به مجموع حروف عمل میزان برسد. اما جالب است که عدد ابجد کلمه اعداد=80  و برابر با عدد ابجد حرف ِ ف است. و جایگاه عددی کلمه اعداد= 26 است که 26، برابر با عدد ابجد کلمه حدید است و انسان باید در طول (عدد، در طول و حرف در عرض است) حافظ حدودالله باشد.  

پس انسان، موجود کامل است و اگر بخواهد صورت و سیرت انسانی خودش را حفظ کند، باید در محدوده حدید قرار بگیرد! زیرا از مجموع کلّ 28 حرف و تمام سقفِ نُه گانه عدد خلق شده است. 28 حرف، جسم می‌شوند و 9 عدد، روح آنها! اگر جسم و روحِ حروف را با هم جمع کنیم 37 می‌شود(37=9+28) که برابر با عدد ابجد اسم مبارک خداوند؛ اول  و برابر جایگاه عددی نام مبارک حسن_(ع) و کلمه زکی است.

پس انسان باید در جایگاه اعداد[12]، حدود نگهدارِ حدود خداوند باشد و خودش، صفت حدید را بگیرد!

توجه!توجه! همانطورکه بیان شد اگر 28 حروف را به صورت بسیط بنویسیم {الف،با،جا،دال...غین}، رویهم 72 حرف می‌شود که برابر با عدد ابجد کلمه سجده است و در نماز، تنها قسمتی که در مقابل خداوند کریم سر به زمین (خاک) می‌گذاریم و واجب است که 7 موضع روی زمین بیاید، سجده است. هر دو سجده؛ یک رکن حساب می‌شود یعنی 2 تا 7 موضع باید ساجد شود که می‌شود 14 و جمع ارقامش 5 می‌شود (5=4+1). درحالیکه نماز 5 رکن دارد[13]و سجده، پنجمین رکن نماز است؛ درحالیکه دایره‌اش باطنِ تمام نماز است!

و جانِ تمام عالمی به قربان اباعبدالله الحسین(ع) که 72 یار دارد و در کربلا سه روز آب را بر روی حضرت و یارانش بستند که در واقع 3 تا 24 ساعت می‌شود 72 ساعت!  و در عصر عاشورا سر مبارک آقا را از قفا (در حالت سجده=72) جدا کردند و حتی زمانیکه سر مطهرش را بر نیزه گذاشتند، عدد ابجد کلمه نیزه هم 72 است! السلام علیک یا اباعبدلله الحسین(ع).بابی انت و امی و نفسی و مالی...

*پس رمز حروف مقطعه در کربلا باز شد و آخرین فرزند امام حسین(ع)؛ امام زمان(عج) مظهر حروف مقطعه به گنجِ 4 حرفِ م ح م د _(ص) می‌باشد تا به دنبال گنج حرکت کنیم و انشاءالله او را با سجده و اطاعت محض خداوند و خلوص واقعی بیابیم. اللهم الرزقنا

*حالا خوب بیندیشید! حروف مقطعه در کربلا معنا شد و جایگاه وطن هم در کربلا معنا گرفت. براستی یعنی چه؟! چرا عزیزان فرمودند: کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا.

پس فتح مکه، به واقع در کربلاست زیرا جانِ مکه، کربلاست! و این رسالت وجود مبارک امام حسین(ع) است که روز نهم ذیحجه، عرفه را بپاکرد تا همه بدانند سرزمین منا کجاست؟! آیا جالب نیست که باید حاجی 3 روز در منا بماند و در آنجا 3 بار باید به جنگ شیطان و در نهایت شیطان اکبر برود و هر بار در 3 جایگاه، 7 سنگ به آن رجم کند. آیا 3 روز، 72 ساعت نیست؟! که باید 72 ساعت در منا، به جنگ نفس در عاشورای عمل بماند تا در قربانگاه حقیقی پیروز شود و نفس حیوانی را قربان نفس انسانی کند؟!

آنگاه بعد از پیروزی بر شیطان‌ها و وسواس‌ها، دوباره راهی خانه کعبه شود و به آخرین عمل حج واجب، رسیدن به حج نساء و در آخر به نماز طواف نساء نائل شود. که انشاءالله خدا او را قابل بداند و مُهر حاجی را به او عنایت فرماید مثل بچه‌ای که تازه متولد شده، پاکش کند. خوب فکر کنید!

همانطور که بیان شد عدد ابجد کلمه دنیا با عدد ابجد نام مکه (بدون تشدید) برابر است (دنیا=65=مکه) . براستی جای تفکری دقیق دارد! به سادگی نمی‌توان از این روابط و اسرار گذر کرد و جای بسیار تعقل و تفکر دارد! و این مسئولیت بزرگی است.

همچنین جایگاه عددی کلمه مکه نیز برابر با 29 است (دنیا=29=مکه). جمع ارقام  29 و همچنین جمع ارقام  65 می‌شود 11 که عدد 11، برابر با کلمه هو و حج است[14]. براستی وظیفه ما در دنیا چیست و رسالت ما چگونه است؟!  از یک آمدیم (الله) و به یکتای بی همتا بازمی‌گردیم.

پیام مکه چیست؟ اگر نوزاد تازه متولد شده، دردم جان دهد باز هم همان از یک آمدن و به یک پیوستن است. درعبارت "انّالله و انّا الیه راجعون"، واو وصل میان عبارت، تعبیرِ دنیاست! همانا این واو، سیر میان صفا و مروه عمل است تا سلامت به رضای او برسیم. انشاءالله

جمع  و منها و ضرب ارقام 65(= دنیا):

از آنجا که انسان در 4 عمل اصلی ریاضی غرق است: *مجموع ارقام 65 می‌شود 11 (11=5+6) و 11 خود برابر با عدد ابجد کلمه "حج" و "هو" و اسم مبارک خداوند؛ "دوا" است.

*اگر 6 را در 5 ضرب کنیم معادل عدد 30 می‌شود که برابر با عدد ابجد حرف "ل" یعنی مجرای توحید(لا اله الا الله) و برابر با جایگاه عددی نام مبارک "الله" جلّ‌جلاله  و حروف کلمه "یک" می‌باشد.

* در عدد 65؛ حاصل کسر 5 از 6  هم برابر 1  است یعنی توحید که همان وحدت است و همان نتیجه وحدت در کثرت و کثرت در وحدت است. درواقع به یک توحید عمل می‌رسیم که همه اهل لااله الا الله می‌شویم(1=5-6).

هنگام کسر بدن ما از این دنیا، کثرت عمل در ما جمع و تمام اهل بیت ما به کنار رفته و یک می‌شویم. آنگاه همه می‌گویند: لا اله الا الله.

اما عدد ابجد حروفِ یک چقدر زیباست! که عدد ابجد حروفِ یک=30 (30=5×6) می‌شود. آنگاه می‌فهمیم ما غرق در 30جزءِ قرآن بودیم و باید وجود ما و عمل ما به قرآن جوابگو باشد. اما چه زیباست که چنانچه در منزل هر مسلمانی جای خالیش را پس از موت، صوت قرآن پُرمی‌کند، پیش از مرگ هم قدر و منزلت قرآن را با جان و دل درک کنیم و خالصانه به تمام آیاتش به عنوان بندگی مولای خود عمل کنیم، تا انشاءالله رستگار شویم. آنجا قرآن، انیس و مونس ما می‌شود و ما را شفاعت می‌کند.

درواقع از ارقام عدد ابجد کلمه دنیا، نتیجه‌ای جز لا اله الا الله ظاهر نمی‌شود :

                    (یکی بود ، یکی نبود ، غیر از خدا هیچکس نبود)

 

  لا اله الا الله                             دوا=هو = حج =11=5+6

       یک= جایگاه عددی اسم مبارک الله = ل=30=5×6                                                                     

        جایگاه عددی اسم مبارک الله = ل=30=یک ،  توحید 1= 5-6                             

 

در عدد 65(=دنیا)؛ جمع عدد 6 و 5 می‌شود 11 (11=6+5). همچنین جایگاه عددی کلمه دنیا =29 است که آنجا هم جمع ارقامش برابر با 11 می‌شود (11=9+2). به همین علت در این قسمت اندکی به شرح عدد 11 می‌پردازیم.

تفسیر عدد 11:

دقت کنید که وقتی می‌گوییم عدد یازده، درواقع گفته می‌شود یا،زده شد!

*حرف یا از حروف انتخاب است و تمام انسان‌ها در زندگیشان، مدام در انتخاب هستند چون صاحب عقل و شعور و فکر و محاسبه‌اند، پس خودشان باید انتخاب کنند و خداوند کریم، تمام وسایل هدایت به انتخاب صحیح را با فرستادن وجود نورانی پیامبران و کتاب‌های آسمانی و در آخر، گنج نورانی قرآن وائمه معصومین(ص)، به نحو احسن صراط نورانی دنیا و آخرت را روشن و تبیین فرموده است.

حال انسان، مختار است که خود بهترین را انتخاب کند که آن راه، هو(=11) است به شرط طواف بندگی به عمل حج(=11) که هم ظاهر و هم باطن و در محوریت حج که گرد خانه خداست، یعنی اطاعت امر و حکم پروردگار عالم در محوریت رضایِ هو است. پس عدد 11 را برابر با اسم زیبای خود؛ "دوا" قرار داده است.

بنابراین در جمع ارقام عدد ابجد کلمه دنیا(=مکه){11=5+6) و جمع ارقام جایگاه عددیش به عدد 11 می‌رسیم{11=9+2}. حال اگر هر دو 11 را با هم جمع کنیم 22 می‌شود{22=11+11} و آنگاه است که متوجه می‌شویم چه کسی حاجی واقعی شده است؟! زیرا عدد ابجد کلمه حاجی=22 است که برابر با اسم مبارک یاهو و اسم زیبای حبیب خداوند است. و همچنین برابر با جایگاه عددی کلمه عبد و برابر با جایگاه عددی کلمه طلا(به عدد ابجد 40) است.

پس بواقع کسی که در دنیا دائماً نیت و اعمالش به گرد رضای خدا طواف کرده باشد، حاجی است (چه به مکه معظمه رفته باشد و چه نرفته باشد) گرچه بهتر است که به آن جایگاه واقعیِ طلاشدن و عبد شدن مشرف شود.

و جالب اینکه بیست و دومین سوره قرآن از نظر فهرستی؛ سوره مبارکه حج است! و از نظر ترتیب نزول به قلب مبارک پیامبر(ص)؛ سوره مبارکه توحید می‌باشد که نام دیگرش اخلاص است و  بیست و دومین قسمت در جغرافیای جهان، مکه معظمه است. این جاست که باید بواقع تدبّر کنیم و به اعمالمان بیندیشیم. اللهم اجعلنی مِن المخلصین

*حرف ی به عربی، یا خوانده می‌شود که عدد ابجد حرف ی=10 و به عربی عشر است. پس تمام عمر دنیای هر کس؛ کلّ یوم عاشورا می‌شود یعنی در انتخاب راه دنیا و یا آخرت است. اما انسان عاقل اگر آخرت را انتخاب کند، خداوند متعال دنیای پاک و خوب را که مقدمه بهشت است با عاقبت خوب نصیبش می‌فرماید.

حالا اگر خوب فکر کنیم متوجه می‌شویم که دنیا درواقع در،یا است! و خداوند کریم در این دریای پر خطر، یک کشتی نجات قرارداد و آن سفینه‌ی نجات؛ ائمه معصومین(ص) هستند که از باطن شجره طیبه هستند زیرا هرگز به آب دنیا فرونمی‌روند و ناجی همه‌ی غرق شدگانند.

این سفینه را به نام وجود مبارک اباعبدالله الحسین(ع) می‌فرمایند زیرا ایشان؛ امام عاشورائیان در در،یا است!{البته همه‌ی ائمه معصومین(ص) سفینه نجات هستند ولی طبق روایات، کشتی امام حسین(ع) بزرگ‌تر و سریع‌تر است}

*عدد 11 رمز گردش سال است چنانچه سال شمسی و قمری ، 11 روز با هم اختلاف دارند و سال قمری با 11 روز ، هر سال در باطن سال شمسی چرخش دارد. و این باطن است که تمام تکالیف دینی ما را به سال قمری انعکاس می‌دهد تا در مجرای سال قمری به رضای هو برسیم.

*در شبانه روز همینکه می‌خواهیم به صبح صادق وصل شویم باید جهد و کوشش کنیم و بیدار شویم و این گردش را با 11 رکعت نماز شب به صبح برسانیم تا انشاءالله در انتخاب روز به اشتباه نیفتیم. چنانچه خداوند متعال در قرآن عزیز می‌فرماید: و مِن الیل فتهجَّد به نافِلة لک عَسی أن یَبعثک رَبّک مَقاماً مَحموداً [15].

*گفته شد 11 برابر با عدد کلمه هو و کلمه حج است. براستی این تناسب اعداد و حروف، پرده ظاهر از هر چیز کنار می‌زند و باطن‌ها را نمایان می‌کند! پس آدمی بین دو یک، خلق شده است؛ "انّا لله و انّا الیه راجعون" روزی که از او آمدیم؛ یک بدنیا آمدیم و روزی هم که به دیار باقی می‌رویم؛ یکه و تنها می‌رویم. بین فاصله این دو یک، بسیار اسرار است! تمام آن، سعی صفا و مروه است. شاید آن هفت بار سعی، پرده برداشتن از هفت باطن وجودی خودمان است که به هفت دریای نور وجودمان برسیم! تا به سرچشمه زلال عشق و بندگی دست پیدا کنیم که به آن بگوئیم:  زم زم (یعنی بِایست) !!!

اسماعیلِ عمل خود را به آنچه که حبّ دنیایی است، برای رضای خدا قربانی کنیم. این همان، حج و طواف واقعی است. هر لحظه به گرد رضای خدا در تمام اعمال شبانه روز، مطوّف شویم. آنگاه فاعل حج، یعنی حاجی شویم. پس همه بندگان خدا چه به حج ظاهری بروند چه نروند، در فعل بندگی خود در دنیا به درجه رفیع حاجی می‌رسند تا در اشرف بودن مقام خلقت خود نزد پرودگار خود، شاکر باشند و به حقیقت 11 که عددِ هو است برسند.

عدد 11، درواقع دو الف کنار هم است و عدد ابجدی الف نیز یک است؛ در خانه اگر کس است یک حرف بس است! همین قدر که قامت انسانی در الف، جلوه می‌‍‌‌کند. اگر الف شد، همه را دارد. چون اَلِف اگر اَلْف خوانده شود، همان هزار است که برابر با حرف غ  است که از فضلِ هو ، غنی می‌شود( زیرا حروفِ غین، همان حروف غنی پروردگار عالم است).

پس ما آمده‌ایم الِف وجودمان را به اَلْـف برسانیم تا غنی شویم و از دنیا برویم. روز اول، الِف (به عدد یک) بدنیا آمدیم و باید در آخر عمر به الْف یعنی 1000 برسیم و برویم و درواقع قبر ما جایگاه گنج وجودمان می‌شود که ظاهراً خشکی خاکش؛ ارض(=1001) است که حاملِ الِف(=1)+الْف(=1000)=1001 وجودمان می‌شود و در ضمن که به 1001 رضای خدا وصل می‌شویم تا آمرزیده شویم.

دنیا برای انسان مؤمن، تجارتخانه الهی است که تمام هستی ظاهر خود را به او بفروشد و در آخر، فنای الی الله شود و در معنی به "هو" برسد(هو=11).

نکته: طبق آیه‌ی "و مَن نُعَمّرهُ نُنَکّسه فی الخلق افلا یعقلون[16] " ؛ و ما هر کس را عمر دراز دادیم، به پیری در خلقتش بکاستیم آیا (در این کار) تعقل نمی‌کنید؟ همانطورکه همه با چشم‌های ظاهربین خود شاهد هستیم که هرچه سن بالاتر می‌رود، هر روز یکی از ارکان سلامتی بدن، کم و کمتر و گاهی از دست می‌رود!  ظاهراً آنقدر کسر می‌شود که دیگر زندگی در دنیا برای این بدن میسر نمی‌باشد، آنگاه فانی می‌شود و می‌گوییم به لقاءالله پیوست. انشاءالله با مغفرت و آمرزش کامل.

جمع و کسر و ضرب ارقام عدد 29(=دنیا):

جایگاه عدی کلمه دنیا=29 است و جمع ارقامِ 29، برابر با 11 می‌شود که همان هو و حج است. پس کلمه دنیا هم از لحاظ جایگاه عددی در الفبا و هم جمع ابجدی  معادل 11 می‌شود {(11=5+6؛65) ، (11=9+2؛29)}.

*اگر 2 در 9 ضرب شود عدد 18 بدست می‌آید. 18{برابر عدد کلمه حی می‌باشد}، طیّ منازل دنیاست که به هجده هزار آورده شده و در سنّ مبارک حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خلاصه می‌شود. عدد 18 معادل با جایگاه حرف ص در الفباست. صاد، چشمه‌ای در عرش پروردگار عالم است و هر کس باید در قلب دنیایی خود پیدایش کند{که حضرت رسول(ص) می‌فرمایند: قلب المؤمن عرش الرحمن} و با آن آب تطهیر باطن، وضوی ظاهر بگیرد![17]

 *اگر 2 را از 9 کسر کنیم برابر با 7 (عدد سبعه) می‌شود. عدد سبعه، کتاب الله است. این کتاب در دنیا برای هر بنده، نسخه حکیم و برای هر دردی درمان است. هر نقصی را کمال می‌دهد: موت را به حیات، مرض را به شفا (و نُنزّل مِن القرآنِ ما هو شفاءٌ و رَحمةٌ للمؤمنین و لا یزید الظالمین الا خسارا[18])  و فنا را به بقا تحوّل می‌دهد. عمل به کتاب الله، خود کتابی از تکلیف بنده برای خالقش است. در نتیجه کتاب عمل هر بنده‌ای در دنیا  باز می‌شود، و در شب اول قبر متن کتابِ عمل افشا می‌شود! چنانچه امر می‌شود: "اقرأ کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا[19]"؛" بخوان کتاب عملت را و آنچه درکف نفس خویش آوردی، بازکن". آری حقیقت دنیا، لیل است. آنچه نوشته‌‎ای تکلیف شب عمل است و در قبر، روزِ باز شدن تکلیف است!

تفسیرمجمل عدد هفت به این شرح است:

معرفت این عدد برای انسان‌های در قید حیات است. راز امتحان سخت دنیا و قبول شدن در آن، مخصوص بندگان مؤمنی است که در زیر هشتی رضای خدا روسفید شوند. به شرط آنکه بنده ، خود را در دنیا مسافر ببیند و خالق خود را بشناسد و بندگی را با تمام وجود در طول عمر خود قبول کند.

*عدد هفت در اکثر ادیان عدد مقدسی است و در زبان عربی، سَبع خوانده می‌شود و زیباترین وجه آن را پیغمبر(ص) در حدیثی برای قرآن فرمود: "قرآن دارای ظاهر و باطن است. در باطن قرآن، 7 بطن نهفته است و تمام 7 بطن قرآن در 7 آیه سوره مبارکه حمد جمع است و تمام 7 آیه در بسم الله الرحمن الرحیم و تمام آن در 7 حرف بسم الله و تمام بسم الله در باءِ بسم الله است که حرف باء هم 7 صفت دارد و تمام حرف باء در نقطه زیر باء جمع است." امیرالمؤمنین علی(ع)؛ حجت الله اکبر می‌فرماید:"انا نقطة تحت الباء. من نقطه زیر باء هستم".

او کسی است که پروردگار عالم از نور مبارکش عالم کرسی و هر آنچه در کرسی است را خلق فرمود. "کرسیه السموات و الارض و ما فیهنّ و ما بینهنّ" یعنی ملکوت هفت طبقه آسمان‌ها و هفت طبقه زمین و آنچه در آنهاست و آنچه میان آنهاست از نور وجود ایشان خلق کرده است. علی (ع)، نور ملکوت است و ملکوت، قائم بر وجود حق اوست. ذره‌ای در دنیا نیست که خالی از ملکوت باشد، پس منهای علی(ع) هم نیست! "یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض...[20]". چنانچه همه مخلوقات می‌گویند:

                                         ما سمیعیم وبصیریم وهُشیم      با شما نامحرمان ما خاموشیم

*این ملکوت هفتگانه، در وجود هر انسانی به هفت نفس نورانی و انسانی که همان نفوس آسمانی هستند، متجلی شده است: نفس لوامه، نفس ندامه، نفس مطمئنه، نفس راضیه، نفس مرضیه، نفس مفلحه و الهیه.

همان طور که جهنم هفت درکه دارد، هفت نفس رذیله هم به نام‌های نفوس سبُعیه یا حیوانی که مناسبت با زندگی جسمی انسان دارد اگر صحیح استفاده شود لازمه حیات دنیا هستند و خیر محض می‌باشند. چون باید با بدن حیوانی در این دنیا از نفوس رذائل بگذریم و به نفوس انسانی برسیم. نفوس حیوانی عبارتند ازنفس : عُجبیه، غیبتیه، کبریه، غروریه، تفخره، تکثره، حرصیه. اگر این نفوس به غلط استفاده شود، نفوس نورانی را از بین برده و هبوط در حیوانیت می‌کنند.

در کلام سبحانه و تعالی می‌فرماید: "...اولئک کَالانعام بل هم اضل ...[21] " یعنی شبیه به چهارپا بلکه پست‌تر و گمراه‌تر" این بدترین عذاب برای انسان در دنیا و آخرت است و عذاب آن خِزی یعنی خواری می‌باشد.

*زیباترین حالت عبادت، سجده است. هفت موضع وجود انسان باید بر زمین بیاید و مخصوصا سر روی تربت باشد. آنگاه از پروردگار خود بخواهد: "سبحان ربّی الاعلی و بحمده"؛ پاک و منزه است پرودگار من، حمد و ستایش مخصوص اوست که او ربی الاعلی است و هر لحظه، جماد را به نبات و نبات را به حیوان و حیوان را به انسان تعالی و کمال می‌دهد .

هان ای انسان! در سجده واقعی بندگی و اطاعت از اوست که به عمل انسانی ترفیع می‌گیریم. این هفت موضع را مساجدِ وجود می‌نامند. تحت توجه کامل در بندگی از باطن آیات هفتگانه سوره حمد، انسان در زیر هشتِ امتحان عمل قرار می‌گیرد. چراکه انسان مؤمن، قرآن را بر سر خود، تاج  قرار می‌دهد. در اصل هفتِ کتاب در آیات سبعه، روی سر او هشت می‌شود و هشت، مجرای رضای اوست.  

در این صورت لحظه‌ای نیست که در محضر او نباشیم و در زیر سقفِ هشت مانند گنبد رضای او دائما می‌مانیم تا قبولی خود را در زمان موت بگیریم و از آنجا زیر ظلّ رحیمییت پروردگار عالم قرار بگیریم که برای همیشه به "لاخوف علیهم و لا هم یحزنون[22]" برسیم. انشاءالله

*ما همواره در هفت هستیم. یک سال، 52 هفته است .پس سال را به پنجاه و دو هفته می‌خوانند یعنی 52 تا 7 مرتبه که برابر با 365 روز است. جمع ارقام 365 برابر با 14 است (14=5+6+3) یعنی همان سبع مثانی (7 تا 2 تا). عدد ابجد کلمه حمد= 52 است یعنی سوره مبارکه حمد، پنجاه و دویی است که هفت آیه دارد. سوره مبارکه حمد را سبع المثانی می‌گویند. آیات این سوره مبارکه دو قسمتی است و به قولی دیگر نیمی از آیات مبارک معرفی پروردگار عالم به بنده است و نیمی دیگر درخواست بنده از پروردگار عالم است؛ پس سبع المثانی می‎شود: هفت تا دو تا یعنی چهارده.

درواقع همه عالم در عدد 7 و کلمه حمد غرق است{ از نظر طولی(تعداد آیات سوره مبارکه حمد ، 7تاست)، و از نظر عرضی(حروف کلمه حمد=52 و 7=5+2)}، چنانچه 7 طبقه آسمان و 7 طبقه زمین است و ....

*در شروع هفته؛ روز شنبه متعلق به وجود مقدس پیامبراکرم(ص) است که ریشه نام مبارکش، حمد می‌باشد و آخر هفته؛ جمعه متعلق به آقا و سرورمان امام زمان(عج) است که ریشه اسم مبارکش(م ح م د)، حمد است {ایشان هم نام جدّ بزرگوارش می‌باشد}. پس اول و آخر هفته، 2 تا 7 تا می‌شود 14 تا.

بنابراین 7 روز هفته، متعلق به 14 معصوم(ص) است. دیگر اینکه روز جمعه متعلق به صاحبِ جمعه که از القاب وجود مبارک امام زمان(عج) است و ایشان خود، چهاردهمین معصوم(ص) می‌باشد، است.

در قرآن کریم یک سوره به نام جمعه است که عدد ترتیب فهرستی‌اش، 62 است. و درواقع اول تا آخر قرآن در این عدد جمع می‌شود! زیرا شروع قرآن با حرف ب =2 و آخرین حرف قرآن حرف س=60 است(ب+س 62=60+2). پس قرآن مجید برای همه عالمیان، بس است.

این عدد رمز قرآن است که هدف از این رسالت‌ها و کتاب‌های آسمانی، شناخت وجود مقدس الهی است  و عدد 62 برابر است با عدد ابجد اسم مبارک خداوند؛ "حمید" که صفت مبالغه حمد است و همچنین برابر با عدد ابجد نام مبارکش؛ "واجب الوجود" و همچنین برابرعدد ابجد نام مبارکش "باطن" است. که همه این اسماء، نشان دهنده گنجِ کلّ قرآن است که جمعه‌ی جمعِ همه کتب آسمانی و جمعه‌ی جمع کلّ معجزاتِ 124000 پیامبر بزرگوار است که بالاترین اعجاز پروردگار عالم برای بندگانش می‌باشد و کلام الله است.

*دیگر اینکه اولین حرف سوره مبارکه حمد(بسم الله...)؛ حرف ب=2 و آخرین حرف این سوره (...والضالین)؛ حرف ن=50 است که در کنار هم  می‌شود بن به عدد ابجد 52 (52=50+2) که برابر با عدد ابجد کلمه حمد است!  نکته جالب دیگر اینکه فرزندان انسان را در عرب اگر پسر باشند؛ اِبن می‌گویند[23]  و اگر دختر باشند ؛ بِنت می‌گویند[24]! بنابراین همه انسان‌ها، مجرای حمد پروردگار هستند و به همین دلیل  خداوند کریم، انسان را خلیفة الله قرار داد و صاحبِ حمد را انسان‌های کامل یعنی محمد و آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین قرار داد.

*چنانچه پیامبر(ص) در حدیث ثقلین می‌فرماید: انّی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی ما ان تمسّکتم بهما لن تضلوا بعدی: کتاب الله و عترتی اهل بیتی ... و لن یفترقا حتی یردا علی الحوض وانظروا کیف تخلفونی فیهما.... من در میان شما دو چیزگرانبها باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید هرگز گمراه نخواهید شد؛ کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند... پس بنگرید که با آن دو چگونه رفتار می‌کنید که آن دو از هم جدا نمی‌شوند تا آنکه در کنار حوض (کوثر) بر من وارد شوند... پس من از شما درباره رفتارتان با این دو یادگار ارزشمند سؤال خواهم کرد... .

بنابراین کتاب خدا؛ کلام الله و عترت(ص)؛ کلمة الله العلیا هستند. کلام الله؛ امام مبین، قرآن صامت است و عترت(ص)؛ امام مبین، قرآن ناطق هستند. بنابراین عدد 7، اعجاز عددی پروردگار عالم از دیدگاه کلمه مبارک حمد می‌باشد و تمام دنیا غرق در حمد پروردگار عالم است.

باید با مطالعه این نکات، قدر عمر خویش را بیشتر بدانیم! در چه سِنی هستیم؟! خود را دریابیم که مولایمان ما را غرق در حمد خود گردانیده است. نمک خوردن و نمکدان شکستن رسم نیست. پس باید به عمل و به بندگی شکر نعمت‌هایش را بجای آوریم. بالاترین شکر، نماز یا صلوة است. امام اول و امام سوم ما در جایگاه سجده؛ نهایت شکر و بندگی را بجای آوردند. بخصوص حضرت امام حسین علیه السلام سر از سجده بر نداشت تا سر از بدن مبارکش جدا کردند. "السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)"

 

---

[1] )آیه 169 سوره مبارکه آل عمران:ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون.

[2] ) (114=57+57)

[3] ) رجوع شود به کتاب عرفان آب

[4] )آیه 5 سوره مبارکه تین: ثم رددناه أسفل سافلین

[5] ) در کتاب امام حسین (ع) بقلم آقای عمادزاده آمده است

[6] ) (465=30+29+28+ . . .+3+2+1)

[7] ) چون حروف مقطعه در سوره مبارکه شورا در 2 آیه آمده است

[8] ) مثلا الم بصورت بسیط(الف+لام+میم)، 9 حرف است

[9] ) عدد ابجد کلمه سجده=72

[10] ) مناقب ابن شهر آشوب نقل می‌کند

[11] ) کفایةالاثر:ص81تا83. منابق آل ابیطالب: ج3ص388. بحارالانوار: ج16ص295، ج36ص313،ج43ص286...

 

[12] )جایگاه عددی کلمه اعداد=26

[13] ) 1-نیت 2-تکبیرة الاحرام 3-قیام متصل به رکوع 4-رکوع 5-سجده

[14] ) رجوع شود به مبحث عدد 11

[15] ) آیه 79 سوره مبارکه اسرا

[16] ) آیه 68 سوره مبارکه یس

[17] ) سِرّ وضو که مقدمه‌ی عبادت است از اینجا نشأت می‌گیرد

[18] ) آیه 82 سوره مبارکه اسرا

[19] ) آیه 14 سوره مبارکه اسرا

[20] )آیه 1 سوره مبارکه تغابن

[21] ) آیه 179سوره مبارکه اعراف

[22] )آیه 112 سوره مبارکه بقره

[23] ) اگر بخواهیم "بن" را بخوانیم باید یک همزه مکسوره در ابتدایش بگذاریم تا خوانده شود که می‌شود اِبن یعنی پسر!

[24] ) تِ تأنیث در انتهای "بن" آمده که می‌شود بنت یعنی دختر

راز دنیا بخش اول

 

 

                                  بسم الله الرحمن الرحیم

آیا نمی‌خواهیم به حقیقتِ جاییکه خالق ما جَل‌ّجَلالُه و سُبحانَهُ و تَعالی ما را ظهور داده و به دنیا آورده است معرفت و شناخت پیدا کنیم تا آنکه از زیبائی‌هایش بهترین استفاده را برده و با دستی پُر به آخرت برویم؟

 پروردگار عالم تنها مخلوقی را که به آن بها داد و فرمود: "آنچه که خلق کردم برای اوست"، انسان کامل است. که فرمود: "لَولاک لما خَلَقتُ اَلافلاک...[1]". این کلام نورانی برای بهترین انسان عالم، پیغمبر بزرگوارمان و خانواده نورانی‌اش صلوات الله علیهم اجمعین است که به واسطه‌ی وجود شریف این عزیزان، همه ما مشرّف به شرافت انسانی شدیم.

اگر دنیا را بشناسیم بهتر می‌توانیم خود را در جوار این بزرگواران به فضل پروردگار عالم، به قرب رضای حق تعالی برسانیم. می‌فرمایند:" دنیا، محل تجارتِ تاجران واقعی است". یعنی دنیا را برای مؤمنان، جایگاه تجارت قرار داده‌اند. قوله تعالی:"اِنَّ الله اشتَری مِن اَلمؤمنینَ اَنفُسَهُم وَ اَموالَهم بِاَنّ لَهُمُ الجَنَّه...[2]". خدا جان و مال اهل ایمان را به بهای بهشت خریداری کرده، پس او بهترین مشتری برای اموال و انفس بندگانش است.

بارها در قرآن مجید می‌فرماید:" آخرتِ پرقیمت و بی‌انتهای خود را به دنیای اندک و کوتاه نفروشید و از دنیا، بهترین استفاده را ببرید". آیا فکر کرده‌‌اید که چرا عمر هفتاد- هشتاد ساله، اجر و پاداش یا جزا و عذابش در عالم آخرت، ابدی است؟ یعنی قیمت هر نفس عمر چقدر است؟!

به همین حدیث مبارک بسنده کنیم:" وقتی در قیامت شیعیان گنهکار می‌مانند، پروردگار عالم اذن شفاعت را به امیرالمؤمنین مولی الموحدین علی علیه السلام می‌دهد و ایشان تشریف فرما می‌شوند. در ترازوی عدالت الهی، یک نَفَس از نَفَس‌های شب لیلة المبیت[3] را در یک کفه می‌گذارند و در کفه‌ی دیگر همه گناهان شیعیان گنهکار را قرار می‌دهند و آن یک نفس، تمام گناهان را شفاعت می‌کند و کفه مقام آن از کفه تمام گناهان، سنگین‌تر می‌شود".

ای کسانیکه اهل تدبیر هستید کمی فکر کنید چرا یک نَفَس این قدر با ارزش است؟! حضرت با خوابیدن و در گرو گذاشتن جان و عمر خود به جای رسول الله(ص) ، جان قرآن و اسلام را ضمانت کرد[4]. تمام انسان‌ها الی یوم القیامه که به دین مبین اسلام مشرّف شوند و قرآن در دست بگیرند و هدایت شوند، مدیون آن نفس‌هایی هستند که چنین احیایی سنگین دارد. همانطورکه پیغمبر بزرگوار(ص) درباره شمشیر زدن حضرت علی(ع)  می‌فرماید:" از ثواب عبادت ثقلین بیشتر است چون او ثقل اکبر است."

آیا غیر از این است که تمام این زیبائی‌ها در دنیا انجام شده و هرکس ارزش و بهای خود را در ذیقعدِ عمل خود در بهشت یا در قیامت پیدا می‌کند؟

پیامبران و امامان معصوم علیهم السلام که خود، پیشوایان ما بودند و هستند، چگونه زیستن و چگونه رفتن به عالم آخرت و چگونه به قربِ رضا و لقای حق رسیدن را به ما یاد می‌دهند تا قدر عمر خود را بدانیم. خود ایشان در دنیا، قدر بودند! پس هر کس قدر را شناخت، به قدر رسید! قدر، خود از اسامی قرآن و از اسامی حضرت حجت (عج) است. و همه در سوره مبارکه قدر نهفته و جمع است. فرمودند این جوانی و سلامتی و زیبایی و مال و نفس خود را به بهترین وجه خرج کنید و همانطور که پروردگار عالم، سالم و بی‌نقص به شما عطا کرده است  شما هم سالم و بی‌نقص به او تحویل دهید و بفروشید که او بهترین خریدار است و از او بهترین مزد را خواهید گرفت.

 

---

[1] )جنةالعاصمه ص297 به نقل از کشف اللئالی(خطی)

[2] ) سوره مبارکه توبه آیه111

[3] ) شبی است که حضرت علی(ع) در بستر به جای پیامبر(ص) خوابید تا وجود نازنین حضرت به سلامت از مکه به مدینه تشریف فرما شود

[4] )آیه 207 سوره مبارکه بقره: و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله والله رئوف بالعباد

 

 

 

معنی کلمه دنیا

ظاهر دنیا را اسفل السافلین می‌گویند. بعضی معنی دنیا را ماده دنی یعنی پست و  بی‌ارزش دانسته‌اند. در کلمه دنی اگر الف مقصوره زیر حرف ی، بالای آن نوشته شود؛ دنیٰ می‌شود "دَنیٰ فتًّدلی".چنان انسان اوج می‌گیرد که حتی ملائک به او نمی‌رسند و دنیا ، سکوی پرتاب مؤمن می‌شود، در نتیجه حدّ بالا رفتن، بستگی به خواهش دل و زیبایی عمل و آبروی مؤمن دارد. پیغمبر(ص) وقتی به عالم قرب تشرف پیدا کردند آنجا به ایشان فرموده شد: "ثمّ دنی فتدلی. فکان قابَ قَوسَین اَو اَدنی[1]." جائیکه ملائکه‌های مقرب راه نداشتند. حضرت 120 بار (2 بار جسمانی و 118 بار روحانی) عروج کرد، که اسرار آن را فقط خدا می‌داند و بس!

معنای باطنی دنیا، نزدیک‌تر شدن است. با ادب که در دالِ دنیا نهفته است! با تمام گنج معارف انسانی که در نون دنیا نهفته است! با انتخاب صحیح مهدویت که همان یاءِ دنیا است و در خدمت قرآن و اسلام به درجه خلیفة الله رسیدن که کمال مقام و قرب الهی و رضای صاحب الامر حضرت امام زمان (عج) است که همان الف دنیا است! انسان اهل معرفت اگر تیزبین باشد از حروف دنیا درس‌های زیادی می‌گیرد.

 

---

[1] )آیات 8 و 9 سوره مبارکه نجم

 

 

 شرح حروف کلمه دنیا

1. دال دنیا مََلکش، دردائیل و عدد ابجدش 4 است. این حرف از دسته حروف ترابیه (خاکی) است و طبیعت آبی-شمالی دارد. دال در معنا وجود خالق را تثبیت و دلالت بر ظهور و پیدایش خود در مجرای توحید و آداب بندگی کردن را در مقابل خالق که فرمانروا و حاکم محض اوست بدون کرهاً و طوعاً دارا است.

پس ای عزیز! پروردگار عالم؛ ربّ مهربان ما، پیامبران و امامان معصوم علیهم السلام را قرار داد تا چگونگی بنده شدن و چگونگی بندگی کردن و ادب داشتن در مقابل مولایمان را بیاموزیم و اینکه چگونه با ادب به درگاه باری تعالی وارد شویم تا از ما راضی باشد.

عدد ابجد حرف د=4 است و عدد 4، عدد کامل و حاملِ گنج عشر است چون جمع اعداد 1 تا 4 می‌شود 10 یعنی عشر(10=4+3+2+1). پس دنیا شد؛ کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا.

2-نون ساکن از کلمه دنیا که طبیعتش خاکی-جنوبی و از دسته حروف هواییه (آسمانی) است و مَلکش، حولائیل است. حرف "ن" ساکن را می‌توان چنین گفت که جان استعداد تراب در دنیاست و آن جوهریت حرکت و سِرّّ وصل دو عالم سکون ابدی و ازلی است. در تعریف "ن" ساکن همان بس که تنها حرفی است در الفبا که پشت تمام حروف کار می‌کند: 6تای آن را اظهار (ح خ ه غ ع أ ؛حروف حلقی) و در 6 حرفِ یرملون ادغام می‌شود (ی ر م ل و ن)  و پشت یک حرف (ب) ، قلب به م می‌شود و پشت 15 حرف بقیه اخفا می‌گردد. راستی فکر کرده‌اید که این حرف چه سرّی دارد که دارای دو مخرج است: زبانی و در بینی که به آن غنّه می‌گویند و ظاهر نوشتنش به دو صورت در قرآن آمده است:

 الف) به صورت نون ساکن. ب) به صورت تنوین.

اما این حرف در کلمه دنیا، استثنا است. زیرا نون ساکن، پشت حرف "یای" دنیا قرارگرفته اما به جای ادغام، اظهار می‌شود یعنی به دو مخرج غنه و زبان ، به صورت کامل ادا می‌گردد. نون در مقام اخفا پشت 15 حرف ، فقط بصورت غنه در بینی بیان می‌گردد .

عدد ابجد نون ساکن 50 و معادل عدد ابجد کلمه همه و کُل و لَکَ(یعنی برای تو) است (ن=50=همه=کُل= لَک). شاید دنیا اینطور معنا شده است که پروردگار همه مخلوقاتش را برای تو ای انسان، راکع و ساجد کرده است تا تو نیز برای خدا، راکع و ساجد شوی! درواقع همه مخلوقات، سجاده عبادت انسان شدند تا با یک "سبحان ربی الاعلی و بحمده" اش، کمالِ بلوغ همه‌ی مخلوقات را به خالق، تعالی دهد!

جایگاه عددی حرف "ن" =14 است که حقیقت وجود 14معصوم (ص) است که در تمامی اعمال و کردار ما تاثیرگذار بوده و ما را به راه راست هدایت می‌کنند که خداوند متعال در حدیث کسا فرموده: انی ما خلقتُ سماءً مَبنیّة و لا ارضًا مَدحیّة و لا قَمرًا مُنیرا  و لا شَمسا مُضیئة و لا فلکا یَدور و لا بَحرا یَجری و لا فُلکا یَسری الا فی مَحبّة هؤلاء الخمسة الذینهم تحت الکساء ... هم فاطمة و ابوها و بعلها و بنوها ... . پس خداوند می‌فرماید که همه را برای آنان و به وجود آنان خلق کردم. ما هم ریزه خوار سفره رحمت آن عزیزان هستیم.

                اللهم صلّ علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها و سرّ المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک

و جمع ارقام 14 برابر 5 می‌شود(5=4+1) که 5، حلقه بندگیست و همه‌ی ما باید به آن مفتخر شویم تا پس از مرگ از تمام سختی‌ها و عذاب‌ها آزاد شویم.

*جایگاه عددی کلمه حیات در الفبا 41 است و جایگاه عددی کلمه موت نیز 41 است. پس حیات و موت که مجموعا 82=41+41 می‌شود، امامِ عمل در دنیا و آخرت خواهد شد(عدد ابجد کلمه امام=82) زیرا حیات واقعی، انجام اعمال صالح است. و پاک شدن از گناه، عبور از موت به حیات است.

عدد ابجد کلمه حیات=419 است که در جمع ارقامش 14 می‌شود و عدد ابجد کلمه موت=446 است که بازهم در جمع ارقامش 14 می‌شود. پس حیات و موت در جمع می‌شوند: 28=14+14 که کامل کننده عمل در دنیا و آخرت خواهد شد! چراکه 28، عدد کامل است.

و حروف الفبا، 28 حرف است که 14 تای آن نورانی (حروف مقطعه قرآن) و 14 تای دیگر، حروف ظلمانی هستند. 28 حرف را به شمسی و قمری نیز تقسیم می‌کنند. حروف شمسی، قیامت و حروف قمری، دنیا را جلوه می‌دهد.

*عدد ابجد حروف نون =106 است و جمع ارقامش 7 می‌شود (7=6+0+1). یعنی هم همان کتابی است که در دنیا از طرف خداوند به دست بندگان رسید زیرا این کتاب است که با عمل به آیاتش ، تمام حروف و کلمات زندگی ما را معنی می‌دهد و در جایگاه حقش می‌نشاند. و هم کتاب عمل بندگان به سوی خدا می‌باشد که چگونه با کتاب آسمانی تطبیق می‌کند.

همچنین 100(=ق)+6(=و)=106(=قو) که قو، به معنای نگهدارید و این همان سفارش انبیا و اولیاء(ع) در دنیاست که می‌فرمایند:"اوصیکم بتقوی الله".

جایگاه عددی حروف نون =34 است. و برابر با عدد ابجد کلمه دل است. جمع ارقامش 7 می‌شود (7=4+3) و این بدان معناست که کتاب حق، در دل انسان باز می‌گردد و آن معرفت حق است. پس اگر دل با معرفت شد، تمام اعمال انسان، نشان معرفت او می‌شود!

 عدد 34 برابر با عدد ابجد کلمه اجل نیز است. محلی برای دو تفکر: اول اینکه همه اهل دنیا و مکان دنیا و جلوه‌های آن مانند ماه، خورشید و ستارگان همه می‌میرند یعنی اجل، شامل کُل می‌شود. دوم آنکه گناهکاران غافل، قبل از مرگ ظاهری، دلشان می‌میرد یعنی با آنکه حیاتِ ظاهری دارند، اما باطنشان مرده است. "صمٌ بکمٌ عمیٌ فهم لا یرجعون[1]".

پس قبل از مرگِ دل، توبه کنیم و از خدای خویش طلب مغفرت نمائیم تا احیا شویم! بسا که به مؤمنان خطاب می‌شود: "موتوا قبل ان تموتوا"." بمیرانید(هوای نفس حیوانی و رذائل وجودی را) قبل از مردنتان". تا حیات انسانی باقی بماند الی یوم القیامه. 

3-حرف یاء از کلمه دنیا، حرف انتخاب است. عدد ابجدش 10 و جایگاه عددیش نیز 10 است. طبیعتش خاکی- جنوبی و از دسته حروف هواییه(آسمانی) است، مَلک آن،سرکطاییل است.

تمام انسان‌ها در تمام عمر در حقیقت حرف یاء  یعنی درانتخاب هستند.10 در زبان عرب، عشر خوانده می‌شود و صاحب عشر، مولایمان ابا عبدالله الحسین(ع) است زیرا ایشان به عدد 10 به دنیا آمد(یک خودش و 9  فرزند نورانی در بطنش). و در نام مبارکشان هم ظهور دارد زیرا ایشان هم، حسن است و حرف یاءِ بین سین و نون، او را حسین جلوه داده است[2] که این یاء معادل 10 است و او صاحب عشر و برپا کننده عاشورا است .که برابر با "کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا" است.

بنابراین همه انسان‌ها درعاشورای انتخاب خود در عمل و بندگی، امتحان می‌دهند. پس چگونه زیستن و چگونه رفتن را خود انتخاب می‌کنند.

همیشه و در همه اعصار، حجت خدا وجود دارد و این امتحان برای همه ماست و در این زمان، صدای "هل من ناصر ینصرنی" امام حسین(ع) از دهان فرزندش امام زمان(عج) شنیده می‌شود. باید با جان و دل به یاری دین و قرآن و امام زمان خود بکوشیم. (اللهم عجّل لولیک الفرج. اللهم اجعلنی من انصاره و اعوانه و الذابین عنه والمستشهدین بین یدیه)        

4- "الف"، آخرین حرف از حروف دنیا است که به نظر می‌رسد در علم حروف، بالاترین نعمت پروردگار مهربان به ما بندگان فقیر، رسیدن به حرف الف است![3] جالب اینجاست که اولین سوره قرآن؛ سوره مبارکه حمد است که مقام الف را دارد زیرا پیامبر(ص) فرمود: کلّ محتوای قرآن در سوره مبارکه حمد است. و آخرین سوره قرآن، سوره مبارکه ناس است که عدد ابجد کلمه ناس= 111 است که برابر با عدد ابجد حروف الف است(ناس=111=الف). یعنی تمام قرآن، گنج الف است زیرا محتوای تمام کتب آسمانی هم در یک جلد قرآن کریم جمع است.

دل گفت مرا علم لدنی هوس است       تعلیم کن اگر ترا دست رس است

گفتم الف، گفت دگر هیچ مگوی        در خانه اگر کس است، یک حرف بس است

 قرآن کریم با حرف ب؛ "بسم الله الرحمن الرحیم" شروع و به حرف س؛ ناس ختم می‌شود. پس تمام قرآن برای ما "بس" است. جایگاه عددی حروف الف ( ا،ل،ف) برابر با عدد 30 است. همان کلّ سی جزء قرآن که حقیقتِ الف است. حرف الف در اول 40 سوره از سوره‌های قرآن آمده است.

حرف الف؛ طبیعت آتشی- مشرقی دارد و از دسته حروف ناریه است. مَلک این حرف، حضرت اسرافیل(ع) است. این ملک مقرب مأمور دمیدن روح بر جسم تمامی هستی است. او کسی است که به امر خدا صور اسرافیل را می‌دمد تا تمام ذرات پراکنده شده اجسام به اصل بدنی خود بازگردند.

اینچنین دنیا به معنی واقعی خود می‌رسد! زیرا دنیای هرکس برای خود، محفوظ است. پس ای بیداردلان ببینید آیا غیر از این است که دنیا حی است و به اراده پروردگار عالم حیِ قادرِ سبحان آنچه به موجوداتش به اندازه وسع، استعداد و توان مالی و جانی داده است، محلّ رشد استعداد ذاتی ما در دنیاست.

در واقع ما زنده‌تر از زندگی در دنیا، با دست پُر و اعمال صالح و با الف ممدوده پرواز می‌کنیم، تا آخرت شروع حیات کاملی برای ما شود. پروردگار عالم در سوره مبارکه یس می‌فرماید: "...نکتب ما قدّموا و اثارهم... [4]؛ اعمال شما و آثار آن را می‌نویسیم."

عمل زنده را با خود می‌بریم. آثار اعمال ما، زنده می‌ماند تا احیاء کننده دیگران باشد، تا در حیات ابدی بی بهره نمانیم. چه تلخ است برای گنهکارانی که آثار اعمالشان گریبان گیرشان خواهد شد. چه زیبا خواهد بود که هرچه بهتر و سریع‌تر و با جدّیت برای خویش، توشه جمع کنیم و بهترین‌ها را برای خود برگزینیم.

نقل شده است حضرت موسی(ع) نیمه شبی با یاران خود به دیاری رسیدند که هیچ نور نبود حضرت به یاران فرمود هرکس می‌خواهد مقداری از خاک اینجا را برای خود بردارد. عده‌ای گفتند پیغمبر خدا لغو نمی‌گوید و هر چه توانستند، برداشتند. گروهی دیگر گفتند که خاک را چه ارزشی است؟!  اما چون حضرت فرموده است مشتی برای خود برمی‌داریم. اما عده‌ای حرف حضرت را جدی نگرفتند و هیچ برنداشتند. از آن دیار که گذشتند، در روشنایی آسمان دیدند، برداشته‌شان خاکِ طلا است. دسته اول بسیار شاد شدند و گفتند: کاش بیشتر برداشته بودیم. دسته دوم حسرت زیادی خوردند که چرا کم برداشتیم. و دسته سوم مأیوس و نادم  از عمل خویش شدند. و دیگر راه بازگشتی نبود. مَثَلِ این روایت، مشابه سفر آخرت (دار الحسرت) است.

*الف کلّ حقایق، نعمت‌ها، کرامات و مقامات مرضی پروردگار عالم است. رسیدن بنده مؤمن به درجه‌ای که خداوند متعال به او خطاب می‌کند : "یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة فدخلی فی عبادی و ادخلی جنتی[5]" امید است شامل همه ما و دوستانمان بشود.

*در قرآن مجید 115 بار نام "دنیا" و به همان مقدار نام "آخرت" ذکر شده است که عدد ابجد کلمه معاد هم برابر با 115 است. همین قدر بدانیم 115 یعنی: "ای انسان! میزان عمل خویش را در دنیا نگهدار که در آخرت میزانت بر صراط مستقیم نگه داشته می‌شود" و به خودت، عودت می‌کند(معاد). مجموع ارقام عدد 115 برابر با 7 است(7=5+1+1) یعنی کتاب و حمد!

 

---

[1] )آیه 18 سوره مبارکه بقره

[2] ) ادبیات عرب این یاء را یای مصغر در اسم می‌گوید یعنی برادر کوچک‌تر

[3] )در کتاب گنج الف، شرح کامل حرف الف آمده است

[4] )آیه 12

[5] آیات 27 تا 30 سوره مبارکه فجر

 

 

معنی عدد دنیا که معادل 65 است ؛سه

عدد ابجد کلمه دنیا= 65 است[1] که معنی می‌شود به 5+60 : 5؛ برابر با عدد ابجد حرف هاء است و 60 برابر عدد ابجد حرف سین است. که این دو حرف، کلمه سه را می‌سازند: س(=60) +  ه (=5) = سه(=65) ؛ {دنیا=65=سه} پس دنیا به، سه به حروف ظاهر شد ! چون حروف است؛ عرضِ دنیاست و عدد؛ طول آن.

به تعبیر عارفان، دنیا سه روز است: کودکی، جوانی و پیری. شاعر می‌فرماید:

حاصل عمرم سه سخن بیش نیست          خام بدم، پخته شدم، سوختم

در اسرار عدد سه، همین قدر بدانیم که نوزاد قبل از تولد، پشت سه ظلمت شکم مادر قرار دارد تا متولد شود. انسان سه حجاب به خود می‌گیرد تا بتواند زندگی کند: حجاب روح، حجاب نفس و حجاب جسم. عالم را به سه قسمت بزرگ تقسیم کرده‌اند: عالم قبل از تولد یا ملکوت، عالم بعد از تولد یا دنیا و عالم بعد از مرگ یا آخرت. عالم بعد از موت سه قسمت می‌شود: عالم برزخ ، عالم حشر یا قیامت و جایگاه آخر: بهشت یا جهنم. پروردگار عالم در سوره مبارکه واقعه انسان‌ها را به سه دسته تقسیم کرده است( وکنتم ازواجا ثلاثه[2]) :  

" اصحاب یمین"، "اصحاب شمال" و " مقربون". و در آخر مرتبه پاداش و جزای هر بنده به عملش سه قسمت می‌شود: "فامّا اِن کان مِن المقرّبین . فروحٌ و ریحانٌ و جنّتُ نعیم[3]"؛ اگر از دسته مقربین باشید روح و ریحان و جنت نعیم در انتظارشماست." و امّا اِن کان من اصحاب الیمین. فسلامٌ لک مِن اصحاب الیمین[4]"؛ اگر از دسته اصحاب یمین باشید، پس سلام و درود بر شماست."و امّا اِن کان مِن المکذّبین الضّالین. فنزلٌ مِن حَمیم .و تصلیةُ جهیم. اِن هذا لهوالحقُّ الیقین[5]"؛ و اگر از دسته منکرین و گمراهان باشد نصیب او حمیم جهنم است و جایگاهش آتش دوزخ است. این البته یقین، حق و حقیقت است.

 

بنابراین در عرفانِ عدد سه، نکات زیادی نهفته است:

*در ماه مبارک رمضان، سه شب لیلة القدر است.

*امیرالمؤمنین علی علیه السلام در 13 رجب وجود نازنینش در خانه مبارک کعبه متولد شد و سه روز در آن میهمان سرا پذیرایی شد و در روز 15 رجب قدوم مبارکش را به عالم ظاهر دنیا گذاشت. و شهادت ایشان هم (ازضربت تا شهادت)، سه شب طول کشید.

*بدن مطهر پیغمبر(ص) سه روز بر زمین ماند تا به خاک سپرده شد.

*در شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها، سه دهه عزاداری می‌شود که در مجموع سی روز است و جالب اینکه وقتی ارقام عدد ابجد دنیا(=65) را در هم ضرب کنیم 30 می‌شود(30=6×5) و 30 ، برابر با تعداد جزءهای قرآن است و قرآن ، خود هم کوثر است و زهرا(س)، باطن این کوثر است. {نکته: قرآن هم در عدد 65 قرار دارد چراکه اولین سوره قرآن مجید؛ سوره مبارکه حمد است که عدد ترتیب نزولش به قلب مطهر پیامبر(ص)، 5 می‌باشد و آخرین سوره قرآن؛ سوره مبارکه ناس است که به حرفِ س تمام می‌شود و عدد ابجد حرف س=60 است. پس شروع سوره‌های مبارک قرآن با عدد 5 (عدد ترتیب نزول سوره مبارکه حمد) و پایان آن با عدد 60 (عدد ابجد حرف س)، در جمع می‌شود 65!}

*بدن مطهر آقا امام حسین(ع) سه روز در خاک کربلا بدون سر ماند و تمام ستارگان، ماه و خورشید بدان سجده کردند و نوحه خواندند. بابی انت و امی و نفسی و اولادی و مالی.  

*در سه نیمه از ماه‌های مبارکه رجب، شعبان و رمضان سه مولود نورانی، امیرالمومنین(ع)[6]، امام مهدی(عج) و امام حسن مجتبی(ع) به دنیا آمدند که سه ظهور دنیا را در سه وجه حجابش حسن کردند. امیرالمؤمنین ؛ ابالحسن (ع). امام مهدی(عج)؛ وصی الحسن. امام حسن مجتبی(ع) خود، حسن و بهار سبز نیمه رمضان است. و در این ماه تاج گذاری حسن(ع) به واقعیت فطر است.(الله اعلم)

*پس امتحان سختی در سه است. انسان وقتی از دنیا می‌رود، در سه نوبت یادش را زنده می‌کنند: در سومین روز از موت، در هفتمین روز از موت و در چهلمین روز از موت. هر سه روز اسرار عمل خود مؤمن است: در سومین روز اعمالش خوانده می‌شود، در هفتمین روز کتابش باز می‌شود و چهلمین روز در مقام عملش ماندگار می‌شود.

*عدد سه؛ رمز آفرینش در عالم بالاست! چنانچه خداوند یکتا، مجرای اولین خلقت نوری‌اش را وجود نور مبارک حضرت محمد(ص) قرار داد و از نور مبارک او که الف وجود بود. نور دوم؛ امیرالمؤمنین(ص) که مظهر حرفِ با است را خلق فرمود و در واقع همه الفبا 5 حرف است و پنج تن(ص)؛ اسرار الفبای خلقت هستند. و نور سوم خلقت؛ نور مبارک حضرت زهرا(س) است که مظهر حرف ج می‌باشد. زیرا جمع الف و با، آب می‌شود و به عربی ماء خوانده می‌شود که خداوند فرمود: وجعلنا من الماء کلّ شیء حی[7]؛ آنچه که خلق شد از آب است که به عربی ماء گفته می‌شود و عدد ابجد کلمه ما=41 و برابر حروفِ اُم است که مادر خلقت روحانی، حضرت زهرا(س) است و اوست که کوثر وجود و اُمّ ابیهاست و آنچه که خلق شده از اوست. چنانچه پروردگار عالم در آیه اول سوره مبارکه نساء می‌فرماید: یا ایهاالناس اتقوا ربّکم الذی خلقکم من نفس واحدة... ؛ ای مردم تقوا داشته باشید از پروردگارتان که شما را از یک تن بیافرید.{جالب اینکه جایگاه عددی کلمه ما=اُم=14 می‌شود!}

نکته مهم این است که عدد ابجد الف، 1 و عدد ابجد حرف ب، 2 است بنابراین در جمع می‌شوند آب(=3)  که عدد 3؛ برابر حرف "ج "را نمایان می‌کند و "ج" یعنی جهیدن، جهان، زنده شدن و به حی رسیدن! پس ریزش نزولات آسمان به صورت باران و برف است(آب=3) که نزولات باران و برف درواقع در طول، ریزش دارند پس 3 به عدد هستند! و دنیا به عدد 3 ؛ سهِ حروفی ظرف گیرنده نزولات آسمانی است و سبز کننده، و حیات و زندگی در دنیا جلوه می‌کند! تعداد مولکول‌های آب هم 3 تاست[8]!

پس خداوند متعال آبِ ظاهر را فرستاد تا زندگی نباتی ما تأمین شود، اما حقیقتِ آب؛ 114 سوره مبارکه قرآن است چراکه اگر حروف آب را بصورت بسیط بنویسیم : (الف=111)+(با=3) می‌شود 114؛ که همان به عربی(ما) جلوه‌ی اُم شد که کوثر، حقیقت آب است. بنابراین حیات سبز آخرت، فقط با این آب حقیقی است که کلام الله می‌باشد.

*اگر خوب دقت کنید آبِ ظاهر، قدرت پاک کردن عین نجس را ندارد و فقط جایِ نجاست را پاک می‌کند. اما حقیقت آب، قرآن است که کافر را که عین نجس است با گفتن شهادتین از قلب پاک می‌کند. دختر و پسری که با هم نامحرم هستند با حروف و کلمات صیغه‌ی عقد، به عین حلال می‌رسند و محرم می‌شوند.

پس دنیا؛ محلّ قلب به میم شدن است! قلب یعنی دگرگونی از ممات به حیات و عدد ابجد حرفِ م=40 است یعنی شرط رسیدن به طهارت این است که باید برویم پشتِ باء بسم الله قرآن و با نیت قلبی خالصانه، هوای نفسمان (قلب حیوانی‌مان) را قربانی کنیم، که در اینصورت قلب ما، به میم می‌رسد و می‌شود قلب انسانی و حیات طیب! درواقع این‌ها باطن عدد 65 دنیاست.

جالب‌تر اینکه سنّ افراد مسن وقتی می‌خواهند وارد بهشت شوند به 33 سال برمی‌گردد. چون در جایگاهِ شست و شویِ حقیقی قرار می‌گیرند! چراکه جایگاه عددی کلمه آب (به صورت بسیط ؛ الف+با) می‌شود 33 [9] ! و خداوند متعال در آیه 33 سوره مبارکه احزاب که سوره سی و سوم قرآن عزیز است، آیه تطهیرِ اهل بیت(ص) را نازل فرموده : ...انّما یُریدُ الله لِیُذهبَ عنکم الرِّجسَ اهلَ البَیتِ و یُطهّرکم تَطهیرا ؛... این است و جز این نیست که خدا چنین می‌خواهد که هر آلایشی را از شما خانواده نبوت{اهل بیت(ص)} ببرد و شما را از هر عیب، پاک و منزه گرداند. و اگر سیُ سه را به حروف بنویسیم؛ عدد ابجدش 135 می‌شود که برابر با عدد ابجد نام مبارک فاطمه (س) است ! {سیُ سه=135=فاطمه(س)}  

 

 

عدد ابجد کلمه دنیا =65 و جایگاه عددی کلمه دنیا =29 :

عدد ابجد کلمه دنیا= 65 است این عدد که رمز روحی جسم کلمه دنیاست در مقام ظرف خزانه‌ی اسرار عالم بالا و تعریف وحدانیت الهی معانی خیلی عظیمی دارد!

و جایگاه عددی کلمه دنیا=29 است.

1)عدد ابجد کلمه مکه=65=دنیا و جایگاه عددیش هم برابر 29 =دنیا است که جمع ارقامش 11 می‌شود. درحالیکه عدد 11 برابر اسم مبارک خداوند؛ "هو" و  هم اسمِ  "دوا" است که رسیدن به این دارو و به قربِ هو با "حج"(=11) میسّر می‌شود[10].

2)عدد ابجد کلمه وطن=65=دنیا و جایگاه عددیش هم  برابر 29=دنیا است. چقدر زیباست که دو نقطه حیات به عدد 65 را خواندیم{وطن دنیا و وطن مکه}؛ وطن دنیا؛ ظاهرِ زندگی را به 18هزار منزل جلوه می‌دهد که موقت است و خلاصه انسان رفتنی است. اما وطن باطن، مکه است که منتهی می‌شود به اصل و مبنای خلقت؛ همان نقطه ارض  و رضا(ع) و حج و هو که مغز معنا، رسیدن به اخلاص و توحید و حق است. و جان جانانش وجود مبارک ولی الله الاعظم حضرت صاحب الزمان مهدی موعود عج الله تعالی فرجه الشریف  است که حقیقت جان کعبه می‌باشد.

و خداوند متعال آخرین سوره[11] که به قلب مبارک پیامبر(ص) نازل فرمود، سوره مبارکه نصر قرارداد و در این سوره؛ وعده‌ی فتح مکه را به ایشان عنایت فرمود و در عاقبت زحمات پیامبر(ص) را با "إذا جاء نصرالله و الفتح" مژدگانی داد.

در حقیقت هر مؤمنی که امت واقعی پیامبر(ص) و شیعه 14 نور مقدس(ص) و عامل به آیات قرآن باشد، برکاتی از این نصر را (با توجه به بقیه آیات مبارک که فرمود: "واستغفره انّه کان توابا" با توبه به درگاه خداوند تواب رحیم، یافته و انشاءالله به فتح مکه عمر خود می‌رسد!

همانطور که قلب هر مؤمنی، کعبه یعنی خانه خداست پس وطن حقیقیِ هر بنده مؤمن هم، باطن وطن دنیا و وطن حقیقی مکه است. برای همین سرزمین مکه متبرک به خانه خداست و معظمه نامیده می‌شود.

و همانطورکه خانه خدا، محل سجده‌ی بندگان خداست و قبله‌ی همه عالمیان است، خانه قبر هر مؤمنی که به درجه قبولی برسد هم محل نماز وصل به قرب الهی و محل نزول برکات و اجابت دعاها می‌شود زیرا او زنده باطن است و محل ارتباط و واسطه واقعی بندگان خدا به درگاه باریتعالی می‌شود. پس بکوشیم تا از کلمه دنیا و عدد دنیا  و جایگاه عددی دنیا درس بگیریم.

3)عدد ابجد کلمه دنیا برابر با جایگاه عددی کلمه قیامت است( دنیا=65=قیامت)! زیرا که پایه و باطنِ قیامت، دنیاست و هرکس از دنیا، مسیر آخرتش را تعیین می‌کند و جایگاهش را انتخاب می‌کند که بهشت باشد یا جهنم ! در همین دنیا هم تا حدودی نتیجه اعمال خوب و بدمان را می‌بینیم.

و حتی هر فردی، آنچه را که می‌خواهد به عنوان ذخیره در قبرش می‌فرستد. چنانچه حدیث زیبایی از پیامبر_(ص) می‌فرماید: القبر ینادی کلّ یوم بِخمس کلمات[12]؛ هر روز قبر 5 ندا به مردم دنیا می‌دهد: 1-انا بیت الفقر فاحملوا الی کنزا{من خانه فقر و تهیدستی هستم، برای خود گنج و ذخیره‌ای بیاور} 2-انا بیت الظلمه فاحملوا الی سراجا{من خانه تاریکی هستم، برای خود چراغی بیاور(که سوختش تمام نشود)} 3-انا بیت الوحدت فاحملوا الی انیسا{من خانه تنهایی هستم، برای خود مونسی(خوب) بیاور} 4-انا بیت الحصی و التراب فاحملوا فراشا{من خانه ریگ و خاکم، برای خود فرشی بیاور(رختخوابی نرم بیاور)} 5-انا بیت الحیّات و العقارب فاحملوا الی تریاقا{من خانه زندگی ماران و عقرب‌ها هستم برای خود پادزهر بیاور(که زهر آنها به شما اثر نکند)}.

و اما بعد قیل: و ما ذالک؟ {بعد پرسیدند که آنها کدامند؟} قال:  التریاق؛ الصدقه. الفرش؛ العمل الصالح . الانیس ؛ فتلاوة القرآن و اما السراج؛ فصلوة الیل و اما الکنز؛ فکلمة الشهادة لا اله الا الله محمد رسول الله_(ص) علیا ولی الله و اولاده المعصومین حجج الله(ص). {حضرت فرمود: تریاق(ضد سموم گزندگان قبر)؛ صدقات و بخشش‌های مالی و آنچه از واجبات که به مال باید ادا شود، که فقر را ازمیان بردارد. و فرش(بستر خانه قبر)؛ عمل صالح (اعمال نیکو و اخلاق خوب) است. مونس در آن خانه وحشت؛ تلاوت قرآن کریم (و به شرط عمل به آیات آن است). و چراغ این دخمه‌ی ظلمانی؛ نماز شب است[13]. و گنجی که در آنجا بکار آید و تمام نشود؛ کلمه مبارک شهادتین است که به فعل توحیدی ظهور لااله الا الله محمد رسول الله(ص) و علیا ولی الله و اولاده المعصومین حجج الله(ص) است}.

و از سید اوصیاء نقل شده که افضل العباده الصبر و الصمت و انتظار الفرج[14] . یعنی بهترین عبادت؛ صبر و شکیبایی، صمت یعنی روزه باطنی (روزه از گناه) و انتظار فرج است.  اللهم الرزقنا

4)عدد ابجد کلمه دنیا برابر جایگاه عددی کلمه قدرت است(دنیا=65=قدرت). و قدرت نمایی خداوند با خلقت با نظم و مدیریت بی نقصش بر همگان آشکار می‌شود و خداوند انسان را خلیفه خودش قرار داد و به او قدرت و تمکّن یعنی امکانات داد؛ چه از نظر هدایتی برای آخرت و چه پیشرفت و معاش زندگی در دنیا. پس انسان مؤمن وقتی آنچه که خدا به او قدرت داده در راه رضای خدا مصرف کند، قدرتش تا قیامت برایش محفوظ است و در بهشت به سلطنت حقیقیِ انسانی خود می‌رسد.

پس خداوند متعال قدرت عظیم خودش را، در دنیا به همه نشان می‌دهد و می‌فرماید آنچه بود و هست و خواهد شد، همه در یدِ قدرت اوست. و به انسان هم در مجرای قدرتش، توانایی داد تا بتواند با قدرتی که از خداوند گرفته، آنها را از بالقوه به بالفعل برساند. به انسان قدرت مال، قدرت علم، قدرت بدنی، قدرت مقامی و ... داد که با هر کدام به یک نحو امتحان می‌شود. و هر کس قدرتش را خرج رضای خدا کند، در قیامت هم در مقامات بهشتی، مقتدر و با آبرو وارد می‌شود. اللهم الرزقنا

5)جالب است که عدد ابجد دنیا برابر جایگاه عددی نام مبارک "امام حسن"(ع) است (دنیا=65=امام حسن_(ع)). امام حسن(ع)؛ سبزپوش آل پیغمبر(ص) و کریم اهل بیت(ص) است. خوب دقت کنید! پروردگار عالم دنیا را در جایگاه حسن_(ع) خلق فرمود زیرا آنچه به مخلوقاتش (مخصوصا انسان) داده است، همه در مجرای  حسن یعنی بهترین است، چنانچه در خلقت انسان به خودش فتبارک الله احسن الخالقین[15] فرموده است. پس انسان هم در مجرای حسن خلق شده است . درواقع یعنی سبز! یعنی زنده! یعنی بدون نقص! یعنی حی و سالم! یعنی با سرنوشت و آینده و توان‌های عالی ... .

*و زیباتر اینکه عدد ابجد نام مبارک "امام حسن"_(ع)=200 برابر عدد ابجد کلمه عقل است. آیا این مهندسی، احسنت ندارد که انسان، دارای عقل است و خلیفة الله در دنیا است! و بدن انسان هم شامل 200 استخوان است.[16] 

 اما چقدر زیباست که خداوند کریم دنیا را در جایگاهِ باطنِ حسن(ع) خلق فرموده، پس شایسته است همه‌ی انسان‌هایی که به دنیا می‌آیند، بندگیِ خوب یعنی نمره حسنِ خداوند را دارا شوند و عمل حسن به آخرت خود بیاورند. یعنی کسی که عاقل باشد به زندگی و عمل حسن دست پیدا می‌کند و نتیجه حسن، نصیبش می‌شود. چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: من جاء بالحسنة فله عشر امثالها...[17]؛ هرکس با خودش عمل حسن بیاورد پاداش عشرُ امثالها دارد. پس قبولی، به نتیجه‌ی حسن_(ع) است.

*در ضمن جالب است که عدد 200 برابر عدد ابجد حرف ر می‌باشد که صفتش تکریر است یعنی تکرار می‌شود و این صفتِ دنیاست! یعنی مثل کوه که وقتی در کنارش فریاد بزنی، همانجا تکرار صدای خود را می‌شنوی، در این دنیا هم هر کس به ملکوت عمل خود می‌رسد. چنانچه خالق یکتا در قرآن کریم می‌فرماید: برای مؤمنین و متقین؛ ...والعاقبة للمتقین[18]. و برای ظالمین؛ فقطع دابر القوم الذین ظلموا و الحمدلله ربّ العالمین[19]؛پس سپاس پروردگار جهانیان را که ریشه ستمکاران برکنده شود. آدم ظالم در همین دنیا ریشه‌اش قطع می‌شود{بنابراین همینطور که پروردگار عالم از ظالمین انتقام می‌کشد، پس عاقل هرگز به خود ظلم نمی‌کند(گناه) و با کوچک‌ترین اشتباه در دنیا، استغفار و جبران عمل می‌کند}.یا برای افراد مکذب می‌فرماید: قل سیروا فی الارض ثم انظروا کیف کان عاقبة المکذبین[20] ؛ بگو در زمین سیر کنید پس ببینید عاقبت تکذیب کنندگان( دروغگوها) چگونه بود.

*جایگاه عددی حرفِ ر=20 است و خداوند یکتا، نمره‌ی 20 اعمال خوب را، حسن فرموده است! چنانچه بهترین قرض را قرض الحسنه، بالاترین قبولی را قبول حسن، بهترین رزق را رزق حسن، بالاترین اُسوه را اسوه حسنه، بهترین عمل تا آخر عمر را عمل حسن، بهترین اخلاق را خلق حسن و ... می‌نامد. خلاصه پیامبر(ص) در شأن امام حسن مجتبی(ع)فرمود: اگر عقل، خود را بصورت مردی نشان دهد، آن صورت حسن(ع)است[21].

*حال خیلی زیباست وقتی که اعداد 1 تا 20 را با هم جمع کنیم می‌شود 210 که برابر با عدد ابجد نام زیبای "امام حسین"(ع) است! پس احتمال معنا آنجا که خداوند می‌فرماید: فله عشر امثالها، امام حسین(ع) است که به عدد عشر بدنیا آمده و میوه و ثمر درخت شجره طیبه است زیرا در میوه، دانه است و ایشان؛ حامل 9 ذریه معصوم(ص) در بطنش بدنیا آمده. پس یعنی اگر عمل حسن بیاوری، مزد حسین می‌گیری! اللهم الرزقنا

6)هر سال 365 روز است. خداوند یکتا در قرآن کریم 365 بار کلمه یوم را فرموده است. عدد 365 معنی می‌شود به 65+300 : 300، برابر عدد ابجد حرفِ "ش" است که صفت افشا کنندگی دارد. پس افشاکننده عدد 65(=دنیا) است که همه‌ی این آفرینش زیبا و محیّر العقول، فقط در دنیا افشا می‌شود{ به عبارتی هرسال، افشاکننده عمر دنیای ماست}

*نکته: "علی بن عبدالعزیز گوید[22]: از امام صادق(ع) پرسیدم که سال چند روزاست؟ فرمود: 360 روز است، در 6 روز آن خدای عزّوجلّ دنیا را آفرید و آن 6 روز از سال کم شد و سال 354 روز گردید... . اما سال شمسی؛ به وجود مطهر پنج تن(ص) که شمس همه‌ی عالمیان هستند، 360 با 5 جمع می‌شود و 365 روز است .که کلّ ظاهر و باطن دنیا و ایام، به سال قمری و شمسی به ساکنان دنیا عنایت می‌شود". 

7)ستون مهره‌ها در بدن انسان شامل 29 مهره است[23]. اگر بخواهیم راست قامت بمانیم، باید 29 مهره در بدن ما سالم بماند. پس بدان که در وطن، کسانی مثل ستون پابجا و محکم می‌مانند که بتوانند برای خلق روی زمین تکیه‌ گاه‌های امن باشند. آنگاه همیشه زنده و همیشه پابرجا هستند. اینها ساجدین و اینها رمز بین بنده‌ها و خداوند هستند!

*همانطورکه یک مکتشف یا مخترع به جایی می‌رسد که به کشف یا اختراع چیز دست نیافتنی موفق می‌شود؛ پس او، واسطه‌ی رمز می‌شود! همینطور پیامبر گرامی(ص)، واسطه رمز معجزه قرآن است و این عزیزان، ساکنین واقعی وطن در دنیا و آخرت هستند.   

8)عدد 29 یعنی خودِ آقا امام حسین(ع) و به یک قول امام زمان(عج)! زیرا جمع اعداد 1 تا 20 می‌شود210 که برابر نام زیبای "امام حسین"(ع) است و عدد 9 هم که آقا حامل 9 ذریه معصوم(ص) بدنیا آمده است. و امام زمان(عج) که آخر جایگاه وطن به وجودش ظهور دارد یعنی بهشت و خود، نهمین فرزند معصوم از امام حسین(ع) است!

 

---

[1] ) (د=4)+(ن=50)+(ی=10)+(ا=1)

[2] )آیه 7 سوره مبارکه واقعه

[3] ) آیه 88 و 89

[4] ) آیه 90 و 91

[5] )آیات 92 تا 94

[6]) ایشان روز 13 رجب بدنیا آمدند ولی روز 15 رجب از خانه خدا خارج شدند 

[7] ) آیه 30 سوره مبارکه انبیا

[8] )2 تا هیدروژن +یک اکسیژن      H₂o

[9] ) جایگاه عددی حروفِ (الف=30)+(با=3)= 33

[10]) توضیح کامل عدد 11 در ادامه بیان خواهد شد

[11] ) صد و چهاردهمین سوره

[12] )تحریر المواعظ العددیه:390

[13] ) اشاره به 11 رکعت نماز

[14] ) در کتاب کشکول

[15] )آیه 14 سوره مبارکه مؤمنون

[16] ) البته برخی جاها گفته می‌شود 206 تا که درواقع بدن 6 قسمت شده و به 200 تا وصل هستند.

[17]) آیه 160 سوره مبارکه انعام

[18] ) آیه 83 سوره مبارکه قصص

[19] ) آیه 45 سوره مبارکه انعام

[20] ) آیه 11 سوره مبارکه انعام

[21] )لو کان العقل رجلا لکان الحسن(فرائد السمطین، ج2،ص68)

[22] ) در کتاب خصال شیخ صدوق.ج2

[23] )  البته 24 مهره ، آزاد هستند و  5تا به هم چسبیده‌اند... .